‌‌
#‌پیشنهاد_فیلم_سلام_سینما

#‌پرویزشهبازی فیلمسازی است که اسلوب فیلمسازی خودش را دارد. سینمای شهبازی بیش از آنکه برای سرگرم کردن باشد برای فکر کردن به احوالات زیست انسان منزوی در جامعه‌ای پسا صنعتی و پسامدرن است.
ارتباط گرفتن با آثار او آسان نیست. فیلم‌هایش ریتم تند و نفس‌گیری ندارند، داستان شاخ و برگ زیاد و هیجان‌انگیزی ندارد و عموما همه اتفاقات کوچک اما مهم در خلل پرسه‌هایی بی‌مهابا می‌افتد. اما با این وجود تاثیر سنگین و مهیبی بر تماشاگر می‌گذارند، حتی اگر تماشاگر فیلم را نفهمد یا دوست نداشته باشد از سنگینی تلخ فرجام در جهان آثار شهبازی، راه گریزی ندارد.

#‌نفس_عمیق
«نفس عمیق» را می‌توان یکی از اولین فیلم‌های به معنی واقعی کلمه «کالت» ‌سینمای بعد از انقلاب دانست. یعنی فیلمی که در زمان خود چندان مورد توجه قرار نمی‌گیرد اما بعدتر در بازخوانی دوباره از نو کشف می‌شود. برای جوانان دهه شصتی، «نفس عمیق» اما فرای یک فیلم همدلی‌برانگیز به یک حدیث نفس می‌ماند که به عمق خاطرات تیره آنان نهیب می‌زند. فیلمی که نمایشگر عقده‌های سرکوب‌شده یک نسل است که رو به طغیان گذاشته.
چه چیزی باعث می‌شود که حالا در گذر زمان، پس از این‌همه سال که از ساخت فیلم «نفس عمیق» می‌گذرد تبدیل به یک اثر کالت و همه‌گیر شود؟ بی‌شک روحیه شورشی نویسنده و آن کیفیت مبهمی از عصیانگری که در کمتر فیلمی پیش از آن مجال بروز پیدا کرده است.

#‌دربند
شهبازی که همواره دغدغه جوانان را داشته است در «دربند» هم درباره دختری ساده اما باهوش که از شهرستان برای درس خواندن به تهران آمده، قصه تعریف می‌کند.
اگر او در «نفس عمیق» همپا و هم‌دوره قهرمانان جوان فیلم خود محسوب می‌شد و به عبارتی نقطه نظر هم‌نسلی‌های خود را روایت می‌کرد، در «دربند» از نقطه نظر مردی جاافتاده و بالغ به شکل زیست نسل‌های جوان‌تر و بعد از خودش نگاه می‌اندازد.

#‌طلا
جغرافیای بسیط و گسترده «طلا»، نکته بسیار ویژه فیلم است. در آغاز ما با یک فیلم شهری و جوانانه روبه‌رو هستیم. فیلمی که تلاش‌های چند رفیق برای راه اندازی یک کار و کاسبی را نشان می‌دهد که هرکدام همه چشم امیدشان را به آن دوخته‌اند و در این میان قهرمان فیلم با بازی #‌هومن_سیدی که جالب‌ترین و جدی ترین این جمع دوستانه است، درگیر اتفاقاتی می‌شود که او را مجبور می‌کند شبانه بارش را بندد و سرزمین، خانواده و معشوقه‌اش را برای همیشه ترک کند.