بیشتر کودکان نوپا بین ۱۱ تا ۱۶ ماهگی شروع به راه رفتن می‌کنند، اگرچه برخی از آن‌ها تا ۱۸ ماهگی شروع نمی‌کنند. به یاد داشته باشید که اکثر مشکلات پیاده روی با کودکان نوپا به تنهایی حل می‌شود. اگر کودک شما تا سن ۱۸ ماهگی قادر به ایستادن، حمایت از خود یا راه رفتن نیست، این امر باید توجه پزشک را جلب کند. در زیر چند مورد رایج است که پزشک ممکن است برای تعیین علت تاخیر در راه رفتن ارزیابی کند.

چگونه نوزادان راه رفتن را یاد می‌گیرند؟

نوزادان با بزرگ شدن و قوی شدن ماهیچه‌های پا راه رفتن را به تدریج یاد می‌گیرند. به دلیل ضعف ماهیچه‌ها، پاهای نوزادان نمی‌توانند وزن آن‌ها را تحمل کنند. به طور معمول نوزادان در سن ۷ ماهگی شروع به چهار دست و پا راه رفتن می‌کنند. در این سن آن‌ها همچنین در حالی که در حالت ایستاده قرار دارند شروع به بالا و پایین رفتن می‌کنند. این عمل به تقویت عضلات پای کودک شما در آماده سازی برای برداشتن اولین قدم کمک می‌کند.

در سن ۸ تا ۹ ماهگی، کودک شما شروع به کشیدن اجسامی مانند صندلی و میز می‌کند. برخی از نوزادان حتی پاهایشان را بالا و پایین می‌برند، در حالی که روی یک شیء نگه داشته‌اند، انگار که قصد راه رفتن دارند.

کودک شما نه تنها نحوه ایستادن را به تنهایی یاد می‌گیرد، بلکه یادگیری نحوه هماهنگی مراحل بدون افتادن نیز وجود دارد. این کار زمان می‌برد.

از آنجا که نوزادان در سنین مختلف قدرت پاهای خود را تقویت می‌کنند، طبیعی است که برخی از نوزادان زودتر از دیگران راه بروند. برخی از نوزادان اولین قدم خود را در ۹ یا ۱۰ ماهگی برمی‌دارند.

چه چیزی باعث تأخیر در راه رفتن در نوزادان می‌شود؟

اختلالات عصبی

برخی از اختلالات عصبی مانندفلج مغزییا سندرم داون ممکن است مرحله راه رفتن را به کلی به تاخیر بیندازد. دریافت نشانه‌ها همچنین به رفع مشکل زمینه‌ای و شروع زودهنگام درمان کمک می‌کند.

دیستروفی عضلانی/مشکلات عضلانی

• این بیماری عصبی عضلانی ارثی است و ماهیت پیشرونده‌ای دارد.
• یکی از شایع‌ترین علل تاخیر در راه رفتن در کودکان است و نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد.
• دیستروفی عضلانیمعمولاً باعث ضعف در ماهیچه‌ها می‌شود. آتروفی عضلانی ستون فقرات یکی دیگر از دلایل تاخیر در راه رفتن در کودکان است. این یک بیماری ژنتیکی است که در آن عصب‌ها مورد حمله قرار می‌گیرند و در کنترل بدن فرد اختلال ایجاد می‌کنند.

کمبود ویتامین D

ویتامین D در کنار کلسیم نقش مهمی در رشد استخوان نوزادان دارد. فقدان آن می‌تواند دلیل احتمالی تاخیر در راه رفتن باشد.

راشیتیسم

• مطالعات ارتباط بین راشیتیسم و ​​تاخیر در راه رفتن را گزارش کرده‌اند.
• با این حال اگر شرایط به مرحله پیشرفته نرسیده باشد، برگشت پذیر است و درمان به موقع می‌تواند به کودک کمک کند تا درست راه برود.

کم کاری تیروئید

مشخص شده است که تیروئید کم کار باعث پیشرفت مراحل می‌شود. عملکرد ضعیف تیروئید ممکن است منجر به ضعف عضلانی و تاخیر در راه رفتن شود.

مهارت‌های حرکتی و راه رفتن

• در برخی از کودکان مهارت‌های حرکتی به تاخیر می‌افتد و باعث می‌شوند کمی دیرتر از دیگران راه بروند. دلایل زیادی می‌تواند برای تأخیر وجود داشته باشد که فقط به شخصیت آن‌ها مربوط می‌شود.
• برخی از کودکان منتظر می‌مانند تا احساس اطمینان کنند.
• هیپوتونیشرایطی است که در آن افراد کنترل کمتری بر بدن خود دارند. این بیماری می‌تواند روی راه رفتن در کودکانی که علائم هیپوتونیا دارند، تأثیر بگذارد. این وضعیت ممکن است ناشی از آسیب مغزی باشد. همچنین می‌تواند ناشی از اختلالات عضلانی، اعصاب ماهیچه‌ها یا عفونت باشد.
• در سایر زمینه‌های مهارت حرکتی، برخی از کودکان دارای اختلال یادگیری هستند که باعث تاخیر در راه رفتن می‌شود. در اینجاست که یک فیزیوتراپ می‌تواند به آموزش این مهارت‌ها و ایجاد قدرت برای راه رفتن کمک کند.

