خودروسازی جک یا به بیان صحیح‌تر، جِی اِی سی (JAC) با نام کامل JAC Motors در سال ۱۹۶۴ شکل گرفت. این برند، کمتر از ۱۰ سال سابقه‌ی مفید در ساخت خودروهای خانوادگی دارد و پیش‌تر بر تولید کامیون‌های سایز متوسط تجاری متمرکز بوده است. تنوع سبد محصولات جک، قابل تأمل است و امروزه چهار مدل سواری J4 ،J5 ، J6 و A60، همراه‌با چهار شاسی‌بلند S2 ،S3 ،S5 و S7 را شامل می‌شود. از سویی دیگر، یک مدل وانت پیکاپ و پنج نوع ون مختلف هم در سبد جک وجود دارند که می‌توانند برای بازار ایران جذاب باشند. این خودروساز چینی، سرمایه‌گذاری گسترده‌ای هم بر محصولات تمام الکتریکی داشته است و درحال‌حاضر یک مدل سواری و یک مدل کراس‌اور برقی تولید می‌کند. در مجموع، تیراژ تولید جک حدود ۶۰۰ هزار دستگاه در سال است و عمده‌ی محصولات آن، در بازار داخلیچینفروخته می‌شوند.

برخلاف بسیاری نقاط جهان، بازار وانت‌ها در ایران رونق چندانی ندارد. کارخانه‌ها و صنایع، کامیون‌های کوچک (کامیونت) را به وانت‌ها ترجیح می‌دهند و فعالان عرصه‌ی کشاورزی هم کاملا وفادار به وانت‌های ارزان‌قیمت ساخت داخل مثل وانت پیکان و زامیاد هستند. با این اوصاف، عدم تقاضا برای وانت‌های ساختهاوال،فوتونو آمیکو در سال‌های اخیر، امر عجیبی نیست؛ اما کرمان‌موتور تلاش می‌کند تا با تکیه بر سابقه‌ی خوب خود در مونتاژ و خدمات پس از فروش محصولات جک، آغازگر تغییری مثبت و موفق در این روند باشد.

خودروسازی جک، از سال ۲۰۱۱ با معرفی مدل رنی (Reni) تولید وانت را آغاز کرد. از سال ۲۰۱۴ با عرضه‌ی T6، صادرات وانت‌های جک به خارج چین شروع شد و سال ۲۰۱۸ هم T8 به تولید رسد. البته جدیدترین مدل، فروش گسترده‌ای مشابه T6 در بازارروسیهو شرق آسیا ندارد؛ هرچند که بزرگ‌تر، قوی‌تر و مجهزتر است.

وانت پیکاپ T8 با ابعادی به طول ۵۳۲۵ میلی‌متر، عرض ۱۸۸۰ میلی‌متر و ارتفاع سقف استاندارد ۱۸۳۰ میلی‌متر، همراه فاصله محورهای ۳۰۹۰ میلی‌متر تولید می‌شود. قسمت بار، یک مربع با اضلاع ۱۵۲۰ میلی‌متر است که از کف تا لبه‌ی درپوش، ۴۷۰ میلی‌متر فاصله دارد. طراحی وانت پیکاپ T8 به گونه‌ای است که بعد از بارگیری مجاز، فاصله‌ی ۲۲۰ میلی‌متر بین بدنه تا سطح زمین حفظ شود. اینخودرو، در مدل‌های مختلف تک یا دو دیفرانسیل، ۱۸۲۵ تا ۱۹۴۰ کیلوگرم وزن خالص دارد. شرکت سازنده، وزن قابل حمل در قسمت بار جک T8 را ۹۰۰ کیلوگرم عنوان کرده است.

طراحی خودرو در نمای رو‌به‌رو، ترکیبی از مدل‌های امریکایی و آسیایی به‌نظر می‌رسد. چراغ‌های اسپرت با گوشه‌های تیز، الهام‌گرفته ازتویوتاهایلوکس و جلوپنجره‌ی بزرگ با مواد براق کروم، یادآور وانت‌های امریکایی مثل محصولات GMC است. از دیدگاه نگارنده، تأکید و اصرار طراحان خودروسازی جک به جلوپنجره‌های عریض و طویل، شبیه آنچه در کراس‌اور S3 دیده‌ایم، به زیبایی خودرو آسیب می‌زند. از نکات مثبت در نمای جلو، می‌توان به نوار LED روشنایی روز و مه‌شکن‌های مثلثی در گوشه‌های سپر اشاره کرد که ضمن استفاده‌ی معقول از مواد سیاه‌رنگ پلاستیکی، حس یک وانت مدرن را به بیننده می‌دهد.

نمای جانبی و پشت T8 ساده و معمولی هستند. مشابه وانت‌های ساختنیسانکه هنوز در ایران تردد می‌کنند، چراغ‌های عقب T8 هم حالت عمودی و رنگ قرمز دارند. معدود نسخه‌های دیده شده از این وانت در ایران، رینگ‌های آلومینیوم ۱۸ اینچ، پوشش پلاستیک سخت در قسمت بار، گیره‌های نگه‌دارنده‌ی طناب در طرفین، رکاب ورود به کابین و تک‌دستگیره‌ برای بازگشایی درپوش عقب دارند که نشان می‌دهند وانت T8 از امکانات مرسوم در وانت‌های استاندارد برخوردار است.

