قصه گو و تماشاگر همواره در ارتباطي دو سويه باهمند، قصه گومدام ارتباط چشمي و كلامي و بدني را با تماشاگر حفظ مي كند تا گزاره هاي قصه را به درستي به او برساند و هر تغيير حسي،عاطفي و فيزيكي را در تماشاگر دنبال مي كند تا به فراخور او روند قصه را با حال تماشاگر هماهنگ كند تماشاگر نيز با حركات و إبراز هيجانات و احساس خود پيامي به قصه گو مي دهد كه بازتاب نيازهاي حسي و عاطفي او از قصه است .
قصه گو در يك سخنراني يك سويه نيست بلكه در يك بده -بستان است در يك گفت و شنود ،به همين دليل قصه گو دائمن در هر لحظه مشغول كشف روشهايي بهتر و هماهنگ با نيازهاي تماشاگر است نه آنكه پيشتر به چگونگي گفتن آن قصه به طور ثابتي فكر كرده باشد از اين رو قصه گويي ارتباطي پويا ،زنده و در لحظه است.
#‌قصه_گويي#‌هنرقصه_گویی #‌كتاب_خوب_بخوانيم
#‌كودكان_حق_دارند_كتاب_هاي_با_كيفيت_بخوانند
#‌كتاب_كودك#‌حمادحميدي#‌برايت_قصه_ميگويم