ز برون كسي نيايد چو به ياری تو اينجا
تو ز خويشتن برون‌ آ ... حبیبِ مادر، حبیب یاران‌ ِمن، خرچنگ‌های مردابی، بزن باران و ... یا مجمل‌ بگویم مردِ تنهای شب!

حبیبِ نازنین همیشه در نظرم غریب و بی‌آلایش می‌نمود؛ با آن ملودی‌های ناب که شبیه هیچکس نبود.

چه در ويدئوهاى VHS به جا مانده‌ی پیش از انقلاب، چه در غربت و چه پس از رُجعت به سرزمینش و حتی بعد از مرگ!
او نیز به نوعی قربانی مقاصد و منافع سیاست‌بازان شد.
قربانی جهل‌و بی‌تفاوتی بخشی از جامعه و تنگ‌نظری عده‌ای از هم‌پیشه‌گانِ هم‌دوره‌‌ام!

حبیب‌ محبیان غریب و حیف، اما به‌هنگام رفت. به‌هنگام بدان معنا که با وجود تجاوز سیاسی‌کاران به حریم هنری‌اش، همان مرد تنهای بی‌آلایش باقی ماند‌ و در آثارش جاودانه شد.

یادش گرامی

در ادامه‌ی اجرای زیبای حبیب نازنین، اجرای
پر نقصِ «مرد تنهای شب» را توسط من مشاهده می‌کنید. اجرایی که مربوط به کنسرتِ تابستانِ ۱۳۹۷ در «جزیره‌ی کیش» می‌باشد.

@mohamad.mohebian
#‌حبیب_محبیان
#‌حبیب
#‌ممنوع