پس از آن این بیماری جدید کهبه اختصار COVID-۱۹ نام گرفت در سراسر جهان گسترش یافت. طبق اعلام سازمان جهانی بهداشت، تاکنون بیش از دو میلیون و ۸۰۰ هزار مورد مبتلا به این بیماری، حدود ۱۹۰ هزار مرگ و میر و همچنین ۲۱۳ کشور و منطقه درگیر گزارش شده است. محققان در پژوهشی با عنوان «پاندمی کرونا، دکمه ری‌استارت کره زمین» آورده‌اند، در ابتدای شیوع این بیماری، دولت چین برای جلوگیری از اپیدمی شدن آن تصمیم گرفت شهر ووهان را قرنطینه کند و این تصمیم، کنسلی تمام پروازها و تخلیه افراد غیر بومی را در پی داشت.

این پژوهش که توسط بهنوش پاکزاد دانشجوی پزشکی دانشکده پزشکی بین‌الملل دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد و محمدباقر اولیا استاد تمام گروه روماتولوژی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد انجام شده، نشان می‌دهد، پس از آن در بین مردم ترس از بیماری و انتقال آن شدت گرفت زیرا عده‌ای در ابتدا تصور می‌کردند این ویروس برای مدت زیادی در هوا باقی می‌ماند.

طبیعتا شایعات در چنین فضایی به سرعت پخش می‌شود و این خود باعث نگرانی و حس اضطراب بیشتر در مردم می‌شد. در اینجا ما به یک همبستگی جهانی و همراهی مردم برای مقابله و شکست دادن این بیماری نیاز داشتیم.گسترش COVID -۱۹ روزافزون بود تا نهایت در تاریخ ۱۱ مارس، رئیس سازمان جهانی بهداشت، بیماری کرونا را یک بیماری پاندمیک معرفی کرد و جهان وارد مرحله جدیدی از مقابله با این بیماری شد.

محققان می‌گویند،کرونا ویروس‌ها در بدن حیوانات تکثیر می‌شوند و تعدادی از آن‌ها قابلیت انتقال از حیوان به آدم را دارند، اکثر آن‌ها نشانه‌های تنفسی از خود به جای می‌گذارند و از این طریق حیات بشر را به خطر می‌اندازند. سارس اولین بیماری پاندمی قرن ۲۱ است و از جهات زیادی به بیماری کرونای حال حاضر شباهت دارد؛ هردوی آن‌ها از حیوان به انسان منتقل شدند، در واقع سارس هم در سال ۲۰۰۳ از طریق خفاش‌های نعل اسبی که در بازارهای چین به عنوان خوراک فروخته می‌شود، به انسان منتقل شد. دقیقا همان حیوانی که محققان احتمال می‌دهند عامل COVID ۱۹ –باشد.

بیماری‌هایی که در طول تاریخ رخ داده‌اند وجوه مشترک زیادی با هم دارند که یادآوری تجاربِ حاصل از آن‌ها به انسان کمک می‌کند تا اسیر تکرار تاریخ نشود. ابتدا به بررسی بیماری متفاوتی می‌پردازیم؛ بیماری وبا سالیان بسیار طولانی (حدود یک قرن) بشر را به کام مرگ کشانده درحالیکه مبارزه و کنترل وبا اصول ساده‌ای داشت که جامعه آن زمان از آن بی‌خبر بود، اگر چه کنترل وبا برای جوامع امروز به راحتی میسر است اما در گذشته در سطح جهان، کشته‌های زیادی داده است چرا که آن‌ها از اطلاعاتی که ما در عصر جدید برخورداریم، برخوردار نبودند.

براساس این پژوهش، در تلاش برای متوقف کردن شیوع ۱۹ COVID-تقریبا نیمی از جمعیت جهان در تعطیلی و قرنطینه به سر می‌برند و این ترس از بدترین رکود اقتصادی جهانی پس از رکود بزرگ را برانگیخته است. همچنین تأثیر عمیقی بر دنیای کار و همچنین بهزیستی روحی و جسمی ما داشته است. آدام گرانت پروفسور مدیریت و روانشناسی دانشگاه وارتون متعقد است در دوران پساکرونا، مشاغل تغییرات خوبی خواهند داشت. او اعتقاد دارد؛ مدیران می‌توانند از این فرصت استفاده کنند تا به کارکنان خود کنترل بیشتری بدهند و متوجه خواهند شد که می‌توانند به آن‌ها اعتماد کنند. ممکن است مدیران بخواهند در مورد ارزش‌ها، علایق، نقاط قوت و انگیزه‌های کارکنان خود آمادگی بیشتری کسب کنند.

در همین حال، احتمال دارد سازمان‌ها از کار در خانه استقبال کنند و بعد از پایان بحران به روش‌های مختلفی از آن بهره ببرند. همچنین او اظهار می‌کند طبق چند دهه تحقیق در زمینه مدیریت و نظارت می‌دانیم که وقتی افراد بیش از حد مورد نظارت قرار گیرند، حس بی‌اعتمادی را منتقل می‌کند و در حالی که وقتی شما به آن‌ها اجازه می‌دهید برخی انتخاب‌ها را انجام دهند، احساس وفاداری بیشتری می‌کنند و اعتماد به نفس‌شان بالاتر خواهد آمد.

با توجه به اینکه به هر حال اکنون راه‌های زیادی برای کنترل افراد نداریم، پس این زمان ایده‌آلی برای انجام و آزمایش این روش مدیریت است. مسلم است که شغل‌ها بعد از اتمام بحران کرونا بازنگری خواهند شد. مسلما شرایط جدید و البته بهتری به وجود می‌آید.

این پژوهش در مجله دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی- درمانی شهید صدوقی یزد منتشر شده است.

انتهای پیام