به گزارشتیتربرتر؛دلایل نابودی مربیان بااستعدادی همچونجواد معصومی، محمدعلی رمزی، امید زرین، اصغر حیدری، محمد رجاییان، مجید انصاریو....چه بوده است؟ چرا محمد رجاییان که فردی تحصیلکرده، بادانش، کارنامه دار و با دارا بودن تمامی فاکتور های لازم، بهترین گزینه برای تصدیگری ریاست هیات فوتبال اراک است.

چرا اراک در فوتبال موفق نیست؟

خیلی راحت و آسان رد صلاحیت شده و از غافله انتخابات عقب می ماند؟ حضور این افراد سالم زنگ خطر برای چه افرادی است که اجازه نمی دهند فوتبال اراک رشد کند و خون تازه ای در رگ هایش جریان یابد؟ یکی دو سال قبل یکی از مدعوین جمله زیبایی در محضر رهبر انقلاب گفت: جنگ را با 20 ساله ها پیروز شدیم و اقتصاد را با 60 ساله ها باختیم.

این جمله زیبا می تواند در بسیاری از شئونات و ابعاد زندگی ما خصوصا فوتبال ساری و جاری شود. چه دست های پشت پرده ای در فوتبال اراک وجود دارد که سبب استعدادسوزی و عدم رشد افراد جوان و کارآمد می شود؟ مشکل کار کجاست؟ چرا دستگاه های نظارتی در این ماجرا ورود نکرده که فوتبال ورزش مورد علاقه مردم اراک، سال هاست آسیب دیده و تن نحیف و نازکش روز به روز ضعیف تر شده به گونه ای که اکنون توان برخاستن از جای خود را ندارد.

سوالی که مطرح است، اینکه آیا قانون منع به کارگیری بازنشستگان در ورزش فوتبال هم حاکم است؟ سوال دیگر بنده این است، چند نفر دکترای تربیت بدنی با گرایش های مختلف خصوصا مدیریت راهبردی سازمان های ورزشی و...با سوابق مدیریت ورزشی در اراک وجود دارند؟ پس چرا در انتخابات هیات فوتبال ورود نمی کنند؟ دلیلش واضح است.

چون می دانند نه تنها ممکن است تایید صلاحیت نشوند، بلکه در صورت اخذ تاییدیه، به احتمال فراوان علی رغم شایستگی، رای پایینی آورده و همان وجه مردمی گذشته خود را نیز از دست می دهند. نه اینکه شایسته نباشند، بلکه در دقیقه 90 اتفاقات دیگری می افتد و قطعا نیز چنین خواهد شد. زیرا رای دهندگان از طرف دیگر کاندیدا ها منصوب شده اند.

لذا بایست بررسی نمود چرا دوره ریاست جمهوری با این همه دبدبه و کبکبه نهایتا 8 ساله است، اما در برخی رشته های ورزشی از جمله فوتبال به 3 الی 4 دهه هم می رسد؟ به اعتقاد بنده آن چیزی که واضح است، فوتبال اراک طی چند دهه اخیر رشد مناسبی نداشته، رو به افول و عقبگرد بوده و مطمئنم بدتر از این هم خواهد شد. چرا که در علم روز دنیای فوتبال، کافی است یک مربی یا مدیر، 2 یا 3 سال دانش خود را به روز نکرده یا بنا به دلایلی بر مسند کار نبوده یا کنار گود بوده باشد. آن گاه دیگر توان برگشت موثر به کار همچون گذشته را ندارد.

چرا که سرعت رشد مولفه های مربیگری و مدیریتی آنقدر زیاد است که قطعا از آن ها عقب خواهد ماند. حال چگونه می توان از یک سیستم مدیریتی فوتبال که تفکرات 50 یا 60 سال قبل بر آن حاکم است، انتظار شق القمر را داشت؟ از آنجایی که مشت نشانه خروار است، امیدوارم در فدراسیون با انتخابی نادرست و عدم انتخاب علی کریمی، بیش از این تبر به ریشه فوتبالمان نزنیم. میز و صندلی ها موقتی و بی ارزش بوده و آنچه مهم است، رشد و اعتلای فوتبال در سطح شهرستان ها، استان ها و نهایتا کشور است.

اما با چنین رانت، لابیگری، باندبازی و دست های پشت پرده ای که همه در تلاشند افرادی ناتوان رئیس فدراسیون شوند تا علی کریمی ها کنار بکشند، باید به سلامت کار شک کرد. چرا که همه آگاهند اولین اقدام جادوگر، پاکسازی جو مسموم و ناسالم فوتبال از افراد بی تدبیر و ناکارآمدی است که سبب بیچارگی فوتبال کشور شده اند.

لذا عده ای از رای دادن به وی و انتخابش می ترسند. زیرا هرچند به شایستگی های وی آگاهند، اما ترس از دست دادن منافع سبب می شود چشمانشان را به روی حقایق ببندند. همان کاری که با مولای متقیان امام علی(ع) انجام شد و علیرغم توصیه های مکرر پیامبر اکرم مبنی بر جانشینی و خلافت این امام، همان هایی که شاهد تمامی صحبت های ایشان بودند،

بر اثر ترس ناشی از واگذاری منافع و بسیاری موقعیت ها، بیش از 25 سال در خصوص ایشان کوتاهی کرده و نگذاشتند حق به حق دار رسیده و در حقیقت در حق خود و مردم جفا کردند نه ایشان. عجب قرابتی بین اسم علی کریمی و علی ابن ابیطالب است و چه ارتباط تنگاتنگی بین عدالت طلبی و بریدن دست افراد ناشایست از منافع مردم میانشان وجود دارد.

بدون تردید هر انتخاب دیگری جز علی کریمی، ظلمی آشکار در حق فوتبال کشور است که بانیان آن می بایست در دنیا و آخرت پاسخگوی مردم باشند. البته اگر به چنین روزی، ذره ای اعتقاد داشته باشند. متاسفانه پای منافع شخصی و شکم که میان باشد، بسیاری انسان ها پا روی حق گذاشته و راه نادرست و کژی را در پیش می گیرند.

خدا همه ما را عاقبت به خیر کرده و دست افراد ناشایست و فاقد صلاحیت در هر حوزه ای را کوتاه و افراد شایسته را بر مسند کار قرار دهد تا با روح و روان مردم خصوصا اهالی فوتبال بازی نشود.

محسن بابادی