بازگشت 400 محقق نخبه ایرانی با پروژه کانکت گفتگو تسنیم

گروه دانشگاهخبرگزاری تسنیمـزینب امیدی:«کانکت» پروژه‌ای است کهبه‌عنوان یک ابتکار ملی، بستری را فراهم می‌کند تا نخبگان ایرانی مقیم خارج از کشور و متخصصان بین‌المللی بتوانند با مراکز علمی، پژوهشی و صنعتی داخل ایران ارتباط برقرار و در پروژه‌های مختلف همکاری کنند. هدف اصلی این پلت‌فرم، انتقال دانش و تجربه، جذب سرمایه‌های انسانی و تسهیل تبادل فناوری بین ایران و جهان است. با گذشت چند سال از راه‌اندازی این برنامه، سؤالات متعددی در مورد دستاوردها، چالش‌ها و برنامه‌های آتی آن مطرح است.

برای پاسخ به این سؤالات و آگاهی از آخرین تحولات پلت‌فرم کانکت، سراغسیدعلیحسینی، معاون مرکز تعاملات بین‌الملل و علم و فناوری و مدیر پلت‌فرم کانکترفتیم تا در یک گفتگوی تفصیلی، ابعاد مختلف این برنامه را مورد بررسی قرار دهیم.

تسنیم: در ابتدا بفرمایید؛ پروژه «کانکت» که آغاز کرده بودید به کجا رسیده و چه تصمیمات جدیدی برای آن گرفته شده است؟ در حقیقت چه تغییرات اساسی در رویکرد و استراتژی کانکت رخ داده است؟

حسینی:در این دو سال، برنامه «کانکت» دستخوش اصلاحات و تغییراتی شده است. با توجه به تجربه‌ای که در اجرای این برنامه کسب کردیم، تلاش کردیم آن را ارتقا دهیم. در سال‌های گذشته، تمرکز ما بیشتر بر حوزه‌های دانشگاهی، پژوهشگاهی و مراکز علمی و تحقیقاتی معطوف بود، با محوریت برنامه متخصصان ایرانی خارج از کشور. بیست دانشگاه برتر ایران، به‌همراه پژوهشگاه‌های برجسته‌ای مانند رویان، IPM، و پژوهشگاه پلیمر، به‌عنوان میزبان پروژه‌هایی ایفای نقش کردند که ایرانیان خارج از کشور در مدل‌های مختلف همکاری، از جمله سخنرانی، کارگاه تخصصی، فرصت مطالعاتی، استاد مدعو و جذب به‌عنوان هیئت علمی در دانشگاه‌ها، در آن‌ها مشارکت داشتند، این همکاری‌ها به‌خوبی پیش رفته است و همچنان ادامه دارد.

بازگشت 10 عضو هیئت علمی به دانشگاهامیرکبیر از خارج در سال گذشته

در چند ماه گذشته، با حضور در حداقل ده دانشگاه برتر ایران، با متخصصانی که به کشور بازگشته‌اند ملاقات کردیم، به‌عنوان مثال، این هفتهدر دانشگاه امیرکبیر بودیم و با 10 نفر ازافرادی دیدار کردیم که سال گذشته از کشورهایی مانند ژاپن، کانادا، استرالیا و آمریکا به ایران بازگشته و دارای رزومه‌های بسیار ارزشمندی هستند. این افراد در دانشگاه‌ها منشأ اثر شده‌اند، هم در زمینه روابط بین‌المللی دانشگاه‌ها با مراکز دیگر و هم در ایجاد حس انگیزه و امید در دانشجویان داخلی. این متخصصان در بهترین دانشگاه‌های دنیا تحصیل کرده‌اند و اکنون به‌عنوان هیئت علمی یا محقق در ایران مشغول به کار هستند.

