خواننده بود و در موسیقی نظریه‌پرداز. پیانو و گیتار را خوب می‌نواخت، موسیقی کلاسیک را از عهد رُنسانس تا قرن بیستم می‌شناخت و دانشش در حیطه‌ی موسیقی مدرن وسیع بود با نگاهی بدیع. «فرهاد» اگر زنده مانده بود، حالا هفتاد و هفت ساله می‌شد. از زمانِ رفتنش خیلی‌ها، خیلی ستایش‌ها در حقش روا داشته‌اند؛ اما شاید بشود همه‌ی آنها را در تعریفِ «الهی قمشه‌ای» خلاصه کرد که «فرهاد مهراد» را یکی از اعضای مکتبِ داوود قلمداد کرده است؛ خواننده‌ای که هیچ دریچه‌ای را به روی خودش نبست و در دنیای مولانا سیر می‌کرد و اشعارِ گوته را نیز می‌خواند و سعدی را از حفظ بود و به همین سبب هر فریادی که می‌کشید، از تمامی وجودش برمی‌خاست.
.
.
#‌فرهاد #‌فرهادمهراد #‌فرهاد_مهراد #‌موسیقی #‌موسیقی_پاپ