سینمای مستند: ژیگا ورتوف
نوشتۀ ن.پ.ابراموف
ترجمۀ قاسم روبین
?
سینمای جدید شوروی بلافاصله بعد از انقلاب ۱۹۱۷ عهده‌دار وظایفی شد که عمدتاً از جانب لنین تبیین شده بود: «تولید فیلم‌های جدید متکی به افکار کمونیستی و مبتنی بر واقعیت سرزمین شوراها در واقع با پرداختن به وقایع روز میسر است.» این نوع سینما، که بنا به گفتۀ لنین «باید به رویدادهای زندگی روزمره بپردازد» در اساس نوعی روزنامۀ تصویری–هنری بود، با همان مشی و شیوۀ روزنامه‌های معتبر روسیۀ شوروی. این تعاریف از سینما عمدتاً تاکیدی است بر مؤلفه‌های واقعی جهت ارتقای سینمای شوروی، یا به‌عبارتی اشاراتی است بر خصیصۀ واقع‌گرایانۀ هنر و نیز اصل ارتباط هنر با واقعیت – واقعیتی که هنرمند را بر آن می‌دارد تا ناظر دقیق زندگی باشد. در سال‌های حول ۱۹۲۰ با رواج فیلم‌های مربوط به وقایع روز نوع جدیدی از فیلم‌سازی مستند هم پدید آمد که عمدتاً به‌صورت یک نهاد هنری_ژورنالیستی به ثبت وقایع می‌پرداخت، در این شاخه از فیلم‌سازی ژیگا ورتوف برجسته‌تر از دیگران بود.
.
-از مقدمه کتاب
?
#‌انتشارات_ناهید #‌نشر_ناهید #‌سینمای_مستند #‌قاسم_روبین #‌مستند #‌سینمای_روسیه #‌مستندسازی #‌سینمایی_خارجی #‌شوروی #‌تحلیل_فیلم #‌سینما #‌فیلم #‌کارگردان #‌معرفی_کتاب #‌پیشنهاد_کتاب #‌پیشنهاد_فیلم #‌کارگردانان_سینما #‌فیلمبازان #‌فیلم_باز #‌فیلم_سینمایی #‌فیلم_خوب #‌کتاب #‌کتاب_پرفروش #‌کتاب_باز #‌کتاب_بخوانیم #‌کتاب_خوب #‌کتاب_جدید
#‌کتاب_سینمایی #‌کارگردانی #‌هنر #‌فیلم