ورود کانکت به عرصه صنعت کشور/ همکاری با 5 مجموعه بزرگ صنعتی

امسال، تمرکز ما بر حوزه صنعت خواهد بود، همان مدلی که با دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌های برتر به‌عنوان پایگاه تخصصی میزبان برای ایرانیان خارج از کشور داشتیم، اکنون به‌صورت پایلوت و آزمایشی با پنج مجموعه بزرگ صنعتی شامل مجموعه مپنا، فنا، گلرنگ، سیناژن آریاژن در زمینه خدمت دارویی و پویندگان سعادت در حوزه تجهیزات پزشکی آغاز کرده‌ایم. این شرکت‌ها پروژه‌های بین‌المللی بزرگی دارند و آمادگی خود را برای همکاری با متخصصین خارج از کشور اعلام کرده‌اند.

کانکت ده‌هزار نفر عضو دارد

از سوی دیگر، از طریق شبکه «کانکت» که در زمان حاضر بیش از ده هزار نفر عضو دارد، متخصصانی را که در شرکت‌های بزرگ دنیا در حوزه‌هایی مانند هوش مصنوعی و مخابرات مشاوره می‌دهند، شناسایی و انتخاب کرده‌ایم. تلاش می‌کنیم این افراد را به شرکت‌های بزرگ داخل ایران متصل کنیم. مدل همکاری می‌تواند به‌صورت مشاوره یا مدیریت محصول در یکی از بخش‌های تولیدی این شرکت‌ها باشد.

تسنیم: بین این افراد نخبگان خارجی هم حضور دارند؟

حسینی:ما کنارلاینی که برای متخصصان ایرانی داریم، یک لاین همکاری با نخبگان خارجی نیز در نظر گرفته‌ایم.متخصصین بین‌المللی که علاقه‌مند به همکاری با شرکت‌های ایرانی هستند، از طریق شبکه ایرانیان خارج از کشور یا «آی کانکت» شناسایی شده‌اند، در واقع، ما از شبکه ایرانیان خارج از کشور کمک گرفته‌ایم تا اساتید و متخصصین بین‌المللی علاقه‌مند به همکاری با ایران را پیدا کنیم، این دو مسیر را در سال جاری با تمرکز بر صنعت دنبال خواهیم کرد.

یکی دیگر از موضوعات جدید، مرتبط با پروژه جایگزین خدمت است. مشمولین غایبی که در خارج از ایران دارای شغل دائم هستند، شاید امکان حضور پیوسته به‌مدت دو سال در ایران را نداشته باشند. ما می‌توانیم میزبان پروژه‌هایی باشیم که در شرکت‌های دانش‌بنیان ما تعریف می‌شوند. این افراد می‌توانند خدماتی را در زمینه صادرات محصولات دانش‌بنیان، مشاوره‌های تخصصی و یا حتی تولید محصولات و خدماتی که پیش‌تر در خارج از کشور انجام داده‌اند، به شرکت‌های ما ارائه دهند. در شبکه «کانکت»، ایرانیانی را داریم که خودشان مؤسس شرکت‌های های‌تکدر دنیا هستند یا به‌عنوان مدیر محصول در شرکت‌های بزرگ فعالیت می‌کنند، این افراد می‌توانند با شرکت‌های داخلی همکاری کنند و یک محصول یا سرویس جدید را در ایران ارائه دهند.

اما چرا صرفاً به‌دنبال همکاری با افراد خارجی باشیم؟ ما پتانسیل بالایی از ایرانیان موفقی داریم که به کشورشان علاقه دارند. به‌نظر ما، اثرگذاری این افراد در حوزه صنعت می‌تواند بسیار بیشتر از حوزه‌های دانشگاهی و آکادمیک باشد. همان‌طور که عرض کردم، در دو سال گذشته، برنامه ما یعنی کانکتبا دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌ها به‌خوبی پیش رفته است به‌نحوی کهقبل از ورود متخصص به ایران، استاد میزبان و پروژه مشخص می‌شود و هزینه آن را نیز ما در معاونت فناوری پرداخت می‌کنیم. اکنون همین روند را با صنعت در پیش گرفته‌ایم، با این تفاوت که بار مالی کمتری بر ما تحمیل می‌شود، زیرا صنعت و شرکت‌ها خود دارای ابزار مالی قوی هستند. ارزش افزوده‌ای که «کانکت» ایجاد می‌کند، این است که شرکت‌ها نیازی به جست‌وجو و مذاکره با افراد ندارند، زیرا متخصصان از قبل از طریق «کانکت» درخواست داده‌اند و به‌دلیل علاقه به کشور، تمایل به همکاری دارند.

