اضطراب در کودکان از جمله شایعترین اختلالات روانی به شمار می رود. اختلال اضطراب در کودکان باعث ترس و نگرانی شدید و تغییر در الگوی خواب و غذای کودک و همچنین تغییرات خلقی کودک می شود.

اغلب والدین احساس اضطراب در کودکان خود تشخیص نمی دهند و یا با دیدن برخی نشانه های اضطراب آن را نادیده می گیرند. حتی برخی از والدین بر این باورند که باید به کودک زمان دهند تا بعد از دوران کودکی مشکل خود به خود حل شود.

اما باید به این نکته توجه کرد که اگر اضطراب در کودکان در همان ابتدا درمان نشود کودک را روز به روز نسبت به مواجه با موقعیت های مختلف زندگی ناتوان تر می کنند. احساس اضطراب مانند سایر احساسات برای فرد مفید است. اما چه زمانی از اضطراب با عنوان اختلال اضطراب یاد می شود؟

به طور کلی 11 نوع از انواع اختلال اضطرابی وجود دارد که هریک علائم جسمی، روانی، رفتاری و فکری مختلفی را به همراه دارندو در کودکان مختلف با اشکال متفاوتی تظاهر پیدا می کنند.

اختلال اضطابی فراگیر، اختلال اضطراب جدایی، اختلال اضطراب اجتماعی، اختلال خاموشی انتخابی، ترس های اختصاصی از جمله انواع مختلف اختلالات اضطرابی هستند.

در صورتی که علائم اضطراب در بیشتر ساعات روز و اغلب روزهای ماه در کودک مشاهده شود باید نگران وجود اختلالات اضطراب در کودکان بود و بلافاصله باید با یک مشاور و متخصص در زمینهاختلالات روانی کودکمشورت کنید. در درمان اختلال اضطاربی دوره های درمان را به صورت منظم پیگیری کنید و با مشاور کودک پیوسته در ارتباط باشید. از مشاور درخواست کنید تا راهکارهای رفتاری با کودک در منزل را ب شما آموزش دهد.

کودکانی که دچار اختلالات اضطرابی می شوند اغلب از انجام فعالیت هایی مانند رفتن به مدرسه و شرکت در فعالیت های گروهی مانند باشگاه ورزشی و فعالیت های تفریحی اجتناب می کنند.

علت بروز اختلال اضطراب در کودکان چیست؟

ژنتیک:اگر والدین خانواده دارای اضطراب باشند احتمال اینکه فرزندان خانواده نیز به این اختلال مبتلا شوند افزایش میابد.

اختلال ناقل های عصبی مغز(نوروترانسمیترها):درصورتی که این ناقل ها در مغز دچار اختلال عملکرد و عدم عملکرد شوند می تواند باعث ایجاد اضطراب شوند.

شرایط زندگی:موقعیت های مختلفی د زندگی می تواند بر احساسات کودک تاثیر گذار باشد و از دست دادن عزیزان، بیماری، مشاهده خشونت ها و یا مورد خشونت و آزار و اذیت قرار گرفتن از جمله شرایط استرس زا به شمار می روند.

رفتارهای آموخته شده:امکان دارد کودک با توجه به رفتار اعضای خانواده ای که در آن قرار دارد رفتارهای اضطراب را بروز دهد.

مراقب و پرستار کودک چگونه می توانند به کودک دارای اختلال اضطرابی کمک کنند؟

به کودک کمک کنید تا بتواند با احساس اضطراب و عصبانیت خود مقابله کند.

از کودک در زمانی که بااحساسات اضطرابخود مقابله می کند قدر دانی کنید. اجازه دهید تا فعالیت های مثبت کودک بیشتر شود. این موضوع به کودک کمک می کند تا برای مقابله با رویدادهای طبیعی زندگی ترغیب شود و به مرور زمان با کسب این مهارت ها سطح اضطراب خود را کاهش دهد.

سخترین نکته درمورد موضوعی که آن میترسیم زمان مقابله با آن است. بنابراین وظیفه مراقب و پرستار سالمند در این زمینه کاهش زمان برای مقابله با موضوع استرس زا در کودک است. اگر کودک از مراجعه به پزشک می ترسد سعی کنید به کودک از روزها قبل قرار ملاقات با پزشک را اطلاع ندهید زیرا تا زمان ملاقات با پزشک کودک دوران پر اضطرابی را تجربه خواهد کرد. باید این زمان را به کوتاهترین حد ممکن برسانید.

با کودک همفکری کنید،اگر کودک درمورد به حقیقت پیوستن ترس هایش با شما صحبت می کند راه کارهای مناسبی را به او ارائه دهید. مثلا اگر کودک نگران است که بعد بازی فوتبال شما را بیرون از باشگاه نبیند چه اتفاقی خواهد افتاد؟ به او توضیح دهید که می تواند با مربی خود صحبت کند و از طریق او با شما ارتباط تلفنی برقرار کند.

برای کنترل علائم استرس از روش های سالم استفاده کنید. روش های بسیاری وجود دارد که برای مقابله و کنترل علائم اضطراب در کودکان به والدین کمک می کند. والدین نیز باید بتوانند در شرایط استرس زا آرامش خود را حفظ کنند. حفظ آرامش به این معنی نیست که والدین نباید مضطرب و نگران باشند بلکه باید به گونه ای با خونسردی رفتار کنند که کودک شاهد مدیریت شرایط توسط والدین خود باشد.