در افسانه‌ها می‌گویند، آدم‌ها به مرگ محکوم نمی‌شوند، به زندگی دچارشان می‌کنند و «زندگی این تاجرِ طماعِ ناخن‌خشکِ پیر، مرگ را همچون شرابِ کهنه کم‌کم می‌فروخت، در تمام سال‌های رفته بر ما روزگار/ شادمانی می‌خرید از ما و ماتم می‌فروخت»؛ برای همین هست لابد که نشسته‌ایم و می‌بینیم که دردانه‌های‌مان یکی از پسِ دیگری عزمِ رحیل می‌کنند و در برابر فرشته‌ی مرگ جز تسلیم، بی‌چاره مانده‌ایم. «محمد علی کشاورز» عمرِ درازِ پروپیمانی داشت و حالا رفته است به جایی خوش‌تر از این‌جا، ما اما هنوز مانده‌ایم و نوبتِ خویش را به انتظار می‌کشیم و افسوس می‌خوریم که ویروسِ بدیمن، هم‌چنان هست و نمی‌توانیم با مردِ بی‌جایگزین، آخرین وداع را انجام دهیم و اصلا چه حاجت به وداع که او هست در همین نزدیکی‌ها.
.
.
#‌محمدعلی_کشاورز #‌محمد_علی_کشاورز #‌هنرمند