عصر ایران؛ جعفر محمدی -طبق مصوبه ستاد ملی مبارزه با کرونا، تا یک دوم کارمندان ادارات مناطق نارنجی و قرمز می توانند در محل کار حضور نداشته باشند و به نوبت سر کار بروند.
تشخیص این مهم به عهده مدیران هر دستگاه گذاشته شده است.

تجربه تعطیلی یک دوم کارمندان در پیک قبلی کرونا نشان می دهد که اغلب مدیران، با درک درست شرایط، این مصوبه را به طور کامل اجرا کرده اند. با این حال، گزارش هایی وجود دارد مبنی بر این که برخی مدیران، این مصوبه را با تفسیر شخصی، زیر پا گذاشته و عملاً بلاموضوع کرده اند؛ بدین صورت که حتی حضور غیرضروری پرسنل را نیز الزامی کرده اند؛ گو این که نبود زیردستانی که بر ایشان حکم برانند از نظر روانی برایشان تحمل ناپذیر بوده است!


مدیران باید بدانند که اغلب کارمندان، مانند آنها با خودروی شخصی رفت و آمد نمی کنند و مجبورند با مترو و اتوبوس های متراکم تردد کنند و جان شان به خطر بیفتد.
به علاوه، باید یادشان باشد که کارمندان مثل آنها در اتاق های "بزرگ" و "یک نفره"، کار نمی کنند بلکه عمدتاً در فضاهای جمعی مشغول به کارند، حال بماند کارمندانی که مدام با ارباب رجوع نیز سر و کار دارند.

بنابر این انصاف و انسانیت و حتی قاعده مدیریت ایجاب می کند، در این شرایط که مرز بین زندگی و مرگ به باریکی مو شده است، مدیران با سهل گیری و نگاه بزرگوارانه درباره حضور پرسنل تصمیم بگیرند و مراقب جان آنها باشند.

این نکته درباره شرکت های خصوصی نیز صدق می کند و هر چند آنها الزام قانونی در این باره ندارند، ولی رواست تا جایی که برایشان میسر است، با بهره گیری از قدرت مدیریتی خود، این ایام را با نوبتی کردن حضور کارمندان سپری کنند.

این روزها می گذرد و کارهای اداری و شرکتی نیز با افت و خیز خود، انجام خواهند شد ولی آنچه باقی می ماند، کارنامه ای است که هر کدام از ما در دوران سخت کرونا برای خودمان تدارک می بینیم.