خیلی بی معرفتیه اگراین خاطره را تعریف نکنم...اولین بارکه در برج میلاد در کنسرت ریزار روی استیج می رف

خيلي بي معرفتيه اگراين خاطره را تعريف نکنم ...
اولين باركه در برج میلاد در كنسرت ريزار روي استيج مي رفتيم، بخاطر دارم کفشهایی که قرار بود روی صحنه بپا کنم را در منزل جا گذاشته بودم .
خیلی با عجله کفش دیگری تهیه کردم و آماده شدم .
لحظه ي آخر صدايم زد ...
نگاهي به كفشهايم كردو بلافاصله كفشهايش را از پا دراورد وبه من داد و گفت : تو اينها بپوشي بهتراست تو جلوي استيج مي ايستي و من پشت درام هستم ... صداي جمعيت و جيغ و فريادها و هيجان بسياري از سالن به بك استيج مي رسيد ... اولين بارم بود كه جلوي اين همه جمعيت مي ايستادم ... استرس داشتم ؛

دست بر شانه ام گذاشت و گفت :
اينها مردم عاشقي هستند و متواضعانه گفت همه اين آدمها براي تو آمده اند برو و به آنها عشق بده ...
اميدوارم كه هنوز هم همينگونه باشم .

همان موقع اهنگ و شعر سوپر استار را برایش ساختم چون همه چيز را ميديدم ...
شعر درستي بود براي روزهاي سخت ،
و برای امروز ... هميشه با معرفت بود و با همه با محبت ... كاش هميشه به هم عشق بدهيم و پشت هم باشيم .

جسارت كردم اظهار نظر كردم بيشتر دردو دل بود ازين روزگار بي وفا كه بيشتر " رهزن اهل هنر است"

@‌rezagolzar
#‌ايرانيان_در_آمريكا
#‌ايرانيان_امريكا
#‌ايرانيان_مقيم_آمريكا