معرفی 180 پروژه صنعتی با کانکت از سال گذشته/ هدف‌گذاری 1404 تا 500 پروژه صنعتی با ایرانیان خارج از کشور

برای همین، قدرت مذاکره و چانه‌زنی آن شرکت با آن فرد راحت‌تر است تا اینکه خودش به‌دنبال متخصص بگردد و تازه به او یک پیشنهاد همکاری بدهد که آیا قبول می‌کند یا خیر، پس ما از این اهرم استفاده می‌کنیم، و امروز که من در خدمت شما هستم، 180 پروژه از اسفند سال گذشته تا الآن با حوزه صنعت تعریف شده است.

60پروژه‌تأیید و تقریباً نهایی شده‌اند و در حال رسیدن به مرحله قرارداد هستند، ما بسیار خوشحالیم، اگر بتوانیم امسال حداقل بین 400 تا 500 پروژه موفق با صنعت از طریق ایرانیان خارج از کشور، در مدل‌های مختلفی که خدمتتان عرض کردم، داشته باشیم، به‌نظر من خروجی آن بسیار برجسته‌تر از صرفاً ورود این متخصصان به محیط آکادمیک و دانشگاهی خواهد بود، محدودیت‌هایشان کمتر است و وقتی با صنعت کار می‌کنند، هم از لحاظ مالی و هم از لحاظ باز بودن دستشان در حوزه‌های مختلف فناوری، نسبت به حضور در دانشگاه جذاب‌تر است.

تسنیم: اشاره کردید به اینکه کانکت دردو لاین در حال فعالیت است؛ یعنی هم شناسایی نخبگان و کسانی که ایرانی هستند و در خارج از کشور کار می‌کنند، هم شناسایی نخبگان خارجی، در این خصوص هم توضیح بفرمایید.

حسینی:ببینید، ما یک سری از مراکز علمی و فناوری داخل ایران را داریم که همکاری‌های بین‌المللی با مراکز علمی و فناوری دنیا دارند، مثل آی‌پی‌ام و پژوهشگاه رویان، یا حتی شرکت‌های حوزه بیوتکنولوژی، یک مثال برای شما می‌زنم؛ ما امسال در خرداد ماه بزرگ‌ترین نمایشگاه تجهیزات پزشکی کشور را برگزار می‌کنیم، تمام شرکت‌های بزرگ حوزه تجهیزات پزشکی، دارو و درمان در این نمایشگاه شرکت می‌کنند، ما جامعه مخاطبی در خارج از ایران داریم که این نمایشگاه برایشان جذاب است، در پلت‌فرم آی‌کانکت (International Connect) رصد کردیم تا متخصصین پزشکی را شناسایی کنیم، یک جمع حدود 35نفره از خارجی‌ها را، از کشورهای همسایه تا کشورهای اروپایی و مختلف، شناسایی کرده‌ایم و به‌مدت دو هفته میزبان آن‌ها در ایران خواهیم بود.

