در بسیاری از زنان کاهش هورمون، استرس های شغلی، مشکلات بین فردی با همسر، یائسگی و سایر مسائل باعث از بین رفتن میل جنسی می شود.

زندگی بدون تمایل جنسی!

از دست رفتن میل جنسی یکی از شایع تریناختلالات آمیزشی است که زنان زیادی را در سنین مختلف درگیر می کند. برخلافمردان که عدم توانایی نعوظ شایع ترین مشکل جنسی آنها می باشد، در موردزنانترکیبی از مسائل فیزیکی و روحی باعث ایجاد اختلال در میل جنسی می شودواین چیزی است که به راحتی با تجویز یک دارو، درمان پذیر نخواهد بود.اماامروزه به کمک درمان های مختلف ، امکان بازگشت این غریزه به حالتطبیعی راتا حدودی امکان پذیر کرده اند.

از دست دادن میل جنسی چیست؟

برخلاف تصور عامه، متخصصان معتقدند که آمیزش جنسی متوالی تاثیری بر میل جنسی و یا خشنودی از آن ندارد.

بعضی ها معتقدند که میل جنسی چیزی فراتراز مشکل مربوط به کاهش این میل است. انگیزش جنسی یک مولفه بیولوژیکی ازامیال است که بازتاب آن به صورت میل جنسی خود انگیز شامل تفکر جنسی، تخیلشهوت زا و رویا بروز می کند.

در واقع نتیجه سیگنال بدن چیزی مشابهکردار جنسی است. میل و انگیزش جنسی به طور طبیعی با افزایش سن کاهش مییابد. اما میل جنسی ترکیبی از فاکتورهای روانی و بین فردی را نیز در برمیگیرد که در مجموع باعث آمادگی برای انجام آمیزش است.

بالاتر و فراتر از شهوت چیزی مشابه صمیمیت در روابط باعث ایجاد آمادگی برای آمیزش جنسی می شود.

به عنوان مثال اگر شما از همسر خود ناراحتباشید ، ممکن است در آن برهه زمانی دچار شهوت شوید ولی حاضر نخواهید بودبه همسر خود نزدیک شوید. بنابراین تمامی جنبه های موثر در میل جنسی بایدمورد آزمایش قرار گیرد تا دلیل اصلی مشکل مشخص شود. شایع ترین عوامل از دسترفتن میل جنسی در زنان عبارتند از:

1-مشکلات روابط بین فردی: مسائل عملکردیهمسر، عدم رضایت روحی در روابط، تولد فرزندو تبدیل شدن به پرستار کودکباعث کاهش میل جنسی می شود.

2-تاثیرات اجتماعی فرهنگی: استرس هایشغلی، فشار همگنان و تصاویر رسانه ای از جنسیت می تواند به طور منفی میلجنسی را تحت تاثیر قرار دهد.

3-کاهش تستسترون: هورمون تستسترون میلجنسی مردان و زنان را تحت تاثیر قرار می دهد. سطح تستسترون در دهه 20 زندگیزنان در اوج مقدار خود می باشد و سپس به موازات افزایش سن مقدار آن نیزبهطور متوالی کاهش خواهد یافت تا دوران یائسگی شروع شود، هر چند که دورانیائسگی نیز پایان میل جنسی در همه زنان نیست.

4-مشکلات بالینی: بیماری های روحی مثلافسردگی یا اختلالات تیروئیدی، اندرومتروز و یا فیبرویدز میل جنسی زنان راتحت تاثیر قرار می دهد.

5-داروها: بعضی داروها مثل داروهای ضد افسردگی خاص، داروهای کاهنده فشار خون و داروهای ضد بارداری خوراکی باعث کاهش میل جنسی می شود.

6-سن: سطح خون حاوی آندروژن به موازات افزایش سن مدام در حال کاهش خواهد بود.

درمان

بدلیل اینکه این اختلال حاصل ترکیبی از مسائل فیزیکی و روحی است، لذا ترکیبی از درمان ها برای رفع این اختلال لازم است.

1-مشاوره فردی/ درمان جنسی: درمان جنسیبرای افراد و زوجین بسیار موثر است. عدم میل جنسی معمولا هر دو طرف را تحتتاثیر قرار می دهد و لذا مشاوره هر دو می تواند بسیار موثر و مفید واقعشود.

2-تعویض داروها و یا تغییر در میزان مصرف:اگر دلیل اصلی اختلال داروها باشد، تغییر در نوع دارو و استفاده ازدرمانهای جایگزین توصیه می شود. به عنوان مثال اگر داروهای ضد بارداریخوراکی باعث کاهش سطح تستسترون شده می توان از روش های دیگر ضد بارداری کهغیر هورمونی است استفاده کرد.

3-توجه به مشکلات بالینی: درمان امراض خاص مثل فیبروئید به کمک جراحی می تواند مفید باشد.

4-استروژن های واژنی: در زنان یائسه، خشکی واژن که دلیل اصلی عدم رضایت از آمیزش است به کمک کرم استروژن واژنی قابل درمان است.

5-درمان تستسترون: با اینکه هورمون یاداروی خاصی برای درمان مشکلات جنسی وجود ندارد، اما بعضی متخصصان زنان وزایمان استفاده از این هورمون را برای افزایش سطح آن به حد طبیعی پیشنهادمی کنند.

منبع : سایت ایرانیان شاد

گرداوری شده توسط پایگاه اطلاع رسانی تنظیم خانواده