۱۰ چالش بزرگ برای رسیدن انسان به سیاره سرخ ایسنا

به گزارش ایسنا،چشم‌انداز استقرار انسان روی مریخ چندین دهه دانشمندان، مهندسان و عموم مردم را مجذوب خود کرده است. با پیشرفت فناوری‌های اکتشاف فضایی، امکان حضور دائمی انسان روی سیاره سرخ به واقعیت نزدیک‌تر می‌شود. شرکت «اسپیس‌ایکس» (SpaceX) متعلق به «ایلان ماسک» (Elon Musk) به عنوان یک بازیگر کلیدی در این تلاش بلندپروازانه ظاهر شده است و به منظور توسعه سیستم‌ها و راهبردهای لازم برای سکونت روی مریخ تلاش می‌کند.

به نقل از ماونت بونل،زندگی در مریخ چالش‌های متعددی را به همراه دارد که برای اطمینان از بقا و رفاه ساکنان آینده باید بر آنها غلبه کرد. این موانع، مشکلاتی را از محیط خشن مریخ گرفته تا اثرات روانی انزوا و موانع فنی حفظ حیات در دنیای بیگانه شامل می‌شوند. رویکرد اسپیس‌ایکس برای پرداختن به این چالش‌ها، ارائه فناوری‌های نوآورانه و برنامه‌ریزی جامع با هدف سکونت پایدار و بلندمدت در مریخ است.

در ادامه با ۱۰ چالش بزرگ برای رسیدن به مریخ و راه حل آنها آشنا می‌شویم.

۱. جو نازک مریخ

مریخ در مقایسه با زمین جو بسیار نازکی دارد. فشار جو در مریخ به طور میانگین ​​حدود ۶۰۰ پاسکال است که کمتر از یک درصد فشار سطح دریای زمین به شمار می‌رود. این جو نازک، چالش‌های بزرگی را برای سکونت انسان در مریخ ایجاد می‌کند، زیرا محافظت کمی را در برابر تشعشعات کیهانی و باد خورشیدی دارد و فضانوردان را در معرض سطوح بالاتر تشعشعات مضر قرار می‌دهد.

فقدان فشار جو، زنده ماندن انسان را بدون زیستگاه‌های تحت فشار و لباس‌های فضایی غیر ممکن می‌کند. هر سازه‌ای که روی مریخ ساخته شود باید بتواند اختلاف فشار زیاد بین درون و بیرون زیستگاه را تحمل کند.

جو نازک مریخ به نوسانات شدید دما نیز منجر می‌شود. بدون وجود جو قابل توجه برای حفظ گرما، دما می‌تواند به طور چشمگیری بین روز و شب متفاوت باشد.جو نازک مریخ به نوسانات شدید دما نیز منجر می‌شود. بدون وجود جو قابل توجه برای حفظ گرما، دما می‌تواند به طور چشمگیری بین روز و شب متفاوت باشد.

کمبود گازهای جوی به‌ویژه اکسیژن، توسعه سیستم‌های پشتیبانی حیاتی کارآمد را ضروری می‌سازد. این سیستم‌ها باید قادر به تولید و بازیافت هوای قابل تنفس برای ساکنان مریخ باشند.

فرود فضاپیما روی مریخ به دلیل جو نازک آن با چالش‌های منحصربه‌فردی روبه‌رو است. روش‌های سنتی مانند چتر نجات کمتر مؤثر هستند و برای فرود ایمن به روش‌های نوآورانه کاهش سرعت نیاز دارند.

۲. جاذبه کم

مریخ تقریبا یک سوم گرانش زمین را دارد و همین ویژگی آن، چالش‌های مهمی را برای فیزیولوژی انسان ایجاد می‌کند. قرار گرفتن در معرض این نیروی گرانشی کم در بلندمدت می‌تواند به کاهش تراکم استخوان و آتروفی عضلانی منجر شود.

فضانوردان حاضر در «ایستگاه فضایی بین‌المللی» نیز اثرات مشابهی را تجربه می‌کنند و هر ماه بین ۱ تا ۱.۵ درصد از تراکم استخوان خود را در اثر گرانش کم از دست می‌دهند. این روند در مریخ احتمالا ادامه خواهد داشت؛ البته با سرعت کمتر.

فضانوردان حاضر در «ایستگاه فضایی بین‌المللی» هر ماه بین ۱ تا ۱.۵ درصد از تراکم استخوان خود را در اثر گرانش کم از دست می‌دهند. این روند در مریخ احتمالا ادامه خواهد داشت؛ البته با سرعت کمتر.سیستم قلبی-عروقی نیز تحت تأثیر جاذبه کم قرار می‌گیرد. خون و سایر مایعات به سمت بالاتنه حرکت می‌کنند و می‌توانند به مشکلات بینایی و افزایش فشار داخل جمجمه منجر شوند.

در روند سازگاری بدن با محیط گرانشی جدید، تعادل و هماهنگی ممکن است مختل شود. این امر می‌تواند خطر افتادن و صدمه دیدن را طی فعالیت‌های روزانه در سطح مریخ افزایش دهد.

اسپیس‌ایکس در حال بررسی اقدامات متقابل برای کاهش این اثرات است. این اقدامات، رژیم‌های ورزشی تخصصی، مکمل‌های غذایی و سیستم‌های گرانش مصنوعی را برای فضاپیماها و زیستگاه‌ها شامل می‌شوند. توسعه راه حل‌های مؤثر برای مبارزه با اثرات گرانش کم، اهمیت بالایی را برای حفظ سلامت فضانوردان در طول ماموریت‌های بلندمدت مریخ و تلاش‌ برای سکونت روی این سیاره دارد.

۳. قرار گرفتن در معرض تشعشعات

قرار گرفتن در معرض تشعشعات، یک چالش مهم برای سکونت انسان در مریخ است. سیاره سرخ فاقد میدان مغناطیسی و جو ضخیم است و همین ویژگی، سطح آن را در برابر پرتوهای کیهانی و تشعشعات خورشیدی آسیب‌پذیر می‌کند.

قرار گرفتن در معرض این ذرات پرانرژی در بلندمدت می‌تواند به DNA انسان آسیب برساند و خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد. ناسا تخمین می‌زند که یک ماموریت به مریخ به دلیل اثرات تشعشعات می‌تواند امید به زندگی فضانوردان را تقریبا ۱۵ سال کاهش دهد.

قرار گرفتن در معرض این ذرات پرانرژی در بلندمدت می‌تواند به DNA انسان آسیب برساند و خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد. ناسا تخمین می‌زند که یک ماموریت به مریخ به دلیل اثرات تشعشعات می‌تواند امید به زندگی فضانوردان را تقریبا ۱۵ سال کاهش دهد.اسپیس‌ایکس در حال بررسی راه حل‌های گوناگون برای کاهش خطرات ناشی از تشعشعات است. یک راه حل، استفاده از موادی در فضاپیماست که محافظ بهتری در برابر پرتوهای کیهانی هستند. برای ارائه حفاظت بیشتر هنگام حمل‌ونقل می‌توان مخازن آب و مکان‌های ذخیره‌سازی مواد غذایی را به صورت راهبردی در فضاپیما قرار داد.

زیستگاه‌های روی سطح مریخ را می‌توان تا حدی دفن کرد یا با رگولیت پوشاند تا یک مانع طبیعی در برابر تشعشع ایجاد شود. همچنین، اسپیس‌ایکس در حال بررسی استفاده از مواد پیشرفته و میدان‌های الکترومغناطیسی برای منحرف کردن ذرات مضر است.

سیستم‌های ردیابی، نقش مهمی را در بررسی سطح تشعشعات و هشدار دادن به خدمه درباره عوامل خطرناک مانند طوفان‌های خورشیدی خواهند داشت. هدف از این اقدامات، ایجاد تعادل بین نیاز به حفاظت و محدودیت‌های عملی ماموریت‌های مریخ است.

۴. روش‌های استخراج آب

استخراج آب در مریخ یک چالش مهم برای ماموریت‌های اسپیس‌ایکس است. هدف این شرکت، استفاده از روش‌های نوآورانه برای دسترسی به منابع آبی پنهان سیاره است.

یکی از روش‌های پیشنهادی شامل استخراج ذخایر یخ زیر سطح مریخ است. برای رسیدن به این مخازن یخ‌زده و استخراج آب برای مصارف گوناگون، تجهیزات حفاری تخصصی در مریخ مستقر خواهند شد. یک روش دیگر، برداشت آب را از جو مریخ در نظر می‌گیرد. اگرچه هوا رقیق است، اما مقادیر کمی بخار آب در خود دارد که آن را می‌توان با استفاده از سیستم‌های تراکم پیشرفته جمع‌آوری کرد.

