تله های 10 تا 30 سالگی

از بلوغ تا پخته شدن در روابط جنسی، که معمولا تا پایان دهه سوم زندگی طول می کشد
«تجربه» حرف اول را می زند. بگذریم از دخترانی که تا سال ها بعد هم، از زندگی جنسی
شان چیزی نمی فهمند. ربطی به ازدواج هم ندارد. عده ای هستند که متاهل می شوند اما
چنان منفعل و ناآگاه، که در 40 سالگی هم شاید به اندازه یک دختر 15 ساله ندانند؛ و
عده ای هم که از قطار اجتناب پیاده نمی شوند، تا وقتی به ایستگاه ازدواج برسند،
طبیعتا فرصتی برای تجربه به خود نمی دهند.

اما اگر کسی پشت رل بنشیند، چه با گواهینامه چه بدون آن، بالاخره چند سالی طول می
کشد تا بشود «راننده». و دقیقا در همین دوره است که بدترین تصادفات رخ می دهد. آسیب
های این دوره تجربه گرایی، سه تاست: بیماری، بارداری، خود یا دیگر آزاری.

بیشترین آمار ابتلا به عفونت های منتقل شونده از راه جنسی، در راس آنها، کلامیدیا،
گنوره (سوزاک) و سیفلیس در همین سن 15 تا 25 سالگی است. سنی که هنوز خوب رانندگی
بلد نیستیم ولی بیشترین میل به رانندگی را هم در همین سن داریم. اهمیت آموزش همینجا
معلوم می شود و چه عجیب که آموزش ها را در این سنین متوقف کرده اند و اگر بپذیرند
هم، موکول اش کرده اند به سالها بعد! مثال نوشدارو بعد از مرگ سهراب.

آمار سقط جنین را که نداریم و لابد مثل آن آقا که گفت ما اصلا همجنسگرا نداریم، می
گوییم که اصلا نیست. آمار بیماریها را چطور؟ آن را هم نداریم؟

به اینکه چطور ممکن است تجربه جنسی در این سن، به خودآزاری یا دیگرآزاری بینجامد،
در یادداشت دیگری خواهم پرداخت.

تله های 30 تا 50 سالگی

بعد از 30 سالگی، اگر هنوز ازدواج در کار نباشد، همان تله های دهه 20 پیش پای
شماست. اما بعد از ازدواج، دو چالش جدید رخ می نماید: همسرداری و فرزند آوری.

اختلافات زناشویی ممکن است رابطه جنسی را مختل کنند و اگر با زوج درمانی به داد
رابطه نرسید، طلاق عاطفی و طلاق جنسی پشت دیوارهای تعارض در کمین نشسته. همان طور
که اضافه شدن فرزند، از همان دوره بارداری گرفته تا تولد و دستکم یکی دو سال بعد از
آن، اتاق خواب را ممکن است به اتاق نشیمن تبدیل کند.

چه بسیارند زوج هایی که از پس تولد فرزند، گرمای روابط شان از دست رفته و فرزند 6-7
ساله شان هنوز هم بین پدر و مادرش می خوابد.

تله های 50 سالگی به بعد

همچنان که تله های دهه 40 ممکن است پیش رو باقی بمانند؛ مخصوصا در خانواده هایی که
به یکی دو فرزند راضی نمی شوند تهدید دیگری در سال های بعد خود را نشان می دهد:
زادبس.

نکته اینجاست: این فقط یک تهدید ذهنی است و نه بیشتر. خانم ها اغلب خودشان، با دست
خودشان چاله ای می کنند و بعد با پای خودشان در آن می افتند. مطالعات نشان داده بعد
از زادبس، حتی ممکن است میل جنسی و قابلیت های جنسی بالاتر برود، اما اغلب خانم ها
این طور در ذهن شان کاشته اند که از این سن، باید الک ها را آویخت!

جالب است بدانید در کشورهای غربی، آمار بیماری های مقاربتی از حدود 45 سال مجددا
رشد می کند و این یعنی زنان، دوباره مثل تین ایجرها به زندگی جنسی پرشورشان بر می
گردند. اما در ایران، خانم ها در نقش مادربزرگ هایشان فرو می روند. مادربزرگ هایی
که البته حتی در سال های جوانی هم چیزی از زندگی جنسی شان نفهمیده بودند.

عبارتی در زبان انگلیسی هست که خانم ها باید به یاد داشته باشند. می گویند: use it
or loose it. یعنی ازش استفاده کن وگرنه از دستش می دهی. برای واژن این عبارت بسیار
صادق است. در همه سنین، هرچه رابطه جنسی کمتر باشد، احتمال درد و ناراحتی بیشتر و
احتمال لذت بردن کمتر می شود.

مقاله
از دکتر محمدرضا رجبی شکیب