به گزارشمدالو به نقل از ورزش سه، یکی از جذابیت های لیگ قهرمانان اروپا طی سال های اخیر حضور چهره ای به نام دیه‌گو سیمئونه روی نیمکت اتلتیکو مادرید بوده است؛ مربی عجیبی که با سبک فوتبال منحصر به فرد نه تماشاگرپسندش افتخارات بزرگی برای تیم دوم پایتخت اسپانیا کسب کرده است. در هر مسابقه بزرگی همه منتظر یک رفتار عجیب از مربی هستند که نشان داده در میدان رقابت هر چه از دستش بیاید انجام می دهد و جز پیروزی هیچ هدفی دنبال نمی کند؛ همین ویژگی از او یک بدمن به تمام عیار ساخته است؛ بدمنی که امشب یک بار دیگر جنجال ساخت.

ورزشگاه اولدترافورد امشب مملو از تماشاگر شده بود تا پیروزی مقابل اتلتیکو مادرید و صعود به مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا را جشن بگیرد. شاگردان رانگنیک که سه روز پیش به یک برد شیرین مقابل تاتنهام دست یافته بودند امشب با یک گل مغلوب میهمان خود شدند تا با پایان زودهنگام کارشان در UCL موجبات خشم هوادارانشان را فراهم کنند.

دیه‌گو سیمئونه، سرمربی اتلتیکومادرید مثل همیشه از شروع تا پایان کار با جنب و جوش بالا در کنار زمین مشغول هدایت شاگردانش بود. او که مهارت بالایی در تهییج هواداران خودی برای حمایت از بازیکنان اتلتیکو در حین مسابقات مهم دارد، در آخرین لحظات مسابقه امشب با یک شادی جنجالی، خشم هواداران میزبان را برانگیخت.

اتلتیکو در 45 دقیقه نیمه دوم با چنگ و دندان از تک گل نیمه اول خود محافظت کرد و دقایق پایانی مسابقه با توجه به شکننده بودن برد شاگردان سیمئونه با هیجان و استرس بالایی همراه بود. دیگر نیمکت نشینان اتلتیکو همگی مثل سرمربی تیم شان ایستاده نظاره گر کار بود و ال چولو که مترصد شنیدن صدای سوت پایان بود، به محض شنیدن آن مشت های خود را گره و مقابل چشمان هواداران حریف به شادی پرداخت.

شادی های دیوانه وار سیمئونه جزئی جدا نشدنی از حرفه این مربی آرژانتینی به حساب می آید و تشکیل دهنده کاراکتر منحصر به فرد اوست؛ کاراکتری که امشب حسابی منچستری ها را خشمگین کرد. او هم در داخل زمین تیم میزبان را آزار داد و هم با حرکاتش در کنار زمین، حسابی روی مخ شیاطین سرخ بود. سیمئونه بعد از شنیدن صدای سوت و انجام شادی جنجالی اش، با سرعت هر چه تمام تر مسیر رختکن را در پیش گرفت.

سیمئونه با فتح اولدترافورد، یک تیم انگلیسی دیگر را هم به لیست قربانیان خود اضافه کرد. او متخصص نقره داغ کردن تیم های جزیره در اروپاست. اتلتیکو پیش از این با هدایت ال چولو چلسی را در استمفوردبریچ، لستر را در کینگ پاور، آرسنال را در امارات و لیورپول را در آنفیلد به زانو در آورده بود.

هواداران خشمگین منچستر که هم از حذف تیم شان و هم از حرکات سیمئونه خشمگین شده بودند با هر چه که در دست داشتند او را به سمت رختکن بدرقه کردند. ال چولو که پیش بینی چنین اتفاقی را می کرد با مهارتی بالا، تک تک وسایلی که در حال فرود آمدن روی سرش بود را رد کرده و خود را به رختکن رساند. اینکه او بدون دست دادن با سرمربی حریف راهی رختکن شد هم در نوع خوب عجیب و البته مسبوق به سابقه بود. ال چولو بعد از بازی رفت دور گروهی مقابل لیورپول به دلیل انجام حرکتی مشابه مورد انتقاد یورگن کلوپ قرار گرفته بود.

البته پاسخ سیمئونه به انتقاد کلوپ هم جالب بود که گفته بود: "من هرگز پس از پایان یک مسابقه با مربی حریف دست نمی دهم و مستقیما به رختکن می روم. می دانم در انگلیس دست دادن مربیان یک حرکت اخلاقی است ولی من از تظاهر خوشم نمی آید." البته مشخص نیست که این کار را باید پای اهل تظاهر نبود سیمئونه بنویسیم یا روحیه عجیب و جنجال پرست او که از همان دوران بازی اش بلای جان انگلیسی ها بود؛ کافی است اخراج بکهام در دیدار آرژانتین – انگلیس جام جهانی 1998 را به خاطر بیاورید تا متوجه شوید، این چهره آرژانتینی از همان روزها سازنده خاطرات تلخ برای فوتبالدوستان لیگ جزیره بوده است.