صدور «ویزای فناوری» برای نخبگان خارجی که تمایل همکاری با ایران را دارند

با همکاری وزارت امور خارجه، ویزایی را به‌نام «ویزای فناوری» تعریف کرده‌ایم که به این عزیزان می‌توانیم ویزای فناوری بدهیم، بحث حمایت از هزینه‌های سفرشان به ایران و حمایت‌های این‌چنینی را نیز در نظر گرفته‌ایم، به این صورت که وقتی این افراد به ایران می‌آیند، از مجموعه‌های شرکت‌کننده در نمایشگاه و پارک‌های فناوری، مانند پارک فناوری پردیس، بازدید می‌کنند تا یک ارتباط مؤثر بین خارجی‌ها، به‌ویژه متخصصین با رزومه‌های شاخص، و مراکز فناوری داخلی ایجاد کنیم، هدف ما ایجاد این اتصال است و بعد از آن، هنر آن مجموعه داخلی است که چطور بتواند از این ظرفیت استفاده کند، ما فضا را برای این تعاملات بین‌المللی ایجاد می‌کنیم.

این موضوع صرفاً در حوزه صنعت نیست، یک مثال دیگر برای شما عرض کنم؛ پژوهشگاه رویان یک کنفرانسی را در هفته دوم اردیبهشت ماه در جزیره کیش در حوزه سلول‌های بنیادی و قلببرگزار می‌کند، این کنفرانس بین‌المللی است و ما نزدیک به 14 ـ 15 مهمان خارجی را از طریق همین پلت‌فرم به این مجموعه معرفی کرده‌ایم، این افراد دعوت شده‌اند و حضور خواهند داشت، همین امر، یک بار علمی و روابط بین‌المللی ایجاد می‌کند. ما در اینجا سازمان تعاملات بین‌المللی هستیم و هدفمان این است که تا حد امکان مجموعه‌های علمی و پژوهشی و صنعتی خود را بیشتر به بازار بین‌الملل و شبکه خارج از ایران متصل کنیم.

تسنیم: به‌تازگی اعلام کردید 720 نفر از نخبگان خارجی از طریق کانکتشناسایی شده‌اند، آیا این آمار تغییری هم کرده است؟

حسینی:بله، دردو سه ماه گذشته نزدیک به 100 نفر به این تعداد اضافه شده‌اند، این‌ها افرادی هستند که علاقه‌مند به همکاری با مجموعه‌های داخل ایران هستند، چه به‌صورت کوتاه‌مدت و چه بلندمدت، یک سری استعلامات و فرایندهای اداری باید طی شود و نوآوری برایشان در نظر گرفته شده است، اما همه آن‌ها در زمان حاضر وصل نشده‌اند، احتمال می‌دهیم که در چند ماه آینده، با بازتر شدن فضای سیاسی، این رفت‌وآمدها بیشتر شود.

مأموریتی که به سازمان همکاری‌های بین‌المللی داده شده است بحث صیانت از این روابط است، این‌که ما بتوانیم روابط بین‌المللی، توزیع علم و فناوری را مدیریت کنیم و زیرساختی ایجاد کنیم که با ریسک کمتری این ارتباطات انجام شود، از اهمیت بالایی برخوردار است.

تسنیم: تحریم‌ها در این روابط چقدر اثرگذار بوده است؟

حسینی:هم ایرانیان خارج از کشور و هم متخصصین بین‌المللی که واقعاً علاقه‌مند به همکاری با کشور هستند، این محدودیت از سمت ما نبوده، بلکه از سمت مبدأ بوده است، افرادی که می‌خواهند بیایند و با ما همکاری کنند، افرادی که دعوت شده‌اند و تمام کارهای برنامه‌ریزی‌شان انجام شده است، یک‌دفعه سر یک اتفاق سفرشان کنسل شده یا تهدید شده‌اند و یا محدودیتی برای همکاری با کشور برایشان ایجاد شده است، با این حال، احساس می‌کنیم تجربه‌ای که در این 10 سال داشته‌ایم خوب بوده است و توانسته‌ایم میزبان خوبی باشیم؛ یعنی افرادی که به ایران می‌آیند، در حوزه‌های تخصصی مختلف به جای درستی متصل می‌شوند،

