به گزارشخبرگزاری رضوی، شب گذشته در شرایطی مسابقات هفته بیست و هفتم رقابت‌های لیگ برتر به پایان رسید که با برتری استقلال مقابل فولاد و شکست پرسپولیس در سیرجان مقابل سپاهان و البته با توجه به قانون زده دیدار رو در رو و گل زده در خانه حریف، قهرمانی استقلال در لیگ بیست و یکم مسجل شد و سرنوشت رقابت بر سر این عنوان سه هفته مانده به پایان فصل یکسره شد.
این قهرمانی استقلال پس از 9 سال برای این تیم به دست آمد و بعد از 5 سال پرسپولیس فصل را در جایگاهی به جز رتبه نخست جدول به پایان خواهد رساند و به نوعی امپراتوری افتخار آفرینی این تیم بعد از مدت‌ها به پایان رسید و حالا در شرایطی که دیگر تکلیف قهرمانی مشخص شده بهتر می‌توان دلایل افت محسوس سرخپوشان در لیگ برتر را واکاوی کرد. دلایلی که مسائل فنی و غیر فنی در آن دخیل بود و قطعاً یحیی گل محمدی و دستیارانش بیش از هرکسی به این موضوع فکر می‌کنند.

از بنای با شکوه برانکو چه مانده است؟
موفقیت سخت است ولی دشوارتر از رسیدن به آن، حفظ این جایگاه است. پرسپولیس با برنامه ریزی و اعتماد به کادرفنی وقت خود یعنی برانکو ایوانکوویچ از روزهای سختی عبور کرد و تیمی منسجم، هماهنگ و با روحیه برتری طلبی در فوتبال ایران ساخت که البته به مرور زمان از این تیم تقریباً هیچ چیزی باقی نمانده است. اگر ثبات را یکی از عوامل لازم برای تداوم موفقیت بدانیم پرسپولیس در این خصوص بسیار ضعیف عمل کرده است و تغییر کامل ترکیب یک تیم در یک بازه زمانی 5-6 ساله اتفاقی است که کمتر در تیم‌های بزرگ دنیا شاید شاهدش باشیم. درست است که تغییر و جابجایی در هر فصل لیگ برتر اتفاقی گریز ناپذیر است ولی تیم‌های موفق معمولا 4-5 عنصر ثابت دارند که با حفظ آنها شاکله اصلی و اسکلت خود را حفظ کرده و تغییراتی هم که به دلایل مختلف انجام می‌شود تغییری در اصل بدنه تیم ایجاد نمی‌کند.
تصویر بالا ترکیب پرسپولیس در لیگ شانزدهم است. برخی از این نفرات به دنبال پیشرفت لژیونر شده و به تیم‌های دیگر رفته، برخی به دلیل بالا رفتن سن و افت فنی کنار گذاشته شدند و برخی ترجیح دادند در تیم‌های دیگر فوتبال خود را ادامه دهند. کسی انتظار ندارد طارمی یا بیرانوند یا صادق محرمی هنوز در پرسپولیس مانده باشند ولی در همین ترکیب فرشاد احمدزاده و سروش رفیعی را می‌بینید که روز گذشته در ترکیب سپاهان مقابل همین تیم عملکرد درخشانی داشتند و از سوی مربیان وقت خود پرسپولیس کنار گذاشته شدند. از این ترکیب فقط کمال کامیابی‌نیا و وحید امیری هنوز در پرسپولیس هستند که دومی به دلیل مصدومیت قادر به بازی نبود و البته رامین رضاییان که بعد از چند سال به تیم برگشته است و اختلافات درون تیمی نشان می‌دهد حال او هم در پرسپولیس خوب نیست.
یک پروژه موفق برای پیشبرد اهداف خود نیاز به مدیریت درست و منسجم دارد و این مدیریت مناسب نیاز به ثبات دارد. پرسپولیس در طول این پنج سال 9 مدیرعامل عوض کرده که در نوع خودش رکوردی محسوب می‌شود. نژاد فلاح، طاهری، گرشاسبی، عرب، سمیعی، انصاری فرد، صدری و در نهایت درویش، با این همه تغییرات یک پروژه هر چقدر هم اصولی نمی‌تواند درست پیشبرد داشته باشد و اگر روزی این تیم شرایطی اصولی داشت رفته رفته به دلیل انتخاب های اشتباه و عدم ثبات از بین رفت و کار به امروز رسید که این تیم اگرچه هنوز از تیم های خوب لیگ است ولی دیگر انسجام گذشته را ندارد و شاید در ادامه این وضع بدتر هم شود.
سرمربی پرسپولیس هنوز از بهترین مربیان لیگ و بهترین مربیان ایرانی است و شکی در آن نیست. شاید هنوز بهترین گزینه برای پرسپولیس باشد ولی همه این ها دلیل نمی شود اشکالات فنی و البته انتقاد پذیر نبودن او را کتمان کنیم. گل محمدی انتخاب های اشتباهی در طول فصل داشت. خیلی مواقع در ارنج تیم و چینش ترکیب اصلی و بعضاً در خرید و انتخاب بازیکنانش که حاصل آن را در خیلی از دیدارهای این فصل دیدیم. اگرچه بدشانسی و عدم رفع نیازهایش از سوی مدیریت هم کم به پرسپولیس ضربه نزد ولی خریدهای یحیی بعضاً در حد نام این تیم نبوده و با مروری بر عملکرد آنها در خطوط مختلف می‌توان بخشی از این 9 امتیاز فاصله امروز میان دو تیم را در آن جستجو کرد.

آینده سرخ‌ها؟
فاجعه‌ای رخ نداده است. اگرچه فصل بدون جام بعد از 5 سال سخت است ولی هنوز پرسپولیس از تیم‌های خوب و موفق این فصل قوتبال ایران بوده است و حمله های ناجوانمردانه به این تیم و عملکردش کار درستی نیست. هیچ تیمی قرار نیست هرسال قهرمان شود و فصل ناکامی دیر یا زود از راه می‌رسد ولی این تیم با برطرف کردن ایرادات جزئی می‌تواند دوباره بلند شود و برای فصل جدید خودش را بسازد. باید دید تکلیف کادرفنی چه خواهد شد و برنامه پرسپولیس برای فصل بعد چه می‌شود؟ فصلی که فاصله زیادی تا شروع آن باقی نمانده و باید هرچه زودتر برایش تصمیم گیری شود.