والدین نسل امروز، گاهی از سر مهربانی و همدلی، گاهی از شدت نگرانی و ترس از آسیب به فرزندشان، و بیشتر برای حفاظت از احساسات فرزندشان، به جایش تصمیم میگیرند، حرف میزنند، فکر میکنند و احساس میکنند.
.
.
چند بار در طول روز به جای فرزندتان تصمیم میگیرید وقتی میدانید فرزندتان به سنی رسیده که بتواند تصمیم درست و حتی گاهی اشتباه بگیرد؟ (غذا و لباس)
.
.
آیا شما جای فرزندتان احساس میکنید؟ (چرا گذاشتی دوستت باهات بد حرف بزنه؟ چرا به دوستت التماس میکردی؟ چرا میذاری کوچیکت کنن؟)
.
.
آیا جای فرزندتان فکر میکنید؟ (بازم دیر حاضر شدی... باید از فردا زودتر بیدار بشی، زودتر بلند شی، زودتر حاضرشی، دیر برسی خودت خجالت میکشی، معلم دعوات میکنه، بچه‌ها مسخره ات میکنن). وقتی تمام مدت در حال نصیحتیم، مغز بچه‌ها تعطیل میشود.
.
.
اجازه دهیم گاهی بچه‌ها خودشان فکر کنند، حس کنند، تصمیم بگیرند.
.
رویا نوری

@‌childpsychology