بازخبر/در حاشیه شمالی قدیمی ترین و اصلی ترین خیابان و منطقه اداری و تجاریبندرعباسمعبد هندوها چشم هر تازه واردی را به خود جلب می نماید . شیوه و سبک معماری آدمی را متوجه معبدهای هندوهان و هندوستان میسازد وبه راحتی میتوان دریافت که معبد هندوهاست نه گبرها-اما از آنجا که مردم قدیم بندرعباس،هندوهای مقیم بندرعباس را به نام ((گور))یا گبر می شناختند، معبد نیز در زبان مردم بومی به بت ((گوران)) شهرت یافته که هنوزم کم و بیش به همان نام باقی مانده است.

این معبد براى نیازهاى هندوهاى مقیم شهر بندرعباس که از سال‌هاى ۱۳۰۰ تا ۱۳۴۴ شمسی سکونت داشته و به کارهاى تجارى مى‌پرداختند ساخته شده است.

همچنین این معبد یکى از نقاط مهم ارتباط فرهنگى و هنرى میان ایران و هند بوده است. هندوها پیروان مکتب برهمنى (کسانى که به خدایان برهما، ویشنو و تسیوا معتقدند) هستند و این معبد بنابر تحقیقات به عمل آمده متعلق به خدایان ویشنو است.

سبک معماری این گنبد را مقرنس‌های پیرامونی آن نه ‌تنها از دیگر گنبدهای موجود در سواحل خیلج‌فارس، بلکه از گنبدهای سراسر ایران متفاوت می‌سازد.

معبد هندوهامربوط به اواخر دوره ناصر الدین شاه است و در زمان مظفرالدین شاه مورد بهره بردارى قرار گرفت.

ساختمان اتاق معبد و مهراب در قسمت شمال هند واقع شده و دور اتاق معبد نیز از طاقچه و قاب هاى کور ساخته شده است و دورتا دور اتاق معبد نیز ۴ راهرو وجود دارد که در گذشته زوار به دور آن زیارت مى کردند .

داخل راهروها حجره هاى کوچکى است که براى طلبه هاى مکتب برهمنى در نظر گرفته شده و داخل برخى از اتاق ها نقاشى هاى مذهبى دیده مى شود که یکى از مهم ترین آنها خداى فلوت زن به نام کریشنا است.

در قسمت ضلع شرقى گنبد نیز تالار بزرگى وجود دارد که تالار اجتماعات بوده و در این تالار نقاشى هاى مختلفى به چشم مى خورد که هر کدام از آن ها بیانگر فلسفه خاصى از اعتقادات مختلف مردم هند است.

این معبد یکى از آثار منحصر به فردى است که از سوى پولدارهاى شهرى به نام شیکار پور در غرب هند ساخته شد و در سال ۱۳۴۴ کهبندرعباسرا ترک کردند، بت‌هایى که در معبد و در طاقچه محراب بود نیز با خود بردند و این بنا کم کم مخروبه شد تا این که سازمان میراث فرهنگى در چند نوبت آن را تعمیر اساسى کرد.