محسن کریمی در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص تفاوت تعزیه‌خوانی در زمان کنونی با گذشته اظهار کرد: در گذشته شرایط به این شکل بود که از صبح یک تعزیه‌ شروع می‌شد و اجرای آن تا شب طول می‌کشید. در آن زمان مردم زمان بیشتری برای تماشای اجرای این مراسم داشتند اما در حال حاضر، مردم زمان بسیار کمی برای دیدن تعزیه خوانی دارند. حتی آن قدر زمان ندارند که بنشینند و دو ساعت از مراسم تعزیه‌خوانی را تماشا کنند؛ مگر در روزهایی مانند تاسوعا و عاشورا که تعطیلی رسمی است و مردم می‌توانند از خانه بیرون بروند و به تماشای این مراسم بپردازند.

وی افزود: شیعیان در سنین کودکی که توسط پدر و مادر خود تربیت می‌شوند، به روضه‌ها و مراسم مذهبی می‌روند و این موضوع باعث می‌شود که بیشتر درگیر این قضایا شوند و استقبال بیشتری کنند، اما در سنین نوجوانی به دلیل شور و هیجان ناشی از بلوغ، از اعتقادات مذهبی خود فاصله می‌گیرند و استقبالشان بسیار کم‌رنگ می‌شود؛ مگر در روزهای خاص مانند تاسوعا و عاشورا. اما پس از سنین نوجوانی و جوانی، اعتقادات مذهبی‌شان مجدد پررنگ‌ می‌شود و بیشتر در این مراسم‌ شرکت می‌کنند.

این تعزیه‌خوان تصریح کرد: با توجه به اینکه ۱۴۰۰ سال از وقایع عاشورا می‌گذرد، شور حسینی هیچ‌گاه خاموش و کم نور نشده‌ و هر سال در میان مردم جوششی به حرکت در می‌آید و اشک‌های بسیاری سرازیر می‌شود.

کریمی با اشاره به اینکه گروه‌های تئاتر مذهبی می‌توانند بسیار مفید واقع شوند، خاطرنشان کرد: جهان و بشر رو به تکامل است. خوشبختانه گروه‌های شبیه‌خوانی و تئاترهای مذهبی در تلاش هستند که مخاطبان بسیاری را جذب کنند و سعی در ایجاد نماد سازی دارند که باعث می‌شود تماشاچی با دیدن آن به وجد بیاید. به عنوان مثال تشتی را در کنار نقش حضرت ابولفضل می‌گذارند و مخاطب به راحتی می‌پذیرد که آن نهر علقمه است.

وی با بیان اینکه تعزیه خوانی مستلزم قوانین خاصی است که باید رعایت شود، اضافه کرد: برای مثال شخصی که نقش شمر را به عهده دارد نباید دیالوگ خود را همراه با آواز بخواند، بلکه باید با حالت خشن و زورگویانه بگوید اما کسی که نقش امام(ع) و اهل بیت او را به عهده دارد باید با حالت آواز و همراه با نرمی و لطافت شبیه‌خوانی کند.

انتهای پیام