مثلاً من وقتی با بچه‌هایی که از هلند برگشته بودند، صحبت می‌کردم می‌گفتند؛ "واقعاً ایران در اکوسیستماستارت‌آپی از هلند جلوتر است". شما به‌عنوان یک ایرانی در کشوری مثل هلند همیشه برای جذب سرمایه ته صف خواهی بود؛ اما در ایران خیلیاز حوزه‌ها هنوز بکر است و ایده‌ها خیلی سریع می‌توانند تبدیل به محصول شوند، پس اگر بتوانیم خوب میزبانی کنیم چه ایرانی خارج از کشور و چه خارجی‌ای که تمایل به همکاری دارد مبلّغ طرح کانکت خواهد بود.هدف‌گذاری ما این است که یک‌هزار پروژه را تا پایان امسالبه سرانجام برسانیم که 500 پروژه صنعتی خواهد بود.

تسنیم:از دو سال پیش تا کنون، مسئله مهاجرت نخبگان و متخصصان دانشگاهی، به‌ویژه از دانشگاه‌های صنعتی و مادر مانند شریف و امیرکبیر، به‌طور قابل‌توجهی افزایش یافته است، علاوه بر این، موضوع مهاجرت اساتید نیز در یک سال اخیر به‌شدت مطرح شده است و هرچند این پدیده نوظهور نیست، ولی روند رو به افزایش آن نگران‌کننده است. از دست دادن نیروهای کارآمد و نخبگان دانشگاهی که کشور سال‌ها برای تربیت آن‌ها هزینه کرده، به‌معنای تحمیل ضرر و زیان به سیستم آموزشی و تحقیقاتی کشور است، آیا پروژه کانکت برای اساتید هم برنامه‌ای دارد؟

حسینی:پروژه ما به‌دنبال راهکارهایی برای مقابله با این مشکل و حفظ اساتید دانشگاه است، برای ما و تیم‌مان، تفاوتی بین ایرانیان نخبه یا متخصص در داخل کشور و آن‌هایی که در خارج از کشور هستند، وجود ندارد، مأموریت ما، که توسط یک تیم کوچک 4 یا 5 نفره در حال اجراست، بر حمایت از متخصصان ایرانی خارج از کشور و ایجاد ارتباط مؤثر با داخل کشور متمرکز است،

در این راستا، ما برنامه‌هایی را برای کمک به اساتید درخشان و برجسته در ایران طراحی کرده‌ایم. یکی از این برنامه‌ها، اعطای گرنت به اساتید داخلی است که با متخصصان ایرانی مقیم خارج در پروژه‌ها همکاری می‌کنند. متأسفانه، میزان پرداختی به اساتید از سوی وزارت علوم، بهداشت و سایر ارگان‌های مرتبط، در شأن آن‌ها نیست، اما هدف ما ایجاد یک فضای رقابتی در دانشگاه‌ها است تا اساتید فعال در پروژه‌های مرتبط با صنعت، در زمینه‌های مختلف مورد حمایت قرار گیرند.

«گرنت آغاز» برای اساتیدی که با ایرانیان مقیم خارج همکاری می‌کنند/ سقف پرداختی تا 500 میلیون

به‌علاوه، گرنت آغاز (Start-up Grant) به اساتید برجسته داخلی که برای ایجاد رزومه‌های ارزشمند فعالیت می‌کنند، از 300 تا 500 میلیون تومان تعلق می‌گیرد، این مبلغ عمدتاً برای کارهای تحقیقاتی توسط اساتید استفاده می‌شود، همچنین، اگر محققی باکیفیت به استاد داخلی معرفی شود، از استاد میزبان حمایت می‌شود تا هم بتواند رزومه بهتری داشته باشد و هم از آن محقق حمایت کند.

