سمیرا مخملباف کارگردان جوان و خوش آتیه

حواشی، زندگی شخصی و عکسهای سمیرا مخملباف

چکیده ای از بیوگرافی سمیرا مخملباف

نام:سمیرا مخملباف

متولد : 15 فوریه 1980

محل تولد : تهران

حرفه :کارگردان، دستیار کارگردان و نویسنده

سالهای فعالیت : 1378- تاکنون

والدین: محسن مخملباف، فاطمه مشکینی

بیوگرافیسمیرا مخملباف

سمیرا مخملبافدر 15 فوریه 1980 در تهران متولد شد. وی فرزند فیلمساز معروف، محسن مخملباف می باشد.

محسن مخملباف با فاطمه مشکینی ازدواج کرد که سه فرزند آنها - سمیرا (یا زینب ، متولد 1980) ، میثم (یا ایوب ، متولد 1981) و حنا (یا خاطره ، متولد 1988) را به دنیا آورد.

محسن مخملباف در مصاحبه ای می گوید: ((وقتی سازمان های سیاسی را ترک کردم و به رادیو رفتم ، فاطمه با من آمد. من برنامه نویسی کردم و او گوینده شد. وقتی سمیرا متولد شد ، او را با خود به ایستگاه رادیویی می بردیم. ما کار می کردیم و او همیشه با یکی از ما بود.))

سمیرا مخملباف یکی از نوابغ هنر سینما می باشد

کودکی و جوانی سمیرا مخملباف

سمیرا مخملباف در کودکی به پدرش در مجموعه فیلم هایش پیوست و پس از آن ، همواره ویرایش های پدرش را با دقت تماشا می کرد.سمیرا مخملباف در بیوگرافی رسمی خود ، اظهار داشت که اولین بار در هفت سالگی اش بود که به سینما علاقه پیدا کرد. وی اظهار داشت عشق او به صنعت سینما به هنگامی بر می گردد که در فیلم دوچرخه سوار پدرش در سال 1987 ایفای نقش کرد.

سمیرا مخملباف در چهارده سالگی دبیرستان را رها کرد و به مدت پنج سال در سینمای فیلم مخملباف سینما خواند. وی در بیست سالگی ، در رشته روانشناسی و حقوق در دانشگاه روهمپتون لندن تحصیل کرد.

اولین فیلمسمیرا مخملباف: سیب

سمیرا مخملباف در 17 سالگی پس از کارگردانی دو محصول ویدئویی ، کارگردانی اولین فیلم بلند خود را با نام La Pomme (سیب) آغاز کرد. وی این فیلم را در جشنواره فیلم کَن ارائه کرد.

فیلم سیب اولین فیلم سمیرا مخملباف است

سمیرا مخملباف در مصاحبه ای در جشنواره فیلم لندن در سال 1998 اظهار داشت که احساس می کند فیلم سیب وجود خود را مدیون شرایط جدید و تغییر جو حاکم بر ایران در دوران ریاست جمهوری خاتمی است. فیلم سیب در مدت دو سال به بیش از 100 جشنواره بین المللی فیلم دعوت شد. این فیلم جذاب در طول این مدت در بیش از 30 کشور به نمایش درآمد.

جوایز و افتخارات سمیرا مخملباف

در سال 2000 ، سمیرا مخملباف عضو هیئت داوران بیست و دومین جشنواره بین المللی فیلم مسکو بود. سمیرا مخملباف برنده و نامزد جوایز متعددی بوده است. او دوبار نامزد دریافت نخل طلایی جشنواره فیلم کَن برای ساخت فیلم تخته سیاه (ساخته شده در سال 2001) و پنجِ عصر (پنج بعد از ظهر) (ساخته شده در سال 2003) شد.

او برای هر دو فیلم در سال 2001 و 2003 به ترتیب برنده جایزه هیئت داوران جشنواره کَن شد. سمیرا مخملباف همچنین در جشنواره فیلم لندن در سال 1998 جایزه ساترلند را برای فیلم سیب و جایزه یونسکو را در جشنواره فیلم ونیز در سال 2002 برای 11'09 "01 سپتامبر 2001 دریافت کرد. در 11 سپتامبر در سال 2003 ، گروه منتقدان در روزنامه انگلیسی گاردین مخملباف را در بین 40 بهترین کارگردان برتر دنیای سینمای امروز نامگذاری کرد.

ماجرای حمله به سمیرا مخملباف

در حین تهیه فیلم (اسب دو پا) هنگام فیلمبرداری در افغانستان، به سمیرا مخملباف حمله شد و در نتیجه، تولید مردمی متوقف شد. فردی که به عنوان یک عضو اضافی به مجموعه نفوذ می کرد ، نارنجک دستی را از پشت بام یک بازار محلی پرتاب کرد.

در این حمله شش نفر از بازیگران به شدت مجروح و یک اسب کشته شد. مخملباف در مصاحبه ای اظهار داشت: "من پسرهای کوچکی را دیدم که روی زمین افتادند و تمام خیابان پر از خون بود ... اولین فکر من این بود که دیگر پدرم را نخواهم دید." مخملباف مصمم به ادامه کار است. فیلم خود را تکمیل کرد و اولین نمایش را در سال 2008 در فرانسه برگزار کرد.

سمیرا مخملباف از افتخارات سینمای ایران

سمیرا مخملباف پس از اتمام فیلم اسب دو پا نامزد جشنواره های مختلف بین المللی فیلم شد. وی در نهایت برنده جایزه در جشنواره بین المللی فیلم گنت ، جشنواره بین المللی فیلم سن سباستین و جشنواره فیلم شبهای سیاه تعیین شد.

