مجیدی در رویای ماموریتی مشابه با آنتونیو کونته

به گزارشمدالو به نقل از ورزش سه، لیگ بیست و یکم از هر نظر برای فرهاد مجیدی فصل موفقی بوده است. سرمربی جوانی که همیشه در سرنوشتش آمده بود که جانشین سرمربیان دیگر می شود. پس از وینفرد شفر و آندره آ استراماچونی، او به جای محمود فکری آمد و روی نیمکت استقلال نشست و فصل را بدون جام به پایان برد. اما تمام خواسته هفت محبوب آبی ها این بود که خودش از ابتدای یک فصل، تیمش را بسازد. با گزینه های مدنظر خودش، با بازیکنانی که ایده آل ترکیب او هستند، صفر تا صد پازل های ترکیب تیمش را خودش بچیند و ثمره آن را پایان فصل ببیند.

حالا فرهاد به هشت خوان پایانی رسیده و اکنون زمان به بار نشستن درختی است که او زمستان پارسال کاشت. سرمربی جوانی که فصل قبل در این مقطع تمام کارت های شانسش را روی قهرمانی جام حذفی سرمایه گذاری کرده بود و در اندیشه ایستادن در رتبه سوم جدول لیگ بیستم بود ولی اکنون چند قدم از موقعیت 365 روز گذشته اش جلوتر بوده و می تواند در آخرین روزهای بهار 1401 مأموریتی را به پایان برساند که از توان دیگر سرمربیان آبی خارج بود و آن، پایان دادن به طلسم قهرمان نشدن های استقلال در لیگ برتر است.

استقلال در هشت فصل گذشته لیگ برتر تنها نظاره گر بالای سر رفتن جام قهرمانی توسط تیم های دیگر بوده است. آبی ها در چند مورد نیز تا آستانه کسب جام رفتند اما حقیقت این است جز در یکی دو فصل، هرگز تا هفته های پایانی یک مدعی جدی برای قهرمانی نبودند و در این سالهای اخیر نیز فقط شاهد کسب عناوین مختلف توسط رقیب دیرینه بوده اند. از دبل گرفته، تا هت تریک، پوکر و گلات و حالا فرهاد مجیدی، فرزند همین باشگاه استقلال و شاگرد ناصر حجازی و منصور پورحیدری به میدان آمده تا نوار این قهرمانی ها را پاره کند.

استقلال سرنوشت جالب و مشابهی به مانند اینتر میلان در سری آ دارد. نراتزوری پس از کسب سه گانه سال 2010، هرگز رنگ قهرمانی را به چشم ندید و 10 سال صبوری به خرج داد تا به سرمنزل مقصود برسد. در واقع پس از آن قهرمانی های متوالی و جدایی ژوزه مورینیو بود که اینتر رو به زوال رفت و تمام سرمربیانی که آمدند و روی نیمکت این تیم نشستند، حتی از نزدیکی های جام قهرمانی نیز رد نشدند و این رقیب دیرینه آنها یعنی یوونتوس بود که هر ساله اسکودتو را به خانه می برد و سهم هواداران اینتر چیزی نبود جز تماشای قهرمانی‌های سریالی دشمن خونی.

سران اینتر با تغییرات بزرگ روی نیمکتشان، به مربی جوانی اعتماد کردند که از باشگاه رقیب آمده بود. آنتونیو کونته که هم با یوونتوس قهرمان سری آ شده بود و هم در مکتب بیانکونری رشد یافته بود. او در انتخابی شگفت انگیز آمد و در فصل نخست حضورش روی نیمکت اینتر، این تیم را با اختلاف یک امتیاز به مقام نائب قهرمانی لیگ رساند و در لیگ اروپا نیز دوم شد. کسب دو مقام دومی در فصلی که اینتری ها بیش از هر زمان دیگری تشنه موفقیت و قهرمانی بودند، برای نراتزوری تلخ تر از زهر بود و تمسخر رقبا را در پی داشت اما این شکست ها باعث نشد که کونته پا پس بکشد.او مصمم تر از قبل و در فصل دوم حضورش، تیمی پرقدرت ساخت که در ایتالیا هیچ تیمی یارای مقابله با آن را نداشت. اینتر رقبا را یکی پس از دیگری شکست می داد و در نهایت توانست بر بام فوتبال ایتالیا بایستاد تا به سریال های 9 قسمتی یوونتوس در کسب سری آ پایان دهد.

اکنون هزاران کیلومتر آن طرف تر، مربی جوان دیگری در اندیشه پایان دادن به قهرمانی های پرتعداد و تکراری رقیب است. کسی که دقیقا به مشابه ورژن ایتالیایی‌اش، ثمره مربیگری‌اش در استقلال 2 مقام نائب قهرمانی بوده است. مجیدی که همواره در زمان بازیگری‌اش با پرسپولیسی ها در چالش بوده، امسال بزرگترین چالشش را پیش روی دارد. دربی 98 آن خوان آخر است که می تواند استقلال و فرهاد را به بزرگی برساند. هر چند که تساوی نیز می تواند برای آبی ها نتیجه خوبی تلقی شود ولی پیروزی در دربی تهران اختلاف را به عدد 9 می رساند و جبران آن در 7 هفته پایانی بسیار بعید به نظر می رسد.

فرهاد به خوبی می داند که پرسپولیس تشنه پیروزی است. تیم یحیی برای زنده نگه داشتن امیدهای قهرمانی، چاره ای جز پیروزی ندارد. مجیدی باید همان کاری را انجام دهد که کونته در فصل کسب قهرمانی و در نبرد با یوونتوس انجام داد. اینکه توپ و میدان را به رقیب بدهی و در اندیشه استفاده حداکثری از ضدحملات، ضربه آخر را بر حریف وارد کنی. همان کاری که نیکولو بارلا روی پاس 40 متری آلساندرو باستونی انجام داد و با ضد حمله ای ویرانگر، تیر خلاص را بر پیکر تیم آندره آ پیرلو وارد کرد.

سرمربی جوان استقلال می تواند روز پنج شنبه همان اینتری باشد که به قهرمانی های یوونتوس پایان داد و آخر فصل جام را با وریا غفوری بالای سر ببرد. کاپیتانی که سالها در استقلال ماند تا قهرمانی را با این تیم جشن بگیرد، اکنون فاصله چندانی با تحقق آن رویا ندارد. وریا می تواند همان سرنوشتی را داشته باشد که سمیر هندانوویچ پس از 9 سال به عنوان کاپیتان اینتر به آن رسید. گلری که در سالهای افت و تیره روزی نراتزوری شاهد جشن های قهرمانی رقیب بود، اما هیچ گاه پا پس نکشید تا بالاخره این خود بت‌من افعی ها بود که شب با جام قهرمانی به رختخواب رفت و عکس یادگاری گرفت.