|
4 سال پیش
سلام سینما
.پیشنهاد فیلم سینما فیلم های جوانانه از جمله فیلم هایی هستند که همیشه طرفداران خود را دارند عموما
.
#پیشنهاد_فیلم_سلام_سینما
فیلمهای جوانانه از جمله فیلمهایی هستند که همیشه طرفداران خود را دارند و عموما جلوهای از شرایط زمان خود هستند. در دهه های قبل کارگردانانی مانند رسول صدرعاملی فیلمهایی جوانانه درباره دختران مانند «من ترانه پانزده سال دارم» و «دختری با کفشهای کتانی» ساختهاند اما در دهه های گذشته فیلمهای جوانانه درباره دختران کیفیت متفاوتی داشتهاند و عموما تلخ بودهاند.
?#خون_بازی
#رخشان_بنی_اعتماد بهعنوان یک فیلمساز جهان فیلمش را پیش از اینکه جلوی دوربین بیاورد، یک دور با قلم و کاغذ، خلق میکند و سپس به آن تصویر میبخشد. نکته قلم رخشان بنیاعتماد صمیمیت و لطافتی است که حتی در تلخ ترین و سختترین لحظات فیلم هم جایی در بک گراند سوسو میکشند و محصول یک روحیه زنانه است.
«خون بازی» هم این ظرافت زنانه را در نحوه جلو بردن داستان و پیچهای عاطفی و گرهافکنیهای پی در پی در خود دارد. ضمن اینکه این یک فیلم زنانه جادهای مادر/دختری است و خدا میداند که پرداختن به چنین طرحی در سینمای ایران که نه با فیلمهای جادهای خوب است و نه درامهای زنانه، چه روحیه قویای میخواهد!
?#دربند
#پرویزشهبازی که تجربیات پیشینش هم نشان میدهند که همواره دغدغه جوانان را داشته است در «دربند» هم درباره دختری ساده اما باهوش که از شهرستان برای درس خواندن به تهران آمده، قصه تعریف میکند.
اگر او در «نفس عمیق» همپا و همدوره قهرمانان جوان فیلم خود محسوب میشد و به عبارتی نقطه نظر همنسلیهای خود را روایت میکرد، در «دربند» از نقطه نظر مردی جاافتاده و بالغ به شکل زیست نسلهای جوانتر و بعد از خودش نگاه میاندازد. اما با این وجود شخصیت پردازی دختر در این فیلم نشان میدهد که او بهخوبی از احوالات و درونیات نسل جدید و دهه هفتادیها آگاه است.
?#درساژ
این احتمالا واقعیتریترین تصویری است که میتوان از یک دختر جوانی که متولد اواخر دهه هفتاد است دید. نسلی که در تکنولوژی و رسانه و آزادیهای اجتماعی سالهای اخیر جامعه ایران بزرگ شده و تعریف بسیاری از خط قرمزها برایش کاملا متفاوت از نسلهای پیش از خود است.
راحتی روابط و معاشرت این نسل با یکدیگر و پیچیدگیهای درونیشان در شخصیت گلسا در فیلم «درساژ» به خوبی به نمایش درآمده است.
#پیشنهاد_فیلم_سلام_سینما
فیلمهای جوانانه از جمله فیلمهایی هستند که همیشه طرفداران خود را دارند و عموما جلوهای از شرایط زمان خود هستند. در دهه های قبل کارگردانانی مانند رسول صدرعاملی فیلمهایی جوانانه درباره دختران مانند «من ترانه پانزده سال دارم» و «دختری با کفشهای کتانی» ساختهاند اما در دهه های گذشته فیلمهای جوانانه درباره دختران کیفیت متفاوتی داشتهاند و عموما تلخ بودهاند.
?#خون_بازی
#رخشان_بنی_اعتماد بهعنوان یک فیلمساز جهان فیلمش را پیش از اینکه جلوی دوربین بیاورد، یک دور با قلم و کاغذ، خلق میکند و سپس به آن تصویر میبخشد. نکته قلم رخشان بنیاعتماد صمیمیت و لطافتی است که حتی در تلخ ترین و سختترین لحظات فیلم هم جایی در بک گراند سوسو میکشند و محصول یک روحیه زنانه است.
«خون بازی» هم این ظرافت زنانه را در نحوه جلو بردن داستان و پیچهای عاطفی و گرهافکنیهای پی در پی در خود دارد. ضمن اینکه این یک فیلم زنانه جادهای مادر/دختری است و خدا میداند که پرداختن به چنین طرحی در سینمای ایران که نه با فیلمهای جادهای خوب است و نه درامهای زنانه، چه روحیه قویای میخواهد!
?#دربند
#پرویزشهبازی که تجربیات پیشینش هم نشان میدهند که همواره دغدغه جوانان را داشته است در «دربند» هم درباره دختری ساده اما باهوش که از شهرستان برای درس خواندن به تهران آمده، قصه تعریف میکند.
اگر او در «نفس عمیق» همپا و همدوره قهرمانان جوان فیلم خود محسوب میشد و به عبارتی نقطه نظر همنسلیهای خود را روایت میکرد، در «دربند» از نقطه نظر مردی جاافتاده و بالغ به شکل زیست نسلهای جوانتر و بعد از خودش نگاه میاندازد. اما با این وجود شخصیت پردازی دختر در این فیلم نشان میدهد که او بهخوبی از احوالات و درونیات نسل جدید و دهه هفتادیها آگاه است.
?#درساژ
این احتمالا واقعیتریترین تصویری است که میتوان از یک دختر جوانی که متولد اواخر دهه هفتاد است دید. نسلی که در تکنولوژی و رسانه و آزادیهای اجتماعی سالهای اخیر جامعه ایران بزرگ شده و تعریف بسیاری از خط قرمزها برایش کاملا متفاوت از نسلهای پیش از خود است.
راحتی روابط و معاشرت این نسل با یکدیگر و پیچیدگیهای درونیشان در شخصیت گلسا در فیلم «درساژ» به خوبی به نمایش درآمده است.
بیشتر...
تبلیغات