مرگ تدریجی در غزه ایسنا

به گزارش ایسنا، به دلیل اوضاع میدانی خطرناک در غزه و ادامه جنگ رژیم صهیونیستی و واقعیت سیاسی پیچیده و تهدیدات درباره کوچاندن مردم غزه، آن‌ها به شکل بی سابقه‌ای ناامید شده‌اند و مرگ تدریجی به دلیل بحران معیشت و قحطی و گرسنگی آن‌ها را تهدید می‌کند.

فضای مبهم و بی ثبات بحران و رنج و مشکلات غیرنظامیان در غزه را بیشتر کرده است. همچنین غزه شاهد ویرانی بی سابقه است چه درباره منازل که ۸۰ درصد آن ویران شده است و چه زیرساخت و شبکه‌های بهداشت و آب. هیچ گونه بازسازی نیز صورت نگرفته است.

براساس گزارش مرکز دولتی اطلاع رسانی در غزه در ماه ژانویه خسارت‌های اولیه در نوار غزه بالغ بر ۳۸ میلیارد دلار است. ۹۰ درصد زیرساخت غزه منهدم شده است. علاوه بر این برق به طور کامل قطع شده و تمام گذرگاه‌ها بسته شده‌اند. رژیم صهیونیستی مانع ورود کمک‌های بشردوستانه و مواد و تجهیزات اساسی از جمله مواد غذایی شده است.

با افزایش نگرانی نسبت به آینده و عمیق‌تر شدن بحران‌های معیشتی و ادامه سیاست گرسنگی و تشنگی از طریق قطع آب روزانه مردم غزه شاهد مرگ تدریجی ساکنان خود است.

براساس گزارش دفتر اطلاع رسانی دولتی در غزه، رژیم صهیونیستی از هفت اکتبر۲۰۲۳ تاکنون ۷۱۹ چاه آب را منهدم کرده است.

نبود بیشتر مواد اصلی از جمله آرد، شکر و روغن و افزایش دیوانه‌وار قیمت‌ها بر رنج و مشکلات مردم غزه می‌افزاید. این مسئله همزمان با اوضاع اقتصادی دشوار مردم غزه است که کار و منبع درآمد خود را از دست داده‌اند.

اشاره رژیم صهیونیستی به کوچاندن مردم غزه و ایجاد یک اداره ویژه مهاجرت داوطلبانه سایه سیاهی را بر غزه و ساکنان آن انداخته است. سیاست مربوط به کوچ مکرر از طریق انتشار نقشه‌های تخلیه مناطق مسکونی احساس مردم غزه به بی ثباتی را افزایش داده است. این وضعیت باعث شده تا ساکنان احساس کنند که با افزایش رنج و مشکلات امیدشان را از دست خواهند داد و به مهاجرت فکر خواهند کرد. وضعیت مردم غزه نتیجه انباشته شدن بحران‌های انسانی است که هیچ گونه راه حلی در آزنده نزدیک برای آن دیده نمی‌شود. ساکنان وضعیت خود را به مرگ تدریجی توصیف می‌کنند.

«صالح ابوالرب» از ساکنان غزه که کارش را از دست داده است به العربی الجدید گفت که وی با خانواده‌اش در شرایط بسیار بدی هستند و وخامت بحران‌ها باعث شده احساس کند در یک اتاق بسته تاریک قرار دارد.

وی گفت: نه برق هست نه دارو نه آب نه غذا نه نان. ما احساس می‌کنیم که حکم اعدام جمعی برای ما صادر شده است.

وی گفت که بارها مجبور شده به همراه فرزندان خود مهاجرت کند اما تهدیدات رژیم صهیونیستی درباره کوچاندن به خارج از غزه باعث افزایش نگرانی او نسبت به آینده شده است.

«ادهم ضاهر» ۲۱ ساله که دانشجو بوده و به دلیل تخریب دانشگاهش تحصیلش را ادامه نداده، گفت که رژیم اشغالگر در کنار تخریب و ویرانی امید را در قلب‌های فلسطینی‌ها از بین برده است تا آن‌ها را وادار کند که غزه را ترک کنند و به ماندن در سرزمینی که محکوم به نابودی است، فکر نکنند.

وی به العربی الجدید گفت: رژیم اشغالگر اهداف خود را از طریق فلج کردن زندگی روزانه و نابودی خدمات اصلی از جمله بهداشت، آموزش و غذا و امنیت و تهدید مداوم به کوچاندن عملی می‌کند.

ضاهر گفت: ما کمی امید به بازسازی داشتیم اما اکنون همه چیز حتی بازسازی متوقف شده است. فروشگاه‌ها و نانواهایی‌ها بسته هستند. ما بین نگرانی نسبت به آینده و رنج روزانه محاصره هستیم. سکوت جهان خارج در قبال این بحران‌ها احساس یأس ما را بیشتر می‌کند.

«سمیه حجازی» ۴۲ ساله گفت: به دلیل فراهم نشدن نیازهای اصلی از جمله غذا دارو و خدمات پزشکی زندگی غیرممکن شده است. به دلیل تأثیر محاصره اسرائیل بر جزئی‌ترین مسائل زندگی و مرگ به خاطر بمباران‌ها ما همواره احساس ترس و نگرانی داریم. همچنین به دلیل منع ورود مواد اصلی و توقف بازسازی شاهد مرگ تدریجی هستیم.

وی گفت که بسیار نسبت به آینده احساس نگرانی و ناامیدی می‌کند چراکه نمی‌داند وضعیت بهبود خواهد یافت یا خیر و هر روز که می‌گذرد آینده برای او مبهم‌تر می‌شود.

مردم غزه روزهای خود را در انتظار اینکه آیا وضعیتشان بهتر می‌شود می‌گذرانند درحالی که به نظر نمی‌رسد راه‌حلی برای آن‌ها دیده شود. هر روز امیدشان کمتر و بار روانی و احساس ناتوانی در مقابل چالش‌های زندگی برای آن‌ها بیشتر می‌شود.

«رائد نجم» تحلیلگر سیاسی به العربی الجدید گفت: بستن گذرگاه‌ها و منع ورود کالاهای اصلی موجب پیامدهای بزرگی برای زندگی ساکنان فلسطینی شده است. این سیاست‌ها بحران انسانی را وخیم‌تر کرده و موجب افزایش قیمت‌ها و احساس ناامیدی شده است.

مصر طی روزهای گذشته پیشنهاد جدیدی را برای آتش‌بس در غزه داده است اما هنوز مشخص نیست که رژیم صهیونیستی این پیشنهاد را می‌پذیرد یا خیر.

رائد نجم گفت: رژیم اشغالگر با جمع کردن مردم در مناطق کوچک و قطع تجهیزات اساسی با هدف وادار کردن آن‌ها به رفتن به مرزهای مصر به دنبال کوچاندن ساکنان چه اجباری و چه داوطلبانه است. باید میانجی‌ها و جامعه بین‌المللی برای نجات ساکنان وارد عمل شوند.

انتهای پیام