بازگشت 400 محقق و نخبه ایرانی در سال گذشته با پروژه کانکت

یکی از نتایج جانبی پروژه «کانکت» (Connect)، بازگشت متخصصان به ایران است. هرچند تعداد این افراد متأسفانه زیاد نیست و در سال گذشته، حدود 400 نفر به کشور بازگشتند، اما بازگشت آن‌ها موجب ایجاد انگیزه‌ای برای دانشجویان می‌شود و مهاجرت را هدفمندتر می‌کند. مهاجرت بدون برنامه، به‌ویژه به‌سمت دانشگاه‌های با رتبه پایین‌تر در اروپا، می‌تواند خطرناک باشد و منجر به سرخوردگی شود، بر این اساس، رفتن به خارج از کشور باید با هدف کسب دانش و انتقال آن به نسل بعدی انجام شود.

به نخبگانی که بازگشتند می‌گویند «چرا برگشتید؟»

متأسفانه، پژوهشگران و نخبگانی که به ایران بازگشته‌اند، معمولاً با سؤالی مواجه می‌شوند که "چرا برگشتید؟"، در حالی که پاسخ‌های متعددی برای این بازگشت دارند و از تصمیم خود راضی هستند. در یک سال اخیر، 10 عضو هیئت علمی به دانشگاه امیرکبیر و به دانشگاه‌های دیگر کشور بازگشته‌اند. هدف ما، ایجاد فضایی برای تبادل نظر و ایده‌پردازی بین این افراد و مدیران دانشگاه‌هاست، با این حال، برخی از اساتید داخلی ناامید هستند و نگرانی وجود دارد که نتوان آن‌ها را در بلندمدت حفظ کرد. متخصصانی که به کشور بازمی‌گردند، به‌خصوص در یکی دو سال اول، انگیزه زیادی دارند، اما پس از مواجهه با واقعیت‌ها، ممکن است نظراتی منطقی‌تر نسبت به افرادی که صرفاً قصد مهاجرت دارند پیدا کنند.

در بازدید اخیر از دانشگاه امیرکبیر، با ده نفر از این متخصصان گفتگو کردیم، متأسفانه، برخی از اساتید داخلی ناامید و دلسرد هستند، اما این متخصصانِ بازگشته از خارج، انگیزه بالایی دارند. نگرانی ما این است که با گذشت دو سه سال، نتوانیم این انگیزه را حفظ کنیم و دوباره به کشورهای دیگر بازگردند، البته این اتفاق قبلاً هم افتاده است، اما این متخصصان، به‌ویژه در یکی دو سال اول، انگیزه زیادی دارند و با دید منطقی‌تری نسبت به کسانی که تازه قصد مهاجرت دارند، به مسائل نگاه می‌کنند، این خبر بسیار خوبی است.

به‌نظر من، یکی از مشکلات اصلی ما در کشور، مشکلات فرهنگی است، متأسفانه، افراد به‌سرعت گارد می‌گیرند، اگر بتوانیم این گارد را بشکنیم و فضا را برای بیان واقعیت‌ها فراهم کنیم، نه تعریف و تمجیدهای اغراق‌آمیز، بلکه بیان چالش‌ها و موفقیت‌ها، بسیار مفید خواهد بود.

فعالیت 300 عضو کانکت در دانشگاه‌های کشور

راستش را بخواهید، ما به‌شدت به دیده شدن برنامه «کانکت» در داخل ایران نیاز داریم. این برنامه تغییرات زیادی داشته است و لازم است که رسمیت بیشتری پیدا کند. سال گذشته، در آمارها اشاره کردیم که بیش از 470 نفر قراردادهای مختلفی را از طریق کانکت امضا کرده‌اند که از این تعداد، 300 نفر در دانشگاه‌های کشور فعال هستند.

