کار درمانیاستفاده از فعالیت یا مداخلات هدفمند طراحی شده برای دستیابی به نتایج عملکردی است که باعث بهبود سلامتی، جلوگیری از آسیب یا ناتوانی می‌شود و باعث گسترش، ارتقا، بهبود و بازگرداندن بالاترین سطح ممکن استقلال در هر فردی که دچار آسیب، بیماری، اختلال شناختی، اختلال عملکرد روانی- اجتماعی، بیماری روانی، ناتوانی در رشد و یادگیری، یا سایر اختلالات یا شرایط است، می‌شود.

کار درمانی جسمی رشد مهارت و استقلال را در تمام فعالیتهای روزمره ارتقا می‌دهد. برای بزرگسالان، این ممکن است به معنای بررسی در زمینه مراقبت از خود، خانه داری، اوقات فراغت و کار باشد. “مشغله‌های” کودکی ممکن است شامل بازی در پارک با دوستان، شستن دست، دستشویی رفتن، قیچی کردن، نقاشی و غیره باشد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد انواع مختلف کار درمانی جسمی در مجهزترین و پیشرفته‌ترین کلینیک توانبخشی خیابان آزادی و اینکه چگونه ممکن است برای شما مفید باشند، ادامه مطلب را بخوانید.

کار درمانی جسمی و ذهنی

کاردرمانی جسمی و ذهنی در بسیاری از زمینه‌ها مانند مداخلات زودرس، کار درمانی برای کودکان، کاردرمانی در توانبخشی ارتوپدی، توانبخشی عصبی، بهداشت روان، مراقبت از سالمندان و آسایشگاه نقش مهمی دارد.

کار درمانی برای کودکان

کار درمانی جسمی نقش مهمی در توانبخشی کودکان دارد. کار درمانی با کودکان خاصی سر و کار دارد که دارای مشکلات جسمی/ عصبی/ اجتماعی هستند. یک متخصص کار درمانی معمولاً با کودکانی که این اختلالات را دارند سر و کار دارد،اختلال بیش فعالیباکمبود توجه،اوتیسم،فلج مغزی، سندرم داون،اختلال یادگیری،اختلال پردازش حسی، تاخیر رشد و اختلالات ژنتیکی. مداخله زودرس همچنین توسط کاردرمانگرها در اختلالات فوق الذکر ارائه می‌شود.

کار درمانی در توانبخشی ارتوپدی

کار درمانی جسمی همچنین در توانبخشی ارتوپدی نقش مهمی دارد. کاردرمانی جسمی برای بیماران پس از شکستگی، آسیب سوختگی، آرتروز، آسیب دیدگی دست، آسیب در محل کار، قطع اندام فوقانی یا تحتانی، جراحی‌های تعویض مفصل و کمر درد به کار گرفته می‌شود. درمانگر فعالیت‌ها و تمریناتی را برای بیمار فراهم می‌کند. از روش‌های کنشگر فیزیکی نیز می‌توان همراه با یک فعالیت هدفمند استفاده کرد.

کار درمانی در توانبخشی عصبی

کار درمانی همچنین برای بزرگسالانی که دارای نقص عصبی هستند به کار گرفته می‌شود، این نواقص شامل آسیب نخاعی، همی پلژی، آسیب مغزی ضربه‌ای، بیماری آلزایمر،پارکینسون، مولتیپل اسکلروزیس و غیره است. رویکردهای عصبی مختلفی می‌تواند توسط کاردرمانگرها مورد استفاده قرار گیرند مانند درمان رشدی- عصبی (NDT)، ادغام حسی (SI)، ﺣﺮﻛﺖ درﻣﺎنی ﺑﺎ ﻣﺤﺪودﻳﺖ اﺟﺒﺎری (CIMT) و غیره استفاده شود.

کاردرمانی در سلامت روان

کار درمانی و سلامت روان از ابتدای حرفه کار درمانی با هم ارتباط دارند. کار درمانی با مسائل بهداشت روان مانند اختلال اضطراب، افسردگی، اختلال استرس، اسکیزوفرنی، اختلال دو قطبی، اختلال خلقی، اختلال وسواس اجباری و غیره سر و کار دارد.

کاردرمانی جسمی بیمار روانی را درگیر فعالیت‌های معنی‌دار می‌کند و فهم و روان آگاهی را در بیماران روان پریشی باز می‌گرداند. کار درمانی جسمی ممکن است تکنیک‌های آرام‌سازی، آموزش مهارت‌های اجتماعی، گروه درمانی را برای قرار دادن دوباره بیمار در جریان اصلی فراهم کند.

کار درمانی برای مراقبت از سالمندان و بیمارستان

کار درمانی جسمی همچنین به منظور مراقبت از سالمندان به کار گرفته می‌شود. یک بیمار (سالخورده)، که به دلیل بسیاری از مشکلات مانند ارتوپدی، عصبی یا روحی، به دلیل کارهای روزمره به دیگران وابسته است. کار درمانی جسمی به آنها در انتقال، تحرک و فعالیتهای روزمره زندگی کمک می‌کند. بعلاوه، کار درمانی آنها را راهنمایی کرده یا به آنها کمک می‌کند تا در فعالیتهای اوقات فراغت شریک شوند.

کار درمانی همچنین به منظور مراقبت از آسایشگاه و مراقبت تسکینی به کار گرفته می‌شود، نقش کار درمانی جسمی در این تنظیمات پشتیبانی ذهنی از بیمار و ایجاد استقلال (اعتماد به نفس) در زندگی روزمره در بیماران است.

ارزیابی کار درمانی

ارزیابی فرآیند جمع آوری داده‌ها، شناسایی مشکلات و تصمیم‌گیری برای مداخلات درمانی است. در کاردرمانی، ارزیابی نواحی عملکرد شغلی و مولفه‌های عملکرد پایه‌ای برای توسعه استراتژی‌های درمانی است. ارزیابی اولیه قبل از درمان انجام می‌شود و ارزیابی مجدد به طور دوره‌ای در طول دوره درمان انجام می‌شود. یک کاردرمانگر از روشهای غربالگری و ارزیابی رسمی و غیررسمی، از جمله بررسی پرونده پزشکی، مصاحبه، مشاهده، آزمایشات استاندارد و آزمایشات غیر استاندارد استفاده می‌کند.

درمان کار درمانی

درمان (مداخله) کار درمانی جسمی و ذهنی مبتنی بر فعالیتهای عملکردی است. اگر درمانگر ارزیابی دقیق انجام داده باشد، یک برنامه درمانی موثر ارائه خواهد داد. طرح درمان کار درمانی شامل اهداف درمانی طولانی مدت و کوتاه مدت و روش مبتنی بر مشکلات شناسایی شده است. کار درمانگر یک یا چند چارچوب مرجع یا رویکرد درمانی را برای راهنمایی‌ها و استدلال بالینی برنامه درمانی انتخاب می‌کند. به طور کلی، کار درمانگر در مجهزترین و پیشرفته‌ترین کلینیک توانبخشی خیابان آزادی از سه روش درمانی برای کار درمانی جسمی استفاده می‌کند.

رویکرد بیومکانیکی

روش بیومکانیکی برای بیمارانی که دارای اختلالات ارتوپدی هستند، اما سیستم عصبی- مرکزی آنها دست نخورده است، مناسب‌ترین است. نمونه‌هایی از درمان‌های بیومکانیکی عبارتند از: ورزش درمانی، ارتز، روش‌های کنشگر فیزیکی، فعالیتهای عملکردی. ورزش درمانی به بهبود دامنه حرکتی مفصل، قدرت عضلات و استقامت کمک می‌کند.

• ارتزها به جلوگیری از تغییر شکل یا اصلاح موقعیت مفاصل کمک می‌کنند.
• از روش‌های کنشگر فیزیکی (به عنوان یک مکمل) ممکن است برای تسکین درد قبل یا بعد از هرگونه فعالیت هدفمند استفاده شود. به عنوان مثال، استفاده از مایع درمانی (سرم درمانی) قبل از فعالیت‌های دست در مورد سفتی پس از شکستگی.
• فعالیت‌های عملکردی ممکن است به عنوان فعالیت‌های خانگی یا فعالیت‌های کاری باشد. به عنوان مثال، اره چوب، پهن کردن خمیر و جاروبرقی کشیدن روی فرش‌ها

رویکردهای حسی- حرکتی

رویکردهای حسی- حرکتی بیشتر در بیمار مبتلا به اختلالات عصبی اعمال می‌شود. این رویکردها بر اساس نظریه‌های بازیابی حرکت عضلانی است. کار درمانی جسمی از این روش‌ها برای عادی‌سازی میزان عضله استفاده می‌کنند. نمونه‌هایی از رویکردها شامل این موارد است، درمان رشدی- عصبی (NDT)، (PNF)، رویکرد Roods و غیره.

رویکرد توانبخشی

رویکرد توانبخشی از اقداماتی استفاده می‌کند که بیمار را قادر می‌سازد تا آنجا که ممکن است با مقداری معلولیت باقیمانده به طور مستقل زندگی کند. هدف آن کمک به بیمار برای یادگیری کار کردن یا جبران محدودیت‌های جسمی است. در این رویکرد، کار درمانی جسمی بیش از اینکه بر مولفه‌های عملکرد (دامنه حرکت مشترک، قدرت) تمرکز داشته باشد، بر نواحی عملکرد (فعالیت‌های زندگی روزمره، کار) متمرکز است. روشهای درمانی رویکرد توانبخشی شامل این موارد است، آموزش مراقبت از خود، وسایل کمکی، ساده سازی کار و صرفه جویی در انرژی، مدیریت صندلی چرخدار، اصلاح محل کار و غیره.

یک متخصص کاردرمانی با توجه به نیاز بیمار از ترکیب این روش‌ها استفاده می‌کند. هدف کلی برنامه درمانی، بازگرداندن بیمار به حداکثر سطح عملکرد خود در نقش‌های زندگی از طریق رویکردهای درمانی اصلاحی یا جبرانی است.