این‌روزها #‌خسته‌‌ام.
.
از چیزهای کوچک.
.
می‌خواهم خودم را نجات دهم؛

کارهای به ظاهر ساده انجام دهم‌،

همیشه #‌زندگی مرا کارهای ساده‌ای که برای من پر از #‌معنا و پیچیدگی بود نجات داده.

از این‌که روی نوشته‌هایم سخت‌گیری کنم خسته‌ام.

از این‌که اسمم را پای حرف‌هایم بنویسم.

از این‌که ناراحتی‌هایم را توضیح دهم خسته‌ام.

از #‌کتاب‌های نصفه نیمه‌ای‌ که تمامشان نمی‌کنم، از #‌شب بیدار ماندن، از گرمای اتاقم، از سرمای‌نگاهم، از #‌رنج مداوم و بی پایان زندگی، از #‌فراموشی های مکرر و سرد شدن تمام چای‌هایم،

از فشار و #‌استرس، از #‌ترافیک نیایش،

از تخت سرمه‌ای و دیوار سفیدم، از ناخن دستانم که مدام می‌شکند و مادر می‌گوید باید قرص‌های تقویتی را بخورم، از همه چیز. از خیلی چیزها.

.
حتا ازینکه دارم به این فکر می‌کنم چطور این نوشته‌ را به پایان برسانم! اصلا می‌خواهم به پایان نرسانمش؛ این هم یکی از آن کارهای به ظاهر ساده، به امید آنکه نجاتم دهد.
.
این نوشته #‌پایان ندارد.

#‌متن #‌زندگی #‌ساحل #‌آرامش #‌تنهایی