اختلال روان تنی یک وضعیت روانی است که شامل بروز علائم جسمی می شود و معمولاً فاقد توضیحات پزشکی است. افراد مبتلا به این بیماری ممکن است افکار، احساسات یا نگرانی های زیادی در مورد علائم جسمی داشته باشند که بر توانایی آن ها برای عملکرد خوب تأثیر می گذارد.

افراد مبتلا به اختلال روان تنی معمولاً علائم آشکار ناراحتی روانی را گزارش نمی کنند. در عوض، آن ها معتقدند که مشکلاتشان ناشی از شرایط پزشکی است. افراد مبتلا به سایکوسوماتیک معمولاً برای دریافت آزمایشات و معالجه به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی مراجعه می كنند، كه اغلب تشخیصی دریافت نمی كنند و منجر به ناامیدی و پریشانی می شود.

به اختلال روان تنی گاهی اختلال علائم بدنی، علائم بدنی یا درد جسمی گفته می شود.

اختلال علائم جسمی یاسایکوسوماتیکشایع است و در حدود 5 تا 7 درصد از جمعیت عمومی رخ می دهد. به دلایلی که قابل درک نیست، زنان تقریباً 10 برابر بیشتر از مردان دچار درد جسمی می شوند.

هر کسی می تواند علائم بدنی را در هر سنی داشته باشد. مطالعات نشان داده است كه موارد خاصي ممكن است افراد را دچار اختلال روان تنی كند:

• سبک زندگی آشفته
• مشکل در تشخیص و بیان احساسات
• بی توجهی به دوران کودکی
• سابقه سوء استفاده جنسی
• سایر شرایط روانشناختی مانندافسردگییااختلال شخصیتی
• سوءمصرف مواد (ماننداعتیادبهالکلیااعتیاد به مواد مخدر)
• بیکاری

اختلال روان تنی تقریباً می تواند در هر قسمت از بدن تأثیر بگذارد. نمونه های متداول عبارتند از:

• خستگی
• بی خوابی
• کوفتگی و دردهایی مانند درد عضلانی یا کمردرد
• فشار خون بالا
• مشکل در تنفس و تنگی نفس
• سوءهاضمه (ناراحتی معده)
• سردردومیگرن
• اختلال نعوظ (ناتوانی جنسی)
• درماتیت
• زخم معده

دانشمندان مطمئن نیستند که علائم اختلال سایکوسوماتیک دقیقا چیست. برخی معتقدند که استرس باعث ترشح هورمون ها و مواد شیمیایی در بدن می شود که باعث آسیب یا اختلال در عملکرد می شوند. علاوه بر خود علامت جسمانی (به عنوان مثال، درد یا ناراحتی معده)، افراد مبتلا به اختلال روان تنی اغلب:

• عصبانی یا تحریک پذیر می شوند؛ زیرا آن ها معتقدند نیازهای پزشکیشلن برآورده نمی شود.
• افسرده یا مضطرب می شوند.
• مرتباً به ارائه دهندگان خدمات بهداشتی مراجعه می کنند و اغلب از یک پزشک به پزشک دیگر می روند.
• مشکلات کار در محل کار، مدرسه یا اجتماع را تجربه می کنند.

یک ارائه دهنده خدمات بهداشتی می تواند شروع به تشخیص اختلال روان تنی بر اساس موارد زیر کند:

• سابقه مراجعه به ارائه دهندگان خدمات درمانی
• معاینه فیزیکی
• مجموعه ای از آزمایش ها

برای تشخیص اختلال علائم جسمانی، فرد باید موارد زیر را داشته باشد:

• یک یا چند علامت که باعث ناراحتی و اختلال در زندگی روزمره می شوند.
• سابقه علائم حداقل به شش ماه می رسد.
• افکار مداوم، نگرانی ها یا اضطراب در مورد علائم تجربه می شود.

یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است برای رد سایر شرایط پزشکی مانند آزمایش خون یا تصویربرداری، برخی آزمایشات را پیشنهاد دهد. اما وقتی ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی معتقدند که علائم روان تنی هستند، معمولاً هیچ آزمایشی را انجام نمی دهند. در عوض، آن ها سعی می کنند از بیماران خود در برابر استرس و هزینه آزمایشات و اقدامات غیرضروری محافظت کنند.

عوامل ذهنی چگونه می توانند شرایط جسمی را تحت تأثیر قرار دهند؟

طیف گسترده ای از بیماری ها و شرایط جسمی ممکن است به ویژه در معرض بدتر شدن عوامل ذهنی باشد. این موارد شامل بیماری های پوستی مانند اگزما و پسوریازیس است. فشار خون بالا؛مشکلات قلبی و موارد دیگر. اختلالات روان تنی اغلب بر سیستم تنفسی و گوارشی و همچنین سیستم قلبی عروقی تأثیر می گذارد. اختلالات روان تنی می تواند تأثیرات خفیف تا شدیدی بر کیفیت زندگی فرد داشته باشد، از ایجاد اختلال در عملکرد طبیعی تا ایجاد ناتوانی جسمی یا روانی.

چندین روش درمانی می تواند به افراد دارای سایکوسوماتیک کمک کند، از جمله:

• درمان شناختیرفتاری

درمان شناختی رفتاری(CBT) اغلب به عنوان درمان انتخابی برای اختلال های روان تنی استفاده می شود. این روش درمانی به بیماران کمک می کند تا با درک عمیق تری از شرایط، روش های جدیدی برای کنار آمدن و حل مشکلات خود بیاموزند. بیماران همچنین یاد می گیرند که اهداف واقعی زندگی را تعیین کرده ورفتارهایا افکاری را که تأثیرات منفی بر زندگی آن ها دارد،شناسایی کنند و تغییردهند.

• داروهایی مانندداروهای ضد افسردگی.
• درمان مبتنی بر ذهن آگاهی.
• مراجعه به یک متخصص بهداشت روان (به عنوان مثال، یک روانپزشک یا روانشناس).
• تماس منظم باپزشک اولیه.

استراتژی های کاهش و مدیریت استرسممکن است به شما در پیشگیری یا کاهش علائم جسمانی اختلال روان تنی کمک کند. نمونه ها عبارتند از:

۱.در مورد آن چه می توانید و نمی توانید کنترل کنید، واقع بین باشید.

۲.به طور منظم تمرین فیزیکی کنید.

۳.به اندازه کافی بخوابید.

۴. برای افزایش آگاهی از افکار و احساسات خود، روزانه یادداشت برداری کنید.

۵.الکل را محدود کرده و از کشیدن سیگار خودداری کنید.

۶. رژیم و وزن سالم داشته باشید.

۷.مدیتیشن کنیدیا آرام سازی عضلات را تمرین کنید.

۸.از عزیزانتان درخواست حمایت کنید.

۹.محدودیت هایی را برای کاهش فشار بر خود تعیین کنید.