اسپیس‌ایکس در حال بررسی امکان استخراج آب از مواد معدنی هیدراته در خاک مریخ است. این فرآیند از طریق حرارت دادن رگولیت برای آزادسازی مولکول‌های آب انجام می‌شود. این شرکت قصد دارد برای اطمینان از تامین پایدار آب مورد نیاز ساکنان آینده مریخ، ترکیبی از روش‌ها را اجرا کند. هر روش نیازمند انرژی منحصربه‌فرد و اثرات بالقوه آن بر محیط مریخ است.

استخراج کارآمد آب برای حمایت از زندگی انسان، پرورش مواد غذایی و تولید سوخت موشک مورد نیاز ماموریت‌های بازگشت به زمین بسیار مهم خواهد بود. اسپیس‌ایکس همچنان به اصلاح این روش‌ها ادامه می‌دهد تا آنها را برای مأموریت‌های آینده مریخ آماده کند.

۵. پرورش مواد غذایی در مریخ

کشت محصولات در مریخ با توجه به محیط خشن این سیاره، چالش‌های مهمی را به همراه دارد. خاک مریخ فاقد مواد مغذی ضروری و مواد آلی مورد نیاز برای رشد گیاه است.

نور خورشید بر فتوسنتز تأثیر می‌گذارد. توانایی دریافت نور خورشید در مریخ تقریبا نیمی از توانایی دریافت زمین است و همان طور که پیشتر گفته شد، در این سیاره نوسانات شدید دما و سطوح بالای تشعشعات مضر دیده می‌شود.

توانایی دریافت نور خورشید در مریخ تقریبا نیمی از توانایی دریافت زمین است و در این سیاره، نوسانات شدید دما و سطوح بالای تشعشعات مضر دیده می‌شود.اسپیس‌ایکس برای رسیدگی به این مشکلات، در حال بررسی روش‌های کشاورزی در محیط کنترل‌شده است. این روش‌ها شامل توسعه گلخانه‌های تخصصی هستند که می‌توانند محافظ گیاهان در برابر تشعشع باشند و دمای مناسب را حفظ کنند.

پژوهشگران نیز در حال آزمایش خاک شبیه‌سازی‌شده مریخ برای درک ویژگی‌ها و پتانسیل آن برای حمایت از حیات گیاهی هستند. افزودن مواد مغذی و میکروارگانیسم‌های سودمند به خاک ممکن است حاصلخیزی آن را بهبود ببخشد.

سیستم‌های هیدروپونیک و ایروپونیک به عنوان جایگزین برای کشاورزی سنتی مبتنی بر خاک در نظر گرفته می‌شوند. این روش‌ها می‌توانند بهره‌وری آب و تامین مواد مغذی را در محیط مریخ که منابع آن محدود هستند، به حداکثر برسانند.

انتخاب گونه‌های مناسب برای کشت که بتوانند در شرایط مریخ رشد کنند، بسیار مهم است. گیاهان دارای قابلیت رشد سریع و پر از مواد مغذی با عملکرد بالا برای اطمینان از تامین غذای پایدار مورد نیاز ساکنان آینده مریخ در اولویت قرار دارند.

۶. درجه حرارت بسیار بالا

مریخ، نوسانات دمایی چشمگیری را تجربه می‌کند که چالش‌های قابل توجهی را برای سکونت انسان به وجود می‌آورند. جو نازک سیاره و فاصله آن از خورشید نیز به این شرایط کمک می‌کند.

نوسان دمای روزانه در مریخ شدید است. دمای سطح ممکن است تا پیش از طلوع آفتاب تا منفی ۸۳ درجه سلسیوس کاهش یابد و هنگام ظهر تا پنج درجه سلسیوس بالا برود. دمای هوا معمولا از منفی ۸۳ تا منفی ۲۳ درجه سلسیوس در یک روز مریخی متغیر است.

این تغییرات گسترده دما، فشار زیادی را بر تجهیزات و سازه‌ها وارد می‌کنند. مواد باید در برابر انبساط و انقباض سریع مقاومت کنند و آسیب نبینند. طرح‌های زیستگاه به سیستم‌های قوی مدیریت حرارتی برای حفظ شرایط قابل زندگی نیاز دارند.