برخلاف نمای بیرونی، نمی‌توان فضای کابین T8 را چندان زیبا و چشم‌نواز دانست. طرح سیلندری برای پنل پشت فرمان، قدیمی به‌نظر می‌رسد و ترکیب ادوات روی داشبورد هم مشابه وانت‌های مدرن دنیا نیست. در تصاویر رسمی، علاوه‌بر صندلی‌ها، چرم مصنوعی برای بخش میانی داشبورد و بخش‌هایی از تودری‌های جلو وجود دارد که حس خوبی به سرنشینان می‌دهد.

وانت T8 با ۲ نوع پیشرانه‌ی بنزینی و دیزل در چین تولید می‌شود. باتوجه‌به سازگاری بعضی خودروهای گازوئیل‌سوز چینی باسوختایران مثل وانت فوتون تونلند که توسط ایران‌خودرو مونتاژ شد، عرضه‌ی T8 دیزلی در کشورمان بعید نیست. علاوه‌بر این، نسخه‌ی دیزلی T8 نسبت به مدل بنزینی، پیشرانه‌ی ضعیف‌تر، مصرف سوخت کم‌تر و قیمت پایین‌تری دارد. این وانت با پیشرانه‌ی توربوشارژ بنزینی ۲ لیتری، قدرت ۱۸۸ اسب‌بخار در ۵۰۰۰ دور بر دقیقه و گشتاور ۲۹۰ نیوتن‌متر از ۱۸۰۰ تا ۴۰۰۰ دور بر دقیقه تولید می‌کند. مدل دیزلی، با پیشرانه‌ی تنفس طبیعی ۱.۹ لیتری، ۱۳۵ اسب‌بخار قدرت و ۳۲۰ نیوتن‌متر گشتاور دارد. باتوجه‌به وزن و شرایط آیرودینامیک وانت T8، می‌توان پیش‌بینی کرد که مدل توربوشارژ بنزینی در زمان ۱۲ تا ۱۴ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتربرساعت برسد و نسخه‌ی دیزلی، حدود ۱۶ ثانیه پس از شروع حرکت چنین سرعتی داشته باشد.

از نکات جالب توجه در فهرست امکانات جک T8 که در منابع چینی دیده می‌شود، فقدان جعبه‌دنده‌ی خودکار است. این احتمال وجود دارد که وانت جک با جعبه‌دنده خودکار وارد ایران شود؛ اما نسخه‌های اصلی این خودرو، مجهز به جعبه‌دنده‌ی ۶ سرعته‌ی دستی هستند. در عوض، جک T8 با ۲ نوع سیستم تک یا دو دیفرانسیل تولید می‌شود. همراه‌با تایرهایی به پهنای ۲۶۵ میلی‌متر و فاق ۶۰ درصد، نسخه‌ی ۲ دیفرانسیل می‌تواند قابلیت‌های خوبی در مسیرهای سخت خارج جاده داشته باشد. طراحی بدنه و فاصله‌ی چرخ‌ها تا لبه‌ی سپرها، به‌شکلی است که شیب جاده با ۳۰ درجه در جلو و ۲۲ درجه در عقب، به‌راحتی طی می‌شود. علاوه‌بر این، نسخه‌های دو دیفرانسیل جک T8 با قفل برقی برای دیفرانسیل عقب، قابل خرید هستند که مزیت مهمی برای حرکت در مسیرهای لغزنده و ناهموار است.

نسخه‌های آپشنال از جک T8، علاوه‌بر ترمز ضد قفل (ABS) و سیستم تقسیم نیروی ترمز (EBD)، مجهز به فناوری مدیریت تعادل (ESC) نیز هستند که نقش مهمی در جلوگیری از واژگونی یا انحراف خودرو هنگام ترمزگیری در مسیرهای لغزنده دارد. هشدار خروج از خط (Lane Departure Warning)، حسگر فشار باد تارها، ۲ کیسه‌ی هوا برای سرنشینان جلو، حسگر هشدار برخورد در جلو و عقب، دوربین پارک و دید ۳۶۰ درجه همراه‌با دوربین ضبط فیلم پشت آینه میانی، دیگر آپشن‌های جک T8 هستند.

نسخه‌های مختلف جک T8 در بازار چین، ۹۰ هزار تا ۱۴۰ هزار یوآن قیمت دارند که معادل ۱۳ هزار تا ۲۰ هزار دلار است. با این اوصاف، اگر هزینه‌ی اولیه برای نسخه‌‌های تک دیفراسیل و دو دیفرانسیل بنزینی مونتاژ ایران را ۱۶ هزار تا ۱۸ هزار دلار در نظر بگیریم، پیش‌بینی قیمت احتمالی این خودروها در بازار کشورمان، حدود ۷۰۰ تا ۸۰۰ میلیون تومان خواهد بود. البته می‌توان امیدوار بود که نسخه‌ی تک‌دیفرانسیل دیزلی با قیمتی پایین‌تر عرضه شود.