يه مستند درباره پلاتيپوس ها پخش ميشد
من روى كاناپه لم داده بودم
پدرم هم جاى هميشگى نشسته بود روبروى تلويزيون

معمولا اين قاب نورانى و رنگ و وارنگ، الكى روشنه بخاطر اينكه صدايى مصنوعى
از زندگى و جريان حيات
توى خونه ها پخش كنه
صدايى كه الكى ميگه همه چيز عاديه

و ما آدما با چشمهايى زل زده
شبيه مسخ شده ها
روبروش
داريم بهش نگاه نمى كنيم

و در همون حين، اگه صداى ذهنمون بلند پخش بشه، بى شك بسترى خواهيم شد

اما اونروز خاص
من واقعاً حواسم به مستند
و پلاتیپوس هاى چموش بود

چون راوى صراحتاً مى گفت
اين وِزه هاى پوزه اُردكى
بيش از صد ميليون سال قدمت دارند
و نسل پدر سوخته شان منقرض نشده

اين از اون مطالبى بود كه قالب يخى منو
يه كم آب ميكرد تا كمى
هيجان از خودم بروز بدم
و ميزان ناچيزى آدرنالين
وارد خونم كنم

به حيرت و با صداى بلند به پدرم گفتم
ببين باباناصر
پلاتيپوس ها چه مغز پيچيده اى دارند
چقدر باهوش، چابك و تيز هستند
كه بيش از صد ميليون سال
منقرض نشده و باقى موندند

پدرم كمى به حرفهام گوش كرد

آروم آروم صندلى چرخدارش رو به طرف اُتاق به حركت درآورد
و صورتش اونقدر بى تفاوت بود
كه من فكر كردم اصلاً نشنيده

از لاى قيج قيج صداى چرخهاى
در حال حركت روى سنگ
يه صداى نا مفهوم به گوشم خورد كه
انگار بيشتر با خودش حرف ميزد مى گفت

باهوش و چابك
مغز پيچيده
خير
اونا فقط ترسو بودند

نگین_پارسا?
____________________

پ ن : ربط عكس به موضوع
اون موقع هنوز پلاتيپوس نشده بودم?

#‌پلاتيپوس#‌قرنطينه#‌حبس#‌در#‌خانه#‌جهان#‌مردمان#‌پلاتیپوسی

Photo: @monafazeli