دردی ماندگار: چرا جام جهانی نبودی ستاره

به گزارش " ورزش سه "، کافیه اهل فوتبال باشید و به شهر بوشهر سفر کرده باشید و لب خط ساحلی این شهر پای صحبت یکی از کسانی باشید که از ورزشگاه شهید مهدوی بوشهر بیرون آمده است و داستان تیم شاهین را در سال 97بشنوید، همه مردم از ستاره ای حرف می زنند که در 20 سالگی بار اصلی صعود شاهین به لیگ برتر را به دوش کشید و این تیم را بعد از رفتن آنها به لیگ آزادگان به لیگ برتر برگرداند، جوان 20 ساله ای که قدم های بلندی در زمین بر می دارد، از پر و پی قرصی برخوردار است و وقتی پابه توپ می شد، شاهینی ها را به امید گل در سکوها بلند می کرد.
مرد اول آن روزهای شاهین کسی نبود جزمحمد محبیکه خیلی زود توسط قلعه نویی شناخته شد و به تیم سپاهان پیوست و خود را در لیگ برتر به اهالی فوتبال معرفی کرد، گل به یاد ماندنی او به علیرضا بیرانوند و پرسپولیس در روزهایی اولی که شناخته شده بود، خبر از ستاره ای جدیددر فوتبال ایران می داد.

سفر او به پرتغال و بازی در تیم سانتا کلارا در سال 1400 که همراه با زدن سه گل درهجده بازی بود و نزدیک شدن بازی های ایران در جام جهانی محبی را که در دور مقدماتی برای ایران بازی کرد و به تیم های عراق و کامبوج هم گل زد، ترغیب به حضور در استقلال کرد. او برگشت به ایران که در دید باشد تا جام جهانی را از دست ندهد وشاید هم برگشت به ایران تا ایران از او در جام جهانی بهره برداری کند، ولی کارلوس کی روش که در روزهای اول بازگشت دوباره اش به ایران او را به اردوهای کوتاه مدت دعوت می کرد، خیلی زود و در آخرین اردوی تیم ملی با بازیکنان داخلی نام او را خط زد تا ستاره که این روزها در استقلال آقایی می کند، بازی های ایران در جام جهانی را از تلویزیون ببیند.
کی روش نه تنها او را خط زد، بلکه نورافکن آماده را هم از اردوی تیم ملی حذف کرد و با یک یار کمتر به قطر رفت تا ایران در حالی که در روز بازی با آمریکا به مهاجم هدف آماده نیاز داشت و جهانبخش محروم از بازی بود، سردار از لحاظ بدنی افت کرده بود و کریم انصاری فر هم از دوران اوجش فاصله داشت، حسرت نبودن کسی را بخورد که شاید می توانست هم خود را به افتخار ابدی برساند و هم ایران را به مرحله حذفی جام جهانی برای اولین بار در تاریخ برساند.
اینکه کارلوس کی روش محبی آماده را با خودبه جام جهانی نبرد، به یاران خود در جام جهانی 2018 در خط حمله وفادار ماند و ایران یک سهمیه کمتر از سهمیه های خود که اعتبار مالی هم برای باشگاه های به بار می آورد استفاده کرد، علامت سوال مجهولی است که آمادگی این روزهای محبی آن را پررنگتر از قبل می کند.

فقط کافی است توپی که سجاد شهباززاده در روز بازی با نساجی در اواخر بازی از دست داد دوباره مرور کرد، محبی با قلدری تمام توپ به لب خط برد و پاس گل را به سجاد داد ولی سجاد قدر آن را ندانست. احساس مسولیت او در اواخر بازی و بازی محکمش در نبردهای فیزیکی که عمدتاً با برتری محبی به پایان می رسید، شاید درد ما را برای نداشتن او در جام جهانی زیاد می کند، ولی آرامبخش خوبی به‌نام جام ملتهای آسیا در پیش روست، جامی که با این همه ستاره نامدار ایران می تواند محبی و نورافکن را هم در کنار ایران ببیند، تا شاید جام ملتهای آسیا بالاخره لبخندش را به ما بعد از 47 سال بزند.