یادش به خیر خدا میدونه با چه عشق احساسى مى رفتیم توى استودیو هاى تمرین چقدر رویا چقدر خیال پردازى

يادش به خير
خدا ميدونه با چه عشق و احساسى
مى رفتيم توى استوديو هاى تمرين
چقدر رويا
چقدر خيال پردازى
اون قدر ايده توى سرم بود
كه شبها خوابم نمى برد
با دوستهام به جز حرف موزيك
چيزى براى گفتن نداشتم
زدن تو ذوقم ديگه
مداد رنگى اى كه
باهاش رويا مى كشيدمو شكستن
و حواسم نبود
كه روى آب
خونه مى ساختم

يادتونه چند وقت پيش ازتون پرسيدم
به تقدير اعتقاد داريد يا به اختيار؟

جواب من اينه كه
آرزو مى كنم دست تقدير باشه همه چيز
اينطورى ميتونم توى آب
آروم چشمامو ببندم
و ببينم موج ها
به كدوم سمت ميبرنم

آره،همينطوره
من به تقدير ايمان دارم

رها...
منبسط...
خالى... #‌رويا