.
#‌جستار تقریبا مفصلی نوشتم به‌تازگی درباره اثر جدید استاد علیقلی. اینجا چهار برش ناپیوسته از آن را می‌نویسم به عنوان تیزر! یا بیرون‌کشیدن یک #‌ریویو از دل یک جستار! متن کامل پیشتر در وبلاگ (FihMaFih.blog.ir) و نیز صفحه موسیقی خبرگزاری فارس منتشر شده است. (همچنین یادآور می‌شوم دقیقه‌ای که می‌شنوید سرآغاز موومان دوم است)
.
«#‌محمدرضا_علیقلی، نابغۀ رنگ‌های گوناگون #‌موسیقی_امروز_ایران، پس از سال‌ها با آلبوم قدرت‌مند دیگری به سوی مخاطبان موسیقی جدی و هنری آمده است. #‌پوئم_سمفونیک_ناصر اثر تازۀ علیقلی بار دیگر می‌خواهد از جنگ و دفاع هشت‌سالۀ ایرانیان سخن بگوید. اثری که در همین ابتدای انتشار با استقبال خوب مخاطبان موسیقی مواجه شده است و هفتمین آلبوم پرفروش سال جاری است...»
.
«#‌ناصر یک #‌پوئم_سمفونیک است با هشت موومان. پوئمیک‌بودن این سمفونی در ظاهر فقط بسته به یک بیت شعر است. این بیت شعری است از کتاب گلستان #‌سعدی شاعر بزرگ قرن هفتم و تنها کلامی است که در آوازها شنیده می‌شود: «ای مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز / کآن سوخته را جان شد و آواز نیامد». اما اگر از ظواهر بگذریم و تعریف عمیق‌تری از یک پوئم سمفونیک داشته باشیم، ما به ملاقات شعرهای دیگری هم در این سمفونی می‌رویم، اما از حنجرۀ سازها...»
.
«در موومان دوم _با نام آغاز_ ابتدا نغمۀ محوری و تم اصلی سمفونی با شیپور نواخته می‌شود و سپس #‌موسیقی، ضربی حماسی و تمپویی تند به خود می‌گیرد و شروعی نفس‌گیر را رقم می‌زند. این موومان هم چون موومان نخست از قطعات بسیار دلپذیر این سمفونی است. حماسی‌نواخته‌های این موومان روایت و داستان #‌سمفونی را آشکار و آغاز می‌کند و شیپور جنگ را به صدا در می‌آورد. اگر بخواهیم با نگاه‌هایی چون نشانه‌شناسی، تحلیل محتوا و یا روایت‌شناسی پوئم‌سمفونیک را بررسی کنیم، این سمفونی در بطن خود یک قصه دارد، یعنی با نگاه دقت‌آمیز می‌توان لحن روایت‌گرانه‌ای را هرچند کاملا غیرمستقیم، غیرقطعی و غیرواضح در پس نغماتش تشحیص داد...»
.
«موومان چهارم اما به‌نظرم کار اصلی و شاهکار استاد #‌علیقلی در این آلبوم است. من موومان‌های «مقدمه»، «آغاز» و «پایان» را نیز بسیار دوست می‌دارم و ماندگار می‌دانم، اما این قطعه چیز دیگری است. اینجا بعد از سال‌ها موسیقی ایرانی شنوندۀ یک بافت پلیفونیک و #‌موسیقی_چندصدایی باشکوه است. در ارکستراسیون تمام موومان‌های این سمفونی سازهای ایرانی نیز حضور دارند، اما در این قطعه یک ساز حماسی و عرفانی یعنی دف آغازگر و ضرب‌دهندۀ اصلی موومان است و با زیبایی و معناشناسی درخشانی حضور دارد...
.
.
[ادامه در کامنت اول]