دمای سطح مریخ ممکن است تا پیش از طلوع آفتاب تا منفی ۸۳ درجه سلسیوس کاهش یابد و هنگام ظهر تا پنج درجه سلسیوس بالا برود. دمای هوا معمولا از منفی ۸۳ تا منفی ۲۳ درجه سلسیوس در یک روز مریخی متغیر است.انسان‌هایی که از زیستگاه بیرون می‌روند، به لباس‌های فضایی پیشرفته نیاز دارند که در برابر سرما و گرمای شدید عایق باشند. سیستم‌های قدرت باید به طور قابل اطمینان در یک محدوده دمایی گسترده برای پشتیبانی از تجهیزات حیاتی کار کنند.

رویکرد اسپیس‌ایکس جهت رسیدگی به دمای افراطی شامل ایجاد زیستگاه‌های عایق‌بندی‌شده و مواد انعطاف‌پذیر برای سازه‌ها و تجهیزات مریخ است. همچنین این شرکت برای تنظیم مؤثر دمای داخلی، روی سیستم‌های پیشرفته کنترل محیطی کار می‌کند.

۷. تاخیر در ارتباط

ارتباط بین زمین و مریخ به دلیل فاصله زیاد بین این دو سیاره، چالش‌های مهمی را به همراه دارد. سیگنال‌های رادیویی که با سرعت نور حرکت می‌کنند، بسته به موقعیت نسبی سیارات بین چهار تا ۲۴ دقیقه زمان می‌خواهند تا به مریخ برسند.

این مشکل، تاخیر قابل توجهی را در ارتباطات ایجاد می‌کند و تبادل سریع و پاسخ‌های فوری را غیر ممکن می‌سازد. فضانوردان در مریخ باید هنگام برقراری ارتباط با مرکز کنترل ماموریت یا فضانوردانی که به زمین بازگشته‌اند، با این تاخیر سازگار شوند.

اسپیس‌ایکس این چالش را به رسمیت می‌شناسد و در حال توسعه سیستم‌های خودکار و پروتکل‌های تصمیم‌گیری برای ماموریت‌های خود در مریخ است. هدف این سیستم‌ها کاهش اتکا به دستورالعمل‌های فرستاده‌شده از زمین برای عملیات حیاتی و کارهای روزانه است.

همچنین، این شرکت در حال بررسی فناوری‌های ارتباطی پیشرفته مانند سیستم‌های مبتنی بر لیزر است تا انتقال داده بین زمین و مریخ را بهبود ببخشد. با وجود این، حتی با چنین پیشرفت‌هایی نیز مساله اساسی تاخیر زمانی پابرجا خواهد بود.

خدمه ماموریت‌های مریخ برای داشتن عملکرد مستقل و اتخاذ تصمیمات حیاتی بدون راهنمایی فوری از زمین، به آموزش گسترده نیاز دارند. این استقلال برای موفقیت و ایمنی ماموریت‌های مریخ با توجه به محدودیت‌های ارتباطی ضروری است.

۸. چالش‌های روانی و اجتماعی

زندگی در مریخ، چالش‌های منحصربه‌فرد روانی و اجتماعی را برای فضانوردان به همراه دارد. انزوای بلندمدت، دوری از زمین و محبوس شدن در یک زیستگاه کوچک می‌تواند به بروز اختلالات خلقی، اضطراب و افسردگی منجر شود.

خدمه ماموریت‌ها به دلیل نزدیکی مداوم به یکدیگر و تعاملات اجتماعی محدود ممکن است درگیری‌های بین فردی را تجربه کنند. فقدان حریم خصوصی و فضای شخصی نیز می‌تواند سطح استرس و تنش را در میان اعضای گروه افزایش دهد.

انزوای بلندمدت در مریخ، دوری از زمین و محبوس شدن در یک زیستگاه کوچک می‌تواند به بروز اختلالات خلقی، اضطراب و افسردگی منجر شود.تاخیرهای ارتباطی با زمین می‌توانند به احساس قطع ارتباط و دلتنگی منجر شوند. این تأخیر، پشتیبانی بلادرنگ کنترل ماموریت را در مواقع اضطراری پیچیده می‌کند.

محیط خشن مریخ و خطر همیشگی آن می‌تواند به بروز استرس و ترس مزمن منجر شود. فضانوردان باید با این مساله کنار بیایند که در صورت بروز مشکلات جدی، تخلیه فوری زیستگاه مریخی غیر ممکن است.

