?
بُگذار تا بِگریَم چون اَبر در بهاران
کَز سنگ ناله خیزد روزِ وداع یاران...
‌
همین یکی دو روز پیش بود که نوشتم پیش از آنکه اجل ، قبل از سلامِ دوباره‌ی ما قصدِ جانِ رفیقان کُنَد ، حالی از هم بپرسیم...
امروز تلخ کامی‌مان برای هجرتِ یک رفیق است ، یک دوست و همراه که از سالیانِ دور در کنار هم بودیم. او همکاری لایق و صدیق بود برای ما اما دریغ که خیلی زود گلبرگِ وجودِ نازنینش را به طوفانِ یغما سپرد و غمِ هجرت نابهنگامش تا ابد در دل ما خانه کرد.
محمود یگانه پور هم رفت! او بد عهدی کرد و به قولی که دیروز داد وفا نکرد! هنوز از آخرین گفتگوی ما که به من وعده داد کرونا را شکست داده و دوباره روزهای طلایی گذشته را آغاز خواهیم کرد بیست و چهار ساعت هم نمی‌گُذَرَد! تمامِ دیشب و امروزِ من پُر شده بود از تماس و پیگیری از طریق دوستانِ پزشک و آنهایی که دستی بر آتش درمان دارند اما افسوس که سرنوشت داستان را به گونه ای دیگر نوشت!
‌
روحت شاد محمود یگانه پور عزیز ؛ خاطر و خاطراتت هرگز از گوشه‌ی ذهنِ ما گم نخواهد شد...
‌
بهشت خانه‌ی جاودانِ تو?