درمانگری چیزی فراتر از دانستن و تشخیصِ اختلالاتِ روان و شخصیت و ... است.
چه زیباست وقتی هر روز انسان‌هایی بی‌نظیر با جلوه‌های قدرتمندی از شهامت و میلِ به اصیل بودن به اتاقِ درمان پا می‌گذارند و می‌خواهند به خودشان نزدیک شوند و برای این نزدیکیِ شکوهمند، تو را انتخاب می‌کنند.
وقتی با قصه‌های رازآلود و رنج‌های گریزناپذیرشان تو را همراه می‌کنند و با شجاعتی دردناک پرده‌ها را کنار می‌زنند، آنها انسان‌های شگفت‌انگیزی‌اند که قهرمانِ نمایش‌نامه شان می‌شوند و درمانگران، شاهدانِ این نمایش‌های بزرگ... به باورم درمانگری چیزی فراتر از حرفه و شغل است، رسالتی‌ست که تو را از خودت فراتر می‌برد و به اصیل‌ شدن نزدیک‌ات می‌کند، اصیل شدنی که محصولِ ارتباط و هم‌نشینی و معجزه‌ی همدلی‌ست و ارتباط و هم‌نشینی‌ای که لذتِ تجربه‌اش تنها در اتاق‌ درمان و در مواجهه با انسان‌هایی شجاع و بزرگ رُخ می‌دهد.
باعث افتخارم است که می توانم لذتِ این هم‌نشینی و حضور را تمرین و تجربه کنم ... این روز را به درمانگرانِ اصیل، همدل و جویای بالندگی تبریک می‌گویم.?