یک سال پیش، پسرم به دنیا آمد. دوران بارداری و زایمان سختی داشتم و همین مسئله
باعث شد تا روانم به هم بریزد. بعد از این همه مدت، هنوز حالم خوب نیست و حتی
رفتارهایم با بچه‌ام خوب نیست و زیاد دعوایش می‌کنم. شوهرم هم در بچه‌داری اصلا کمک
نمی‌کند و با او بازی هم نمی‌کند. راهنمایی‌ام کنید.

مخاطب گرامی، نقش یک زن و مسئولیت‌های او پس از مادر شدن تغییر می‌کند. از آن جا که
پرورش کودک نیاز خاصی به توجه، انرژی و زمان گذاشتن مادر برای او دارد و از طرفی
مادران جوان علاوه بر نقش مادری مسئولیت های دیگری هم بر عهده دارند، مدیریت و
سازگاری با شرایط جدید سخت و دشوار خواهد بود.

مراقب تاثیرات رفتارهای‌تان باشید

فرزند شما در سنی قرار دارد که پایه‌های شخصیت وی در حال شکل گیری است. کتک زدن،
تحقیر کردن و رفتار های شما تاثیرات مخرب بسزایی در شخصیت و سبک رفتاری وی در آینده
خواهد گذاشت. توصیه می شود کودک تان را تحت هیچ شرایطی تنبیه فیزیکی نکنید. هر زمان
که ناراحت و عصبانی هستید از فرزندتان فاصله بگیرید و چند نفس عمیق بکشید و به این
موضوع توجه کنید که کودک شما نیاز مند مراقبت، توجه و محبت شماست و نه قربانی مسائل
و مشکلات شما.

شوهرتان را ترغیب به‌بازی با فرزند کنید

توصیه می شود به جای این‌که منتظر باشید همسرتان با فرزندتان بازی کند، حداقل روزی
یک تا دو ساعت در فواصل زمانی متعدد با فرزندتان بازی کنید و به مرور زمان همسرتان
را هم در بازی با فرزندتان سهیم کنید. این رفتار علاوه بر این که فرزندتان را سرگرم
خواهد کرد به ایجاد فضای صمیمی در خانواده کمک می کند، همچنین همسرتان را به بازی
با فرزندتان ترغیب خواهد کرد.

مشکلات‌تان را به همسرتان بگویید

در این‌باره با همسرتان گفت و گو و تبادل نظر کنید. البته فراموش نکنید در این
گفت و گو تنها مشکلات و احساسات خود را با ایشان در میان بگذارید و لحن سرزنش و
توبیخ به خود نگیرید. خواسته ها و انتظارات خود را بیان کنید. به وی بگویید که
دقیقا می خواهید چگونه و در چه مواردی به شما کمک کند. از کار هایی که هم اکنون در
خانه انجام می دهد یاد کنید و بگویید چطور با این کار ها به خانواده کمک می کند.
بعد بگویید چون احساس می کنید مسئولیت های زیادی در خانه به گردن شماست، دوست دارید
بیشتر در کار ها کمک‌تان کند. فراموش نکنید اگر به کمک نیاز داشتید حتما به همسرتان
بگویید. توقع نداشته باشید که همسرتان همیشه پیشقدم شود. شاید او اصلا متوجه نیاز
شما به کمک و همکاری نباشد.

نویسنده : سارا هجری |
کارشناس ارشد روان‌‌شناسی