.
آموزش را نباید چیزی چون پر کردن یک مخزن از آب در نظر گرفت ، بلکه باید آن را چونان کمک کردن به رشد و شکوفایی یک گل به شیوه ی خاص خود آن گل ، در نظر گرفت .
برتراند راسل
.
پرسش این است که نظام آموزش و پرورش ما به کدام رویکرد نزدیکتر است ؟ پر کردن یک بشکه از آب (پر کردن ذهن دانش آموزان از محفوظاتی که ربط چندانی به نیازهای آنها برای داشتن یک زندگی مطلوب ندارد ) یا کمک به رشد یک گل به شیوه خاص خود آن گل ؟
.
اگر آموزش و پرورش ما به رویکرد اول نزدیکتر است پس وظیفه خانواده ها در آموزش کودکانشان مهمتر و حیاتی تر می شود.
.
بر این اساس خانواده ها باید دو نکته را در نظر داشته باشند .

اول ؛ کاربردی کردن آموزش و کاربردی در اینجا به معنای هر آن چیزی است که به کودک کمک می کند بتواند به شکل کارامدتری با چالش های زندگی در این جهان کنار بیاید ودر یک کلام بتواند بهتر زندگی کند .
.
دوم ؛ از یکسان انگاری و یکسان آموزی بپرهیزند ، بدین معنی که در نظر داشته باشند که استعداد ، علاقه و ظرفیت های هر فرد با دیگران متفاوت است . انسان شاد و راضی از زندگی انسانی است که پتانسیل های خاص خودش را شکوفا کند نه اینکه مطابق آرزوهای دیگران ( آرزوهای نرسیده و ناکام شده ی پدر و مادر و اطرافیان ) زندگی کند .

#‌رفتار_سازمانی #‌آموزش