.
برای شنیدن نهایت خلوص زیباییِ صدای باران بر زمین و درب و پنجره بهتر است پیرامونت سکوت محض باشد، هیچ صدایی نباشد جز آنچه در اختیار تو نیست. زیبایی های بسیاری می بینی، شسته شدن تن درختان و نعمت باران و صدای بلبلان عشق را به وضوح می شنوی. ذهنت پَر می‌کشد به دور افکار لذّت بخش بسیار و به دلت چنگ می اندازد خاطره ها.
اما این کافی نیست ،یک قدم پیش‌تر باید رفت، قدم آخر . حالا باید در ذهنت هم سکوت باشد تا خالصانه ترین لحظه شنیدن را تجربه کنی. در چنین لحظه ای تنها صدا می‌ماند و زیباییِ جاری. بی پرده خواهی دید آنچه تا به حال صد بار پیش چشمت ندیده ای.
همه چیز حتی خودت حذف می‌شوی و غرق می‌شوی. وصال اتفاق افتاده است و تو رها شده ای در آن. معشوق به رقص و آواز در آمده و تو او را از خویش تشخیص نمی دهی. اگر با ارزش ترین داشته انسان خودش باشد، در این لحظه با ارزش ترینت را به دست فنا و فراموشی داده‌ای تا مانند کودکی سبکبال، با زندگی باشی. جرا‌‌‌ت بسیار می خواهد اگر عادت به این بازی سکوت نداشته باشی. امتحان کن ارزشش را خواهد داشت.
(این اتاق و باغچه امرداد ماه سال پیش میزبان پدر بوده است و صفای آن حضور،
مدامم به آن می کشاند)
فروردین ۹۹