سبک و تم کارهای سمیرا مخملباف

در ادامه فیلم های مخملباف از زیبایی ترکیبی مستند داستانی آثار قبلی پدرش استفاده شد؛ مانند به کارگیری بازیگران غیرحرفه ای و واقع گرایی در سطح خیابان. امروزه، فیلم های او به استفاده از موضوع پیشرفت و پیروی از روند تغییر پیروی مشهور هستند.

همانطور که در سبک او نشان داده می شود ، او تلاش می کند تا اهداف سیاسی واقعی را به تصویر بکشد ، و کاملاً متعهد به افشای مسائلی مانند فقر است. همچنین در فیلمش در سال 2003 ، پنج عصر (پنج بعد از ظهر) به موضوعاتی مانند حقوق زنان و تحصیل می پردازد. این فیلم با محوریت یک زن جوان در افغانستان که قصد دارد تحصیلات بازتری را در یک مدرسه غیر مذهبی دنبال کند؛ ساخته شده است.

در مصاحبه با Indiewire از سمیرا مخملباف در مورد رابطه استعاره و واقعیت در فیلم تخته سیاه او سوال شده است. او می گوید:

"این فیلم با یک تصویر بسیار سورئال شروع می شود ، اما وقتی وارد فیلم می شوید ، می توانید واقعیت فراری بودن را احساس کنید. و من این تصویر را بسیار دوست دارم و فکر می کنم می تواند معانی متفاوتی داشته باشد. این می تواند معنای اجتماعی ، فلسفی و شاعرانه را بیان کند؛ مجموعی از استعاره هاست.

و در عین حال ، شما می توانید واقعیت آنها را حس کنید. ایده فیلم هنگامی که من به دنبال موضوعی برای کارم بودم از ذهن پدرم بیرون آمد. فیلم بعدی او سه یا چهار تصویر به من داد و سپس زمان تصور آن فرا رسید. اما من نمی توانم آن را به سادگی تصور کنم. چگونه می توانم اینجا در کن بنشینم و به افرادی که در کردستان زندگی می کنند فکر کنم؟

عکس های سمیرا مخملباف

بنابراین من مجبور شدم کاری کنم. بازیگران را انتخاب کردم و مکان های خاص خود را پیدا کردم ، و در همان زمان ، من اجازه دادم که شرایط به وجود آید. من نمی خواهم موضوع را بکشم و آن را در مقابل دوربین و فقط آن را به عنوان یک سوژه مرده فیلمبرداری کنید.

من اجازه می دهم واقعیت به تصور درآید. من معتقدم که استعاره ها از تخیل هنر زاده می شوند واقعیت زندگی و عشق ورزیدن به یکدیگر مثال: تصور کنید بیش از صد پیرمرد می خواهند به کشور خود بازگردند. این تخیل و واقعیت است. این واقعیت دارد زیرا برخی از نسل های قدیمی تر هستند که می خواهند برای مرگ به کشور خود بازگردند. این واقعی است.

اما فقط پیرمرد بودن تخیل است. فقط یک زن بودن تخیل است. یا حمل این تخته های سفید ترکیبی از واقعیت و تخیل است. زیرا شاید این امکان وجود داشته باشد ، اگر شما یک پناهنده هستید ، اگر یک معلم هستید ، چه کاری می توانید انجام دهید به جز حمل تخته سیاه و جستجوی دانش آموزان انجام دهید؟

آنها مانند فروشندگان خیابانی هستند که فریاد می زنند: "بیا ، سعی کن چیزی یاد بگیری!" در چنین وضعیت وخیمی ، همه فقیر هستند ، بنابراین هیچ کس نمی تواند چیزی یاد بگیرد. اما این تخیل است که می تواند وجود داشته باشد. "

عقاید و باورهای سمیرا مخملباف

سمیرا مخملباف تقریباً در تمام زندگی خود از فعالان بزرگ حقوق زنان بوده است. او در مصاحبه با گاردین می گوید: "ما از نظر قوانین مکتوب و نانوشته محدودیت های زیادی داریم. اما ، من امیدوارم و معتقدم که بهتر خواهد شد. جنبش دموکراسی شروع شده است. اما همه چیز آگاهانه اتفاق نمی افتد.

من می خواستم فیلم بسازم ، فیلم هایی ساختم تا چیز دیگری بگویم ، اما به نوعی تبدیل به یک مثال شدم. این یک نوع کلیشه را می شکست. طرز فکر جدید دیگری شروع شد. بله ، ما محدودیت های زیادی دارد ، اما این محدودیت ها باعث ایجاد انواع مختلف زنان قوی و متفاوتی در ایران شد که اگر فرصتی برای بیان خود پیدا کردند ، مطمئناً چیزهای زیادی برای گفتن دارم.

شاید آنها راه عمیق تری پیدا کرده اند. با تمام این محدودیتها. فیلم هایی که من می سازم عمیق تر هستند. این نوع کارها می توانند در طولانی مدت زندگی کنند.. "

ساعت پنج در بعد از ظهر اولین فیلم بلند است که در محیطی پس از طالبان ساخته شده است.

او در مورد فیلم خود به بی بی سی می گوید:

"من می خواستم واقعیت را نشان دهم ، نه کلیشه های تلویزیونی که می گفتند ایالات متحده به افغانستان رفت و مردم را از دست طالبان نجات داد یا این که ایالات متحده کاری مانند یک رمبو انجام داد. اگرچه طالبان رفته اند ، اما ایده های آنها در ذهن مردم ، در سنت ها و فرهنگ آنها جا افتاده است ، هنوز تفاوت زیادی بین زنان و مردان در افغانستان وجود دارد. "

سمیرا مخملباف کارگردان ایرانی

گردآوری :بخش فرهنگ و هنر بیتوته