.
این نوشته نه در رثای فقدان بازیگری بزرگ بلکه در ستایش زندگی اوست که از نوشتن درباره فقدان ها همیشه دوری میکنم.
کشاورز از تبار بازیگران تکرار ناپذیر بود . نسلی که تجربه زیستی عمیق خود را با تار و پود نقش در هم می آمیخت و آنچه بر می ساخت،چونان از دل و جان برخواسته ،لاجرم بر دل و جان نیز می نشست.همان تناسبی که فقط در هنر اصیل قابل مشاهده است.درک عمیق از ضرباهنگ زندگی ، سرمایه ای نیست که به سهولت به چنگ هنر مند در آید. روحی بزرگ می خواهد و تداومی آگاهی بخش که فقط بازیگران بزرگ از آن بهره مند هستند. این تداوم وقتی با تار و پود زندگی خود بازیگر در هم آمیزد ،میراثی از هنرمند بر جا می گذارد که همواره و در هر زمان قابل کشف است ، حتی در فقدان خالق اثر.گاهی زیست یک هنرمند ، خود اثری ماندگار است.

فیلم:قسمت هفتم جاودانه علی حاتمی ،هزار دستان.