درگیری این روزهایم با تئوری انتخاب
در تقابل با روانکاوی و مسئولیت گریزیست...
هر کدام چه می گویند و در آخر سهم ما چیست؟
این یکی تو را با انتخاب ها و مسئولیت هایت رو به رو میکند...
و آن یکی تو را به گذشته گره میزند
و مسئولیت را به دیگران واگذار می کند...
شاید بشود تئوری انتخاب را از دید دیگری نگاه کرد...
تو نه تنها مسئول انتخاب هایت ،
زندگیِ اکنونت و آینده ات هستی ،
بلکه مسئولِ دخالت در انتخاب های دیگران نیز هستی....
این تئوری گرچه تو را مستقیما مسئولِ دردهایت می داند ،
و می گوید برای مثال تو ناراحتی کردن را انتخاب کرده ای
اما نباید وجودِ انسان های بظاهر متمدن را در ایجادِ ناراحتی ات نادیده بگیری...
تو مسئولِ ناراحتی در دیگری هستی
همان گونه که مسئولِ ناراحتی درونت هستی...
اگر بازگردیم و گذشته ی خود را مرور کنیم
ردِ پای انسان هایی را می یابیم
که از خودخواهی و یا خودسری ،
انتخاب هایی را برای تو گرفته اند...
یا انتخاب کرده اند که تو را در مضیقه ی دردهایت قرار دهند...
اگر یک جانبه فقط و فقط به خودت و انتخابهایت فکر کنی
آن گاه دیگر ، روابط انسانی معنا پیدا نمی کند...

کاش به معنا و مفهومِ واقعی کلمه ،
مراقبِ رفتارمان ،
گفتار و کلماتِ جاری شده از لب هایمان
و نگاه های گاه و بیگاه از روی تحقیرمان به دیگری باشیم...
کسی به دیگری برتری ندارد
مگر در انسانیت...

نه مدرک تحصیلی ،
نه شغل ،
نه خانواده
و نه دارایی های مالی ات معرفِ توست...
آن چه معرفِ توست ،
دارایی های قلبت
و نوعِ رفتارت در برخورد با دیگرانیست که به گمانت ، پایین تر از تو هستند...
به قول معروف ،
همه خوب رفتار کردن با دیگران های برتر از خود را بلدند و گاهی تا کمر برایشان خم می شوند...
هر رفتارِ تو می تواند
جرقه ای در دیگری برای متفاوت رفتار کردن باشد و یا نباشد...
اما تو میتوانی انتخاب کنی که درد را به دیگری هدیه دهی و یا لبخند را...
به وقتش ، مسئولِ هر دو نوع رفتارت خواهی بود...
نمی شود باعث مشکلی در زندگی آدمی دیگر شوی
و خود راحت سر بر بالین بگذاری...
و یا نمی شود امید را به زندگیِ مُرده ی کسی وارد کنی
و خود در بی امیدی محض ، سَر کنی...

دنیا گرد است
و تو خود روزی ،
با خودِ دیگری از جنسِ خودت
رو به رو خواهی شد...

#‌روانشناسی_رفتاری #‌رفتارسازمانى
#‌روانشناسی_صنعتی_سازمانی
#‌انتخاب #‌رفتار_اجتماعی