اختلالات خواب در محیط‌های فضایی رایج است و می‌تواند بر عملکرد شناختی و ثبات عاطفی تأثیر بگذارد. تغییر چرخه روز و شب در مریخ ممکن است ریتم شبانه‌روزی را بیشتر مختل کند.

اسپیس‌ایکس و ناسا برای مقابله با این چالش‌ها، در حال توسعه راهبردهایی از جمله بررسی دقیق روان‌شناختی، تمرین‌های گروه‌سازی و سیستم‌های پشتیبانی داخلی هستند. فناوری‌های واقعیت مجازی ممکن است با شبیه‌سازی محیط‌های مشابه زمین بتوانند به کاهش احساس انزوا کمک کنند.

۹. حمل و نقل میان‌سیاره‌ای

حمل و نقل انسان و محموله به مریخ به دلیل مسافت زیاد و محیط خشن فضایی، چالش‌های مهمی را به همراه دارد. سفر به مریخ با استفاده از فناوری‌های پیشرانه کنونی معمولا بین ۶ تا هشت ماه طول می‌کشد.

اسپیس‌ایکس در حال توسعه موشک بزرگ «استارشیپ»(Starship) خود برای رفع نیاز حمل و نقل است. استارشیپ به گونه‌ای طراحی شده است که کاملا قابل استفاده مجدد باشد و بتواند تا ۱۰۰ انسان یا محموله‌های بزرگ را به مریخ برساند.

استارشیپ به گونه‌ای طراحی شده است که کاملا قابل استفاده مجدد باشد و بتواند تا ۱۰۰ انسان یا محموله‌های بزرگ را به مریخ برساند.یکی از چالش های کلیدی، به حداقل رساندن تعداد ماموریت‌های مورد نیاز برای پشتیبانی از پایگاه مریخی و تامین نیازهای آن است. اسپیس‌ایکس قصد دارد چندین پرواز استارشیپ را در هر پنجره پرتاب به مریخ انجام دهد تا زیرساخت‌ها و منابع اولیه را ایجاد کند.

زمان‌بندی دقیق بسیار مهم است زیرا پنجره‌های پرتاب به مریخ تقریبا هر ۲۶ ماه یک بار و زمانی محقق می‌شوند که زمین و مریخ به طور مطلوب در یک راستا قرار بگیرند. این بازه زمانی، فرصت‌ها را برای پرتاب ماموریت‌های تامین خدمات محدود می‌کند.

محافظت از فضانوردان در برابر تشعشعات طی سفر طولانی، یکی دیگر از نگرانی‌های اصلی است. سپر فضاپیماها و امکان استفاده از سیستم‌های گرانش مصنوعی برای کاهش خطرات سلامتی در حال بررسی هستند.

فضاپیما به محض ورود به مریخ باید یک توالی ورود و فرود چالش‌برانگیز را انجام دهد تا با خیال راحت خدمه و محموله را به سطح سیاره سرخ برساند. اسپیس‌ایکس در حال توسعه و آزمایش فناوری‌هایی است تا امکان فرود دقیق محموله‌های بزرگ را در مریخ فراهم کند.

۱۰. تولید انرژی

تولید انرژی کافی در مریخ، چالش مهمی برای تلاش‌های آینده سکونت روی آن به شمار می‌رود. اسپیس‌ایکس در حال بررسی چندین گزینه برای رفع این نیاز حیاتی است.

انرژی خورشیدی با بهره‌گیری از نور خورشید در مریخ، یک منبع انرژی تجدیدپذیر را ارائه می‌دهد. استقرار آرایه‌های خورشیدی بزرگ می‌تواند این انرژی را مهار کند؛ اگرچه طوفان‌های گرد و غبار ممکن است کارآیی را به طور موقت کاهش دهند.

انرژی هسته‌ای یک راه حل بالقوه دیگر است. رآکتورهای مدولار کوچک می‌توانند انرژی ثابت و با خروجی بالا را مستقل از شرایط محیطی ارائه دهند.

اسپیس‌ایکس در حال بررسی فناوری‌های تبدیل دی‌اکسید کربن است. این روش از جو غنی از دی‌اکسید کربن مریخ برای تولید سوخت و منابع دیگر استفاده می‌کند.اسپیس‌ایکس در حال بررسی فناوری‌های تبدیل دی‌اکسید کربن است. این روش از جو غنی از دی‌اکسید کربن مریخ برای تولید سوخت و منابع دیگر استفاده می‌کند.

سیستم‌های ذخیره‌سازی باتری احتمالا یک نقش کلیدی را در هر راه حل انرژی ایفا می‌کنند. بر اساس گزارش‌ها، اسپیس‌ایکس با شرکت «ال‌جی» به منظور توسعه باتری‌های لیتیومی با ظرفیت بالا برای استارشیپ همکاری کرده است.

هدف این شرکت، استفاده از روش‌های تولید انبوه برای مونتاژ تجهیزات تولید برق است. این رویکرد در تضاد با تأسیسات انرژی سنتی است که سعی دارند هزینه‌ها و پیچیدگی را کاهش دهند.

در نهایت، ترکیبی از این فناوری‌ها ممکن است مؤثرترین راه برای حفظ حضور انسان در مریخ باشد. اسپیس‌ایکس همچنان به اصلاح راهبردهای تولید انرژی خود همگام با پیشرفت برنامه‌ریزی ماموریت ادامه می‌دهد.

موشک استارشیپ

موشک استارشیپ شرکت اسپیس‌ایکس یک وسیله نقلیه جاه‌طلبانه است که برای ماموریت‌های مریخ و فراتر از آن مورد استفاده قرار خواهد گرفت. این موشک دومرحله‌ای کاملا قابل استفاده مجدد از تقویت‌کننده «سوپر هوی»(Super Heavy) و فضاپیمای «استارشیپ» تشکیل شده است.

زمانی که دو قسمت استارشیپ روی هم قرار می‌گیرند، ۱۲۰ متر ارتفاع دارند و آن را به بزرگ‌ترین و قوی‌ترین موشک ساخته‌شده تا به امروز تبدیل می‌کنند. بیشتر این موشک از فولاد ضد زنگ ساخته شده که به دلیل استحکام و مقرون‌به‌صرفه بودن آن انتخاب شده است.

تقویت‌کننده سوپر هوی از چندین موتور «رپتور»(Raptor) نیرو می‌گیرد که نیروی رانش بسیار زیادی را برای بلند شدن موشک فراهم می‌کنند. مرحله بالایی استارشیپ دارای موتورهای رپتور بیشتری است که برای عملیات در جو و خلأ تنظیم شده‌اند. موتورهای رپتور با سوخت متان به‌طور ویژه برای مأموریت‌های مریخ طراحی شده‌اند، زیرا متان را می‌توان روی سطح سیاره سرخ با استفاده از منابع محلی تولید کرد.

اسپیس‌ایکس از یک رویکرد طراحی تکراری برای استارشیپ استفاده می‌کند که امکان آزمایش سریع را فراهم می‌آورد. این روش امکان شناسایی سریع عیوب و بهبود آنها را فراهم می‌کند.

طراحی فضاپیما از کاشی‌های محافظ حرارت خلاقانه برای محافظت از آن هنگام ورود مجدد به جو استفاده می‌کند. همچنین، استارشیپ دارای یک مانور منحصربه‌فرد برای فرود کنترل‌شده و فرود عمودی پس از آن است.

موشک استارشیپ، سنگ بنای برنامه‌های سکونت در مریخ را تشکیل می‌دهد. این وسیله نقلیه کاملا قابل استفاده مجدد برای حمل خدمه و محموله‌های سنگین به سیاره سرخ طراحی شده است.محفظه بار استارشیپ بزرگ است و می‌تواند محموله‌های زیادی را برای مأموریت‌های مریخ در خود جای دهد. همچنین، این طرح شامل سیستم‌های پشتیبانی از زندگی و محل اقامت خدمه برای پروازهای بلندمدت است.

موشک استارشیپ، سنگ بنای برنامه‌های سکونت در مریخ را تشکیل می‌دهد. این وسیله نقلیه کاملا قابل استفاده مجدد برای حمل خدمه و محموله‌های سنگین به سیاره سرخ طراحی شده است. ظرفیت بارگیری بیش از ۱۰۰ تن استارشیپ، امکان رساندن تجهیزات ضروری را برای حضور دائمی در مریخ فراهم می‌کند.

فناوری سپر حرارتی استارشیپ، امکان ورود ایمن را به جو زمین و مریخ فراهم می‌کند. توانایی این وسیله نقلیه برای فرود آمدن روی مریخ و پرتاب مجدد از روی آن، برای ایجاد یک سیستم حمل و نقل پایدار میان‌سیاره‌ای بسیار مهم است.

انتهای پیام