یکی از دلایل زنده ماندن این برنامه، همین همکاری‌های مثبت و بازخوردهایی بوده است که دریافت کرده‌ایم. متأسفانه، بعضی از مشکلات و انتقادات از سمت برخی اساتید مطرح می‌شود، به‌عنوان مثال، آن‌ها اعتقاد دارند که نخبگان داخلی فراموش شده‌اند، برخی از آن‌ها تجربه کردند که وقتی برای اپلای در کانکت تلاش کردند، نتیجه مثبت گرفتند. مشکلاتی وجود دارد که برخی از افراد بیان می‌کنند، مثلاً احساس عدم عدالت اجتماعی، این حس ممکن است نادرست باشد، اما وقتی سیستم شفاف نیست، به‌طور طبیعی افراد به‌نوعی احساس بی‌عدالتی می‌کنند.

مهم این است که ما بتوانیم با افرادی که بازگشتند و حرف‌هایشان برای جامعه قابل باورتر است، هماهنگی کنیم، باید مصاحبه‌هایی را با این افراد برگزار کنیم که هدف از آن، به‌اشتراک‌گذاری تجربیات واقعی باشد، نه صرفاً شعار. هدف ما این است که بچه‌ها احساس کنند به آن‌ها احترام گزارده می‌شود.

در جلساتی که با این افراد داشتیم،داستان‌هایی را می‌شنیدیم که افراد از تجربه زندگی در کشورهایی مثل آلمان، ایتالیا و هلند می‌گفتند، متوجه می‌شدیم که بسیاری از تصورات ذهنی بچه‌ها اشتباه است، حالا کار ما این است که با هنری خاص این تجربیات را به دیگران معرفی کنیم بدون اینکه حالت شعاری پیدا کند.

به‌طورکلی، متأسفانهایرانیان در کشورهای حاشیه خلیج فارس، مثل دبی، امارات، بحرین، عمان، قطر، و کویت فرصت‌های بیشتری برای تحصیل پیدا می‌کنند، در حالی که اینجا، به‌رغم منابع انسانی زیادی که داریم، هنوز هم احساس می‌شود که نخبگان و استعدادها به‌درستی دیده نمی‌شوند.

ما سرمایه انسانی بزرگی داریم که هیچ‌جا در کشورهای همسایه ما وجود ندارد، اما متأسفانه این افراد کنار گذاشته شده‌اند و احساس می‌کنند که دیده نمی‌شوند، ابزار تبلیغاتی قوی وجود دارد که بر تبعات منفی تمرکز می‌کند، برای مثال، در طول 10 سال گذشته، تنها پنج نفر در کانکت با مشکلات امنیتی مواجه بودند، اما این پنج نفر به‌حدی دغدغه‌ساز شدند که همه از آن می‌ترسند، به‌عبارت دیگر، از 9000 فرد، فقط پنج یا ده نفر را به‌صورت برجسته نشان می‌دهند،

بنابراین، ما نیاز داریم که کارمان را به‌صورت حرفه‌ای پیش ببریم، مثالی هم که می‌توانم بزنم، قطر است که با جمعیتی حدود یک تا دو میلیون نفر، به‌صورت چشم‌گیری در زمینه صادرات نفت و گاز سرمایه‌گذاری می‌کند و شعبه دانشگاه تگزاس را آنجا افتتاح کرده است و مدرک همان دانشگاه آمریکا را به دانشجویانش می‌دهد، وقتی با معاون آموزشی آنجا حرف می‌زدم می‌گفت؛ "فقط 30 درصد دانشجویان ما فارغ التحصیل می‌شوند."، یعنی حال درس خواندن ندارند، اما ما هنوز در این زمینه‌ها کارهای زیادی داریم و اینحا ظرفیت بزرگی از سرمایه انسانی داریم اما احساس می‌کنند دیده نمی‌شود.
در نهایت، خوشحالم که اینجا هستیم و شما هم دغدغه‌مندید و امیدوارم که با همکاری و همفکری بتوانیم تحولی در این زمینه ایجاد کنیم.

انتهای پیام/+