تاخیر در بلوغ

• یکی از والدین یا هر دو ممکن است سابقه تاخیر در راه رفتن در دوران کودکی خود را داشته باشند.
• در چنین مواردی این احتمال وجود دارد که برخی از فرزندان آن‌ها نیز به همین بیماری مبتلا باشند.
• این یک بیماری نیست بلکه تأخیر بلوغ ناشی از برخی از تأثیرات ژنتیکی یا خانوادگی است.
• نگرانی غیر ضروری وجود نداشته باشد، مخصوصاً اگر آن‌ها در سن ۲ سالگی شروع به راه رفتن کرده باشند.

نارس

• انتظار می‌رود نوزاد متولد شده نارس تا حدی دچار تاخیر در رشد خود شود که میزان آن ممکن است به میزان نارسایی بستگی داشته باشد.
• بنابراین، تأخیر ۲-۳ ماهه از نقاط عادی مورد انتظار، از جمله تاخیر در راه رفتن تا زمانی که نوزاد مبتلا پیشرفت کلی خوبی داشته باشد و سفتی یا حالت غیرعادی عضلات را نشان ندهد، قابل تحمل است.

دلایل دیگر

• تن عضلانی بالا (ماهیچه‌های بسیار کشیده)
• سفت شدن اندام‌ها یا تعادل ضعیف
• نوزاد را همه جا حمل می‌کنند و به او فرصت نمی‌دهند راه برود
• ناتوانی ذهنی

شاخص‌های اولیه برای تاخیر در راه رفتن چیست؟

• نوزاد تا ۹ ماهگی نمی‌تواند بدون حمایت بنشیند
• نوزاد تا ۱۲ ماهگی با پشتیبانی نمی‌ایستد
• نوزاد در ۱۶ تا ۲۳ ماهگی به طور پیوسته راه نمی‌رود
• کودک به طور مداوم در حال راه رفتن روی انگشتان پا است (راه رفتن روی نوک انگشتان پا)
• کودک به طور مداوم در حال پیشرفت در مراحل عادی رشد است (بلند کردن سر، بالا آمدن و نشستن)
• اگر نوزاد تا ۱۶ تا ۲۳ ماهگی راه نمی‌رود، باید معاینه پزشکی انجام شود تا قدرت ماهیچه، دامنه حرکتی و انعطاف پذیری مفصل او بررسی شود. تاخیر در راه رفتن می‌تواند یک علامت هشدار اولیه برای فلج مغزی، دیستروفی عضلانی یا سایر شرایط ژنتیکی باشد. پزشک می‌تواند برخی از اختلالات شایع فوق را رد کند.

آیا اگر کودک شما راه نمی‌رود باید نگران باشید؟

اگر کودک شما تا ۱۴ ماهگی راه نمی‌رود، نگرانی‌های شما قابل درک است. شما می‌خواهید فرزندتان به مراحل مهمی برسد و نمی‌خواهید کودک شما از سایر کودکان هم سن و سال عقب بماند اما عدم توانایی راه رفتن نوزاد در ۱۴ ماهگی معمولاً نشان دهنده مشکلی نیست. در حالی که برخی از نوزادان قبل از ۱۲ ماهگی شروع به راه رفتن می‌کنند، برخی دیگر تا ۱۶ یا ۱۷ ماهگی راه نمی‌روند.

برای تعیین اینکه آیا ناتوانی کودک در راه رفتن باعث نگرانی است، تصویر کلی را در نظر بگیرید. به عنوان مثال، اگرچه کودک شما در ۱۴ ماهگی قادر به راه رفتن نیست اما ممکن است متوجه شوید که کودک شما قادر به انجام سایر مهارت‌های حرکتی بدون مشکل است مانند تنها ایستادن، بلند کردن اثاثیه و بالا و پایین رفتن.

این‌ها نشانه‌هایی است که نشان می‌دهد مهارت‌های حرکتی کودک شما در حال پیشرفت است. بنابراین ممکن است به زودی شاهد اولین قدم‌های آن‌ها باشید. همچنان بر پیشرفت کودک خود نظارت داشته باشید. اگر کودک شما تا سن ۱۸ ماهگی راه نمی‌رود، با پزشک خود صحبت کنید.

اگر احساس می‌کنید مهارت‌های حرکتی کودک شما به درستی رشد نمی‌کند، باید با پزشک خود مشورت کنید. این ممکن است در صورتی اتفاق بیفتد که کودک ۱۴ ماهه شما قادر به ایستادن، بالا کشیدن یا پرش نیست.

همچنین مهم است بدانید که برخی از نوزادانی که زودرس متولد می‌شوند دیرتر از کودکان هم سن خود شروع به راه رفتن می‌کنند. اگر نوزاد شما نارس بود، فوراً از ناتوانی او در راه رفتن نگران نباشید. هنگام ردیابی مراحل رشد، از سن مناسب فرزند خود استفاده کنید. سن تنظیم شده بر اساس سررسید اصلی نوزاد شما تعیین می‌شود.

اگر شما یک فرزند ۱۴ ماهه دارید اما سه ماه زودتر زایمان کرده‌اید، سن مناسب نوزاد شما ۱۱ ماه است. در این مورد ممکن است دو تا سه ماه دیگر برای نوزاد شما نیاز باشد تا نحوه تعادل و راه رفتن را بیاموزد که طبیعی است. نگران نباشید به احتمال زیاد کودک شما به ان نزدیک می‌شود.

چگونه به کودک خود در راه رفتن کمک کنیم؟

برخی از نوزادانی که تا ۱۴ ماهگی راه رفتن را شروع نمی‌کنند، به تمرین بیشتری نیاز دارند. برای کمک به نوزادان در برداشتن اولین قدم‌ها، والدین و مراقبان می‌توانند روی زمین بایستند و دست‌های خود را در حالت ایستاده نگه دارند. به آرامی نوزاد را از روی زمین هدایت کنید. این تمرین به نوزادان می‌آموزد که چگونه پاهای خود را بلند کرده و در سراسر اتاق حرکت کنند. همچنین به نوزادان کمک می‌کند تا ماهیچه‌های ساق پای قوی‌تری داشته باشند و تعادل آن‌ها را بهبود می‌بخشد.

به عنوان والدین ​​ممکن است تمایل طبیعی برای نگه داشتن یا حمل نوزاد در خانه داشته باشید. اما هرچه وقت کودک شما بیشتر باشد، فرصت بیشتری برای جابجایی کودک و راه رفتن مستقل او فراهم می‌شود. به کودک خود اجازه دهید تا جایی که ممکن است اسکوتر، خزیدن و بالا کشیدن را انجام دهد.

واکرهای کودک اغلب به عنوان وسیله‌ای برای یادگیری راه رفتن نوزادان استفاده می‌شود. اما این‌ها یک انتخاب مطمئن نیستند. با کمال تعجب می‌تواند راه رفتن نوزادان را به تأخیر بیندازد. برخی از نوزادان نیز بر اثر راه رفتن مجروح شده‌اند. شما ممکن است از اسباب بازی استفاده کنید اما همیشه باید با این وسایل بر کودک خود نظارت داشته باشید تا مطمئن شوید که باعث سرنگونی نمی‌شود.

برخی از والدین همچنین تصور می‌کنند که پوشاندن کفش در پای کودک می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا سریع‌تر راه بروند. حقیقت این است که کفش‌ها اغلب قدم‌های اولیه را برای نوزادان سخت می‌کنند. استفاده از کفش برای پیاده روی در فضای باز توصیه می‌شود اما بسیاری از نوزادان پابرهنه در خانه یاد می‌گیرند سریع‌تر راه بروند.

همانطور که به کودک خود کمک می‌کنید راه رفتن را بیاموزد، مطمئن شوید که محیطی امن در داخل خانه ایجاد کرده‌اید. این شامل برداشتن فرش‌هایی است که ممکن است به نوزاد شما بخورد و باعث آسیب شود. همچنین می‌توانید دروازه‌های ایمنی را در نزدیکی راه پله ها نصب کرده و میزها یا قفسه‌هایی با لبه های تیز را بردارید.

چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر کودک شما با تاخیر راه می‌رود نباید وحشت کنید اما اگر کودک شما تا ۱/۲ پیاده روی نمی‌کند یا اگر مشکوک هستید مشکلی ندارد که زودتر با پزشک خود صحبت کنید. گاهی اوقات تاخیر در راه رفتن به دلیل مشکل پا یا ساق پا مانند دیسپلازی توسعه مفصل ران، راشیتیسم (نرم شدن یا ضعیف شدن استخوان‌ها) یا شرایطی که بر تن ماهیچه‌ها مانند فلج مغزی و دیستروفی عضلانی تأثیر می‌گذارد، ایجاد می‌شود. اگر به نظر می‌رسد نوزاد شما لنگ می‌خورد یا پاها ضعیف یا ناهموار به نظر می‌رسند با پزشک خود مشورت کنید.

به یاد داشته باشید که هیچ دو فرزندی شبیه هم نیستند، بنابراین پیشرفت نوزاد خود را با سایر کودکان مقایسه نکنید و اگر کودک شما تا ۱۴ ماهگی راه نرفت، مضطرب نشوید. وقتی صحبت از راه رفتن به میان می‌آید، برخی از بچه‌ها دیرآموز هستند اما خیلی عقب نمی‌مانند.