به گزارشخبر24، بالاخره ۲۷ مهر (۱۸ اکتبر ۲۰۲۰) که قرار بود تحریم‌های تسلیحاتی ایران حداکثر پنج سال پس از پذیرش برجام به پایان برسد فرا رسید و وزارت امور خارجه طی اطلاعیه‌ای اعلام کرد: از امروز، همه محدودیت‌های انتقالِ اقلام تسلیحاتی به و از جمهوری اسلامی ایران و همچنین اقدامات و خدمات مالی مرتبط با آن به صورت خودکار خاتمه یافت.

بنا بر آنچه که سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه دو روز پس از انعقاد برجام اظهار داشت که «ما و چین می‌خواستیم تحریم‌های تسلیحاتی لغو شود، اما با وجود حمایت ما، خود تیم ایرانی موافقت کردند که تحریم‌ها تا ۵ سال ادامه یابد»، می‌توانستیم بسیار زودتر از زمان فعلی شاهد لغو تحریم تسلیحاتی ایران باشیم و مسئولان مذاکره کننده ایران آن را تعویق انداختند اما به هر حال این موضوع در روزها و ماه‌های اخیر به یکی از مهم‌ترین موضوعات و مسائل سیاسی در سطح جهان تبدیل شده بود و باید توجه داشت در این میان رژیم صهیونیستی، ایالات متحده آمریکا و همپیمانان منطقه‌ای آنها، تلاش‌های بسیار گسترده‌ای برای تمدید تحریم‌های تسلیحاتی ایران داشتند و در این مسیر از تمام توان و پتانسیل خود استفاده و همه ابزار دیپلماسی و قدرت و نفوذ خود در میان کشورهای جهان و سازمان‌های بین المللی را به کار گرفتند و در این مسیر از هیچ اقدامی دریغ نکردند. از جمله آخرین اقدامات آنها می‌توان به تهیه پیش نویس قطعنامه‌ای و ارائه آن به شورای امنیت و خواستار تمدید نامحدود برای تحریم‌های تسلیحاتی ایران و همچنین تلاش برای فعال کردن مکانیسم ماشه اشاره کرد تا مانع ورود ایران به بازار خرید و فروش تسلیحات متعارف شوند.

پایان محدودیت سفر ۲۳ شخصیت حقیقی و حقوقی ایران
البته ۲۷ مهرماه ۱۳۹۹ تنها پایان تحریم تسلیحاتی ایران نیست و بر اساس قطعنامه ۲۲۳۱ سازمان ملل در سال پنجم توافق هسته‌ای ایران (برجام) در کنار لغو محدودیت‌های تسلیحاتی ایران، محدودیت سفر ۲۳ نفر از مقامات سیاسی و نظامی کشور هم رفع می‌شود و از این پس امکان رفت و آمد این افراد فراهم خواهد شد.

طبق این چهارچوب، این ۲۳ نفر هم‌چنان با محدودیت‌ها در رابطه با اموال‌شان در آمریکا و هر گونه معامله مواجه هستند و در سال هشتم این محدودیت به طور کامل برداشته خواهد شد. البته لازم به ذکر است که مسئولان سیاسی و نظامی ایران هیچ گونه تعامل مالی و تجاری در آمریکا یا سپرده مالی در بانک‌ها و مؤسسات مالی آمریکایی ندارند.

برنامه هسته‌ای؛ بهانه‌ای برای تشدید تحریم‌های تسلیحاتی
اگر چه تحریم و محدودیت در تهیه تسلیحات و تجهیزات نظامی از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی و در دوران جنگ تحمیلی و بعد از آن وجود داشت اما با اوج گیری پرونده هسته‌ای، تشدید محدودیت و تحریم‌های تسلیحاتی کشورمان مجدد در دستور کار قرار دشمنان قرار گرفت و از اوایل سال ۱۳۸۶ در قطعنامه ۱۷۴۷ به بهانه فعالیت‌های هسته‌ای ایران آغاز و بعد از آن در قطعنامه‌های بعدی این تحریم‌ها تأیید و با قطعنامه ۱۹۲۹ در سال ۱۳۸۹ گسترش یافت.

این محدودیت‌ها و فشارهای بین المللی در عرصه تسلیحات همچنان ادامه داشت تا اینکه ایران و طرف‌های مقابل به توافق هسته‌ای دست یافتند. توافق هسته ایران و کشورهای ۱+۵ محدودیت‌های را در همه ابعاد برای ایران در پی داشت که یکی از این محدودیت‌ها در حوزه خرید و فروش تسلیحات نظامی بود. اگرچه در برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ نیز تحریم تسلیحاتی برای ایران پیش بینی نشده ولی در این قطعنامه آمده است که ایران برای هرگونه خرید یا فروش سلاح باید از شورای امنیت مجوز بگیرد.

بر اساس یکی از بندهای ضمیمه ای توافق هسته‌ای، کلیه دولت‌ها می‌توانستند در فعالیت‌های فروش تسلیحات یا تجهیزات مورد نیاز و ارائه آموزش با ایران مشارکت داشته و اجازه آنها را صادر کنند، مشروط به اینکه شورای امنیت از قبل به صورت مورد به مورد تصمیم به تأیید آنها گرفته باشد. این بند تا تاریخ ۵ سال پس از روز توافق برجام یا زمانی که آژانس گزارشی مبنی بر تأیید نتیجه گیری گسترده‌تر ارائه کند- هر کدام زودتر حادث شود- اعمال خواهد شد.

نظام مجوز خواهی صادرات و واردات اقلام تسلیحاتی به و از ایران که از جمله موضوعات ضمیمه ای قطعنامه ۲۲۳۱ بود محدودیت و موانعی را برای کشورمان به همراه داشت به اندازه‌ای که از این نظام مجوز خواهی با عنوان تحریم تسلیحاتی یاد می‌شد.

ورود رسمی ایران به بازارهای جهانی ادوات نظامی
پایان تحریم تسلیحاتی ایران شاید برای برخی به این معنا باشد که بعد از سال‌ها محدودیت و تحریم ایران بتواند با ورود به بازار ادوات نظامی، تجهیزات و تسلیحات بسیار پیشرفته و روز جهان را تهیه کند اما موضوع بسیار مهم و قابل توجه که به هیچ عنوان نباید از آن غافل شد این است که فرزندان ایران اسلامی به دلیل نیاز کشور و برای دفاع از خود در زیر سایه همه محدودیت‌ها و تحریم‌ها که حتی در جنگ تحمیلی هشت ساله و بعد از آن وجود داشته به این باور رسیده‌اند که هیچکس به ما در این مسیر کمک نخواهد کرد پس با اعتماد و خودباوری و استفاده از ظرفیت‌های موجود به دستاوردهای بسیار قابل توجهی دست یافته‌اند که نه تنها نیاز موجود کشور را در این چهل سال تأمین کرده و یک بازدارندگی فعال و امنیتی مثال زدنی در بحرانی‌ترین منطقه جهان برای کشور ما به ارمغان آورده است بلکه می‌تواند در بازار جهانی با پیشرفته‌ترین نمونه‌های خارجی رقابت کند.