گران مایه دوستی سالهاست از شاهنامه اسمی انتخاب کرده برایم، سیاووش؛سیاووش خالی هم البته نه! سیاووش بدفرجام!!
مدتهاست مترصد این بودم داستان سیاووش را بخوانم و ارتباطاتی بین خودم و این اسم پیدا کنم.
میان کتابهایی که تا حال خوانده ام تنها یک شخصیت بوده که خودم را در آن می دیدم و میبینم ؛«آبلوموف». همیشه هم احساس می کرده ام سرانجامم همان خواهد شد که آبلوموف شد!
این کتاب سیاووش بر آتش باعث شد با شخصیت دیگری هم همذات پنداری نزدیکی داشته باشم؛سیاووش.
حالا ارتباط این دو شخصیت با این همه فاصله زمانی و مکانی چگونه و چیست خیلی جالب و عجیب است!
در مقدمه کتاب آبلوموف چنین آمده:آبلوموف مهمترین رمان گنچاروف است که مفهومی جدید به فرهنگ ادب جهانی افزوده است. آبلومویسم واژه ای ست برای بیان ویژگی های روانی شخصیتی مبتلا به بی دردی درمان ناپذیر و بی ارادگی و ضعف نفس.
شاید در نگاه اول چنین شخصیتی هیچ تشابهی با سیاووش شاهنامه نداشته باشد اما دکتر مصطفی رحیمی در کتاب «سیاووش بر آتش» توصیف جالبی از این داستان پر آبِ چشم فردوسی داده است. سیاووش علی رغم تمام دلیری ها و پهلوانی و فر و شکوهش که در شاهنامه یگانه و بی همتاست، از قضا انسانی ست تصمیم گریز و سست و تسلیم!
برای پی بردن به چرایی این توصیف لازم هست که این کتاب را بخوانید!
البته همذات پنداری ام با سیاووش بی شک نه در دلیری و پهلوانی و فرّ و شکوه که در تسلیم بودن و تصمیم گریزی اش از حوادثی ست که پیشارویش قرار می گیرند.
آبلوموف را انگار که هزار سال پس از سیاووش، نویسنده ای روسی در قالب رمان به تصویر درآورده و از اسطوره به داستانش کشیده باشد.
شاید برای شناخت بیشتر خودمان باید عمیقتر و دقیقتر سراغ اسطوره هایمان برویم.ریشه ی بسیاری از دردها و رنج ها را میتوان از دل همین اسطوره ها بیرون کشید.
شاید بشود جای آبلومویسم گفت سیاووشیسم! یعنی همان بی تصمیمی و سستی و تسلیم در کارها
#‌سیاووش_بر_آتش
#‌ابلوموف
#‌مصطفی_رحیمی
#‌گانچاروف
#‌شرکت_سهامی_انتشار
#‌فرهنگ_معاصر
#‌آبلومویسم
#‌سیاووشیسم
#‌کتاب_خوب
#‌در_هر_کتابی_رازی_نهفته_است
#‌معرفی_کتاب