بحرین حریفی حرفه ای تر آنچه ما تصور می کنیم آنالیز

بحرین اگرچه مقابل کامبوج و مالزی سعی در اجرای فوتبال هجومی داشت اما هدف اصلی کادر فنی این تیم از بازی اوکراین کسب تجربه متناسب با پیش بینی شان از بازی ایران بود و احتمالا تحلیل این بازی برای آگاهی از آنچه قرار است این تیم مقابل ایران به نمایش بگذارد مفید تر از دو بازی دیگر خواهد بود.

ابتدا مروری بر آمار دو بازی بحرین و بهترین بازیکنان این تیم در این دو بازی بر اساس آمار سایت یازده داشته باشیم.

بحرین با بازی واکنشی و فقط ۳۰ درصد مالکیت توپ به تساوی ۱-۱ مقابل اوکراین دست یافت.

در بازی با اوکراین ابراهیم لطف الله دروازه بان بحرین، با ۶ مهار، ۳ خروج موفق و نمره ۷.۹، بهترین بازیکن بحرین از نگاه یازده بود.

بحرین مقابل کامبوج فقط ۵۰ درصد مالکیت توپ داشت و ۸ گل زد.

در بازی با کامبوج، کمیل اسود هافبک میانی سمت راست بحرین با ۲ گل و یک پاس گل و نمره ۱۰ بهترین بازیکن زمین بود.

بحرین-اوکراین؛ حریفی حرفه ای تر از آنچه ما تصور می کنیم.

بحرین مقابل اوکراین با آرایش ۱-۴-۱-۴ و مقابل مالزی و کامبوج با آرایش پایه ۳-۳-۴ بازی کرده است. دو سیستمی که نزدیکی فرمی زیادی دارند و تفاوت اصلی شان در شرح وظایف و میزان آزادی عمل بازیکنان جلوی زمین این تیم است.

شاید بتوان گفت مهمترین نکته ای که از تماشای دو بازی بحرین می توان دریافت، تفاوت کیفیت این تیم در اجرای فوتبال واکنشی و مالکانه است. ساختار فنی فوتبال بحرین بر اساس اجرای فوتبال دفاع-ضدحمله طراحی شده و صبر، حوصله، تمرکز و فشردگی واژگانی است که به خوبی فوتبال این تیم در این موقعیت را توصیف می کند اما وقتی این تیم نیاز به گل دارد و ناچار به اجرای فوتبال هجومی و مالکانه می شود آسیب پذیر به نظر می رسد. نکته ای که اهمیت زدن گل اول در این بازی را دوچندان می کند.

صبر و فشردگی؛ ویژگی اصلی تیم هلیو سوزا

آمار کلی این بازی گواه برتری اوکراین در جریان بازی است اما برای اینکه بهتر در جریان بازی قرار بگیرید بهتر است بدانید، مهاجمان اوکراین در جریان بازی فقط یک بار، پشت خط دفاع بحرین رو به دروازه صاحب توپ و موقعیت شدند که منجر به تک گل این تیم در دقایق اضافه بازی شد؛ موقعیتی که با پرتاب اوت و پاس کات بک به دست آمد. بحرین تا دقیقه ۷۵ موقعیت خطرناکی خلق نکرد اما اصرار این تیم بر طراحی ضدحملات با کمترین تعداد پاس در این دقیقه به گرفتن پنالتی منجر شد. بازیکنان بحرین پس از بازیابی توپ در یک سوم دفاعی با سه پاس که اخری یک پاس قطری به فضای پشت دو مدافع میانی اوکراین بود، شماره ۲۰ تیم‌شان را در موقعیت تک به تک با دروازه بان قرار دادند. ایده ای که بارها تکرار شد و انجام پوشش درست توسط مدافعین میانی ما را به عنوان یک ضرورت نشان می دهد.
بحرین در این بازی با یازده نفر پشت توپ دفاع می کرد. عرض کم خط دفاعی و فشردگی طولی زیاد بازیکنان، مهمترین شاخصه فنی این تیم است که به سختی می توان یک بازیکن‌اش را به عنوان ستاره ای متمایز انتخاب کرد. بازیکنان بحرین در تمام طول بازی با صبر و جابجاییِ مدام، سعی در بستن فضاهای حیاتی کردند و  اولویت اصلی شان در دفاع بستن کانال میانی بود. تصویر میانگین استقرار بازیکنان بحرین از سایت یازده به خوبی فشردگی این تیم را نشان میدهد.

تفاوت ایران و اوکراین؛ کلید پیروزی ایران

جدی ترین موقعیت های اوکراین توسط وینگرهای درونگرای این تیم خلق شد. مارلوس (شماره ۱۱) و شاپارانکو (شماره ۱۰) با حرکات اریب و عرضی به کانال میانی روی هم ۱۰ شوت به سمت دروازه بحرین زدند. الگویی که نقش بازیکنانی با قابلیت بازی در فضاهای فشرده و بین خطوط را در بازی ایران-بحرین پررنگ می کند. در بازی های قبلی هم بار اصلی طراحی حملات ایران بر دوش وینگرها (قلی زاده، جهانبخش، ترابی، امیری) بود. استفاده از نیم فضاها و برتری عددی در کانال کناری، بازی درونگرا و البته انتقال بازی به فضای اطراف تیر دو، ایده های پرتکرار در شکل هجومی ایران است، همان طرحی که اوکراین برای اجرایش تلاش می کرد اما مهاجمان اوکراینی سرعت مناسب برای بهره وری از این ایده را نداشتند.

تنوع مهره های هجومی ایران مثل طارمی، آزمون، قلی زاده، جهانبخش، ترابی، قایدی، امیری، قدوس امید ما را به پیروزی در این بازی با همین ایده بالا می برد. نگاهی به عملکرد بازیکنان اوکراین، و مقایسه آن با توانایی برتری در نبردهای یک برابر یک و دریبل زنی مهره های هجومی ایران شانس ما را افزایش هم خواهد داد. مارلوس و شاراپانکو هر کدام با ۴ دریبل تنها بازیکنان اوکراین مقابل بحرین بودند که توانستند یار مقابل را از پیش رو بردارند. بازی با ریتم بالا و دریبل زنیِ بازیکنان ایران در فضاهای بسته اطراف محوطه جریمه می تواند باعث برتری ما بر بحرینی ها باشد و البته شاید بهترین فرصت برای "ستاره ملی" شدن دو ستاره لیگ برتری ایران ترابی و قایدی باشد.

علی حرم؛ محور بازیسازی بحرین
دروازه بان بحرین هر چقدر در پرتاب دست تواناست و با پاس های موثر سرعت انتقال از دفاع به حمله تیم‌اش را بالا می برد، در بازی با پا به خصوص در موقعیت های پرفشار، شکننده عمل میکند. بازیسازی بحرین با پاس های کوتاه از عقب زمین و محوریت علی حرم هافبک دفاعی (شماره ۱۴) این تیم، همراهِ دو مدافع کناری شروع می شود. علی حرم به فضای بین دو مدافع میانی می آید و با پاس های عرضی کمک می‌کند مدافعین کناری رو به جلو صاحب توپ شوند و فشار گذاشتن روی هافبک راس عقب بحرین احتمالا اولویت اصلی اسکوچیچ در زمان دفاع از بالای زمین باشد.

بازیکنان کلیدی بحرین

محمد جاسم شماره ۱۲ و علی مدن شماره ۸ بحرین با دید خوب و هوش بازیسازی بالا به خصوص در زمان طراحی ضدحملات از بازیکنان تاثیرگذار بحرین هستند. بر اساس آمار یازده جاسم با ۱۰ عملکرد دفاعی و سه دریبل و البته ارسال پاس منجر به پنالتی بحرین از پشت خط میانی زمین به محوطه جریمه، یکی از طراحان اصلی ضدحملات بحرین است. مدن هم که در بازی با اوکراین از دقیقه ۷۵ به زمین آمد در همان ۱۵ دقیقه دوبار با حرکات پا به توپ و پاس های دقیق ضدحملات خوبی را طرح ریزی کرد که یکی منجر به تک به تک شدن کاپیتان تیم شان شد. مدن با توجه به دو گلی که مقابل کامبوج زد شانس حضور در ترکیب ثابت بحرین را خواهد داشت.

نویسنده: مهبد طاری