سالیان سال است که بین دوست داران خودرو جدال انتخاب بین فرمان هیدرولیک و برقی وجود دارد. حال برای آن دسته از افراد که متوجه این جدال نمی‌شوند قصد داریم تا به مقایسه فرمان هیدرولیکی و برقی بپردازیم.

در حال حاضر به غیر از آلفارومئو ۴C و محصولات اسپرتی از این دست، تمامی خودروهای بازار مجهز به فرمان با نیروی کمکی از جمله هیدرولیکی، الکتروهیدورلیکی و برقی هستند.

این نیروی کمکی به شما اجازه می‌دهد تا فرمان را با نیروی کمتری به حرکت در بیاورید. زیرا مجموع وزن چرخ، لاستیک به قدری سنگین است که نیاز به نیروی کمکی وجود دارد.

در اواخر قرن ۱۸ و اوایل قرن ۱۹، چندین مهندس نسخه‌های اولیه فرمان مجهز به نیروی کمکی را آزمایش کرده بودند.

اولین اتومبیل مجهز به نیروی کمکی فرمان نیز کرایسلر امپریال مدل سال ۱۹۵۱ میلادی است که کرایسلر نام آن را «Hydraguide» نام گذاری کرده بود.

فرمان هیدرولیک

از قدیمی ترین و رایج ترین سیستم‌های کمکی مجهز به مایع هیدرولیک، پمپ، سیلندر و یک سوپاپ کنترل است.

در بیشتر وسایل نقلیه نیروی مورد نیاز توسط یک پمپ تامین می‌شود پمپ توسط تسمه به موتور وصل است. این پمپ به صورت جا به جایی مثبت مایع هیدرولیک را به حرکت در می‌آورد و میزان دبی سیال را با توجه به دور موتور تطابق می‌دهد.

بدین معنا که با افزایش سرعت، سرعت فرمان نیز افزایش پیدا می‌کند.

برای جلوگیری از منحرف شدن خودرو در حین سبقت گیری، یک سوپاپ کنترل، مایع تحت فشار را مجدد به مخزن هیدرولیک ارسال می‌کند تا از افزایش بیش از حد سرعت فرمان جلوگیری کند.

در پایان نیز سیلندر هیدرولیک با ایجاد فشار بر روی چرخ دنده فرمان، چرخ‌ها را می‌چرخاند. در فرمان های الکتروهیدرولیکی به جای پمپ که به طور مستقیم از موتور نیرو می‌گیرد از یک پمپ برقی استفاده می‌شود. گرچه این سیستم چندان رایج نیست و در محصولات متعدد استفاده نمی‌شود.

فرمان برقی

با وجود این که فرمان های برقی در سال های اخیر بشدت رایج شد‌هاند. اما جز اولین سیستم های کمکی فرمان به شمار می‌آیند. در سال ۱۸۷۶، یک کامیون ۵ تنی در کشور کلمبیا مجهز به فرمان برقی بوده است. با این وجود اطلاعات کمی از مخترع آن در دسترس است.

فرمان برقی مدرن در اوایل سال ۱۹۹۰ میلادی از راه رسید و یکی از اولین خودروهایی که مجهز به این نوع فرمان بود هوندا/آکورا NSX بود.

در اینجا یک موتور الکتریکی متصل به هر چرخ یا ستون فرمان است و به نوعی جایگزین سیستم هیدرولیکی سنتی شده است.

این فرمان با کمک سنسورهای موقعیت و گشتاور سنج پالس های الکتریکی را به ECU خودرو ارسال می‌کند.

در نتیجه پارامترهای مشخصی از سوی ECU به فرمان و چرخ های جلو ارسال می‌شود.

کدام یک بهتر است؟

سیستم های هیدرولیکی احساس فرمان پذیری بهتری دارند و در نتیجه برای خودروهای اسپرت بسیار مناسب هستند. اما این مسئله شاید برای یک خودروی اقتصادی یا یک سدان خانوادگی اهمیت نداشته باشد.

همچنین هزینه تعمیر و نگه داری این دست از فرمان ها کمتر است.

با وجود این که فرمان های الکتریکی ساختار بسیار ساده‌ای دارند، اما از نظر بهره‌وری، کاهش مصرف سوخت و همینطور عملکرد خطی‌تر در درجه بالاتری به نسبت فرمان های هیدرولیکی قرار می‌گیرند.

با این وجود فرمان های برقی استفاده شده در نسل فعلی مزدا میاتا یا سری ۵، پاسخگویی مشابه فرمان های هیدرولیکی دارند و از این نظر انتخاب مناسبی برای دوست داران رانندگی محسوب می‌شوند.

در پایان فرمان های هیدرولیکی برای رانندگی اسپرتی و لذت بالاتر رانندگی مناسب است. گرچه راحتی و آسایش فرمان های الکتریکی را به ارمغان نمی‌آورد.

در نتیجه فرمان برقی مناسب تمامی محصولات غیر اسپرت و اقتصادی است تا فشار رانندگی را کمتر کند.

گرچه در سالیان اخیر تقریبا تمامی محصولات مجهز به این دست از فرمان‌ها هستند و خودروسازان نیز در این بخش سرمایه گذاری کرده‌اند٬ برای مثال طی دو نسل اخیر حتی فرمان پورشه ۹۱۱ به عنوان یکی از نمادین‌ترین خودروهای اسپرت بازار نیز از نوع برقی انتخاب شده‌است و شاید تنها بتوان در سوپر اسپرت‌های نه چندان پیشرفته موارد استفاده از فرمان‌های کاملا هیدرولیکی را مشاهده کرد.