به گزارش گروه بین الملل «خبرنامه دانشجویان ایران»؛به تازگی موج جدیدی از درگیری‌های خون‌بار میان رژیم صهیونیستی و غزه آغازه شده است. صهیونیست‌ها در حملاتشان به غزه، دو تن از فرماندهان «سرایا القدس»، شاخۀ نظامی جنبش جهاد اسلامی، را به شهادت رساندند که شهیدان «تیسیر الجبعری» و «عبدالله قدوم» می‌باشند. جهاد اسلامی نیز حملات راکتی را به عمق خاک فلسطین اشغالی شروع کرد و حتی تل‌آویو و فرودگاه بن‌گوریون نیز جزو اهداف آنها بود. فعلاً درگیری فقط بین جهاد اسلامی و اسرائیلی‌ها بوده و حماس به شکل نظامی وارد این غائله نشده است. صهیونیست‌ها تهدید کردند که در صورت ورود حماس، حملات ادامه خواهد داشت. آنها در جنگ قبلی هم ضربات سنگینی از حماس دریافت کرده بودند. ایشان همچنین در پی اختلاف‌اکنی بین این دو گروه مقاومت هستند که البته با حملات شدیدی که در جریان است، احتمال اتحاد، بیشتر از اختلاف است.

به نظر می‌رسد ترس رژیم صهیونیستی از جهاد اسلامی بیشتر شده است. نکتۀ اصلی این است که این سازمان به طرز ویژه‌ای از طرف ایران حمایت می‌شود و بدون ایران، قادر به حمله به خاک رژیم صهیونیستی نیست. نتانیاهو در سال 1390 دربارۀ جنبش مذکور گفته بود: «جهاد اسلامی فلسطین یک تشکل کاملاً ایرانی است و جمهوری اسلامی ایران، صاحب و بانی این سازمان است.» بنابراین نابودی یا تضعیف هر چه بیشتر آن، یکی از آرزوهای این سال‌های اشغالگران است.

در این مورد یکی از مسائل پیش رو، احتمال فرسایشی شدن جنگ است. برخی از منابع مقاومت به شبکۀ المیادین اطلاع داده‌اند که جهاد اسلامی در صدد است تا جنگ فعلی را به یک جنگ فرسایشی تبدیل کند تا جبهۀ داخلی رژیم صهیونسیتی فلج شود. آنها گفته‌اند که جهاد هنوز از موشک‌های دوربرد خود استفاده نکرده است.

اما جنگ فرسایشی خطراتی برای غزه و گروه‌های مقاومت دارد و بعید است منجر به نتیجۀ مثبت شود. با توجه به تمایلی که رژیم صهیونسیتی به تداوم درگیری نشان داده، به نظر می‌رسد که خیلی از طولانی شدن آن آسیب نبینند و در مدت زمانی طولانی بتوانند دست برتر را داشته باشند. جنگ‌های گذشته نیز نشان داده که مقاومت اکثراً در در منازعات کوتاه‌مدت موفق به پیروزی شده است. در جنگ اخیر ۱۲ روزه هم اسرائیل یکطرفه اعلام آتش‌بس کرد و نشان داد دیگر یارای مقاومت در برابر حملات فلسطینی‌ها را ندارد.

محدودیت‌های جنگ فرسایشی

دو محدودیت مهمی که نیروهای مقاومت دارند، کم بودن قابل توجه امکانات نظامی و فنی آنها- نسبت به رژیم صهیونسیتی- و نیز محدودیت سرزمینی است.

هر چند که فلسطینی‌ها در حال حاضر با حمایت‌های جمهوری اسلامی ایران از انواع راکت، موشک‌های دوربرد و پهپاد برخوردارند، اما این توانایی به مراتب کمتر از حدی به نظر می‌رسد که بتواند برای جنگ‌های طولانی‌مدت فرسایشی پاسخگو باشد. اسرائیل دارای یک ارتش منسجم است که از حمایت‌های دولتی و بین‌المللی برخوردار است و مطمئناً تجهیزات زیادی برای یک برخورد بلندمدت دارد. از طرفی حمایت دولت‌های حوزۀ مقاومت هم از فلسطینی‌ها صرفاً به طور غیرمستقیم خواهد بود و عملاً چند گروه نظامی دربرابر یک دولت قرار می‌گیرند. بدین ترتیب منازعات در زمان کوتاه بیشتر می‌تواند به نفع فلسطینی‌ها باشد.

محدودیت سرزمینی و ژئوپلیتیک غزه نیز عامل مهمی در عدم نتیجه دادن این روش است. غزه باریکه‌ای است که از طرف غرب به دریا راه دارد و صرفاً از شرق و کمی هم از شمال به فلسطین اشغالی متصل است. هم‌اکنون نیز عملاً در محاصره قرار دارد. بنابراین انجام عملیات‌های چریکی برعلیه رژیم، بسیار سخت است. طبیعتاً انتظاری هم از ورود فلسطینی‌های کرانه باختری به جنگ نمی‌رود و اصل این درگیری‌ها همواره با طرفداران مقاومت در غزه بوده است. کرانۀ باختری امکانات و تسلیحاتی ندارد و مقامات دولت خودگردان هم در امر دفاع از مسئلۀ فلسطین ثبات قدم نشان داده‌اند. افزون بر اینکه کرانۀ باختری تحت کنترل صهیونیست‌هاست و تحرک مردم و گروه‌های مبارز در آنجا بسیار سخت است.

در این رابطه باید از مقایسۀ وضعیت غزه با مواردی چون جنگ اوکراین- روسیه پرهیز کرد. اوکراین دولتی است که توسط جامعۀ جهانی به رسمیت شناخته شده و دارای ارتش و تجهیزات نظامی است. همچنین در طول جنگ از حمایت‌های علنی و مستقیم غرب برخوردار بوده است. غزه از چنین مواهبی بی‌بهره است و جنگ فرسایشی در آنجا می‌تواند به تحلیل رفتن توان مقاومت و حتی نابودی آنها منجر شود!

میزان احتمال جنگ فرسایشی چقدر است؟

بعید به نظر می‌رسد که جهاد اسلامی به تنهایی- یا حتی با کمک حماس- قصدی جدی برای این کار داشته باشد و این احتمالاً تهدیدی در حوزۀ جنگ روانی است. معمولاً اولین گروهی که از خطر حملات فلسطینی‌ها مرعوب خواهند شد، شهرک‌نشین‌هایی هستند که در نزدیکی غزه ساکنند. در حال حاضر نیز بخشی از حملات جهاد متوجه همین شهرک‌ها بوده است. در صورت فرسایشی شدن جنگ، این صهیونیست‌ها آسیب بیشتری خواهند دید و اگر ماه‌ها- یا حتی بیشتر- زیر بمباران جریان مقاومت قرار بگیرند، پایداری‌شان بیش از این کاهش خواهد یافت.

با توجه به نکات مذکور، به نظر می‌رسد که در صورت ضربات قاطع، فوری و محکم به رژیم صهیونیستی و انتقام‌گیری مناسب از جنایات آنها نسبت به مردم و فرماندهان مقاومت، فلسطینی‌ها می‌توانند پیروز میدان باشند و حداقل صهیونیست‌ها را وادار به آتش‌بس یکطرفه کنند. اینگونه هم غزه آسیب کمتری می‌بیند و هم بازدارندگی قابل توجهی ایجاد می‌شود و اسرائیلی‌ها متوجه خواهند شد که امروزه حملات به فلسطین، هزینه‌های سنگین‌تری نسبت به چند سال قبل برایشان خواهد داشت.

گزارش از علیرضا پیرهادی