#‌جلال-مقامی #‌دوبلور و گوینده فراموش نشدنی ایران، حدود پنج سالی می‌شود که از دنیای حرفه اش دور است و می گوید: مردم در خیابان‌ها و کوچه و پس‌کوچه‌ها بیشتر راجع به «دیدنی‌ها» با من صحبت می‌کنند تا آثار دوبله و یادشان رفته که من دوبلور بودم؛ در حالی که من دلم برای فیلم‌هایی که دوبله کرده‌ام تنگ شده است.
حدود ۴ ـ ۵ سالی است که کار نمی‌کنم.
البته چندین بار پیشنهاد کار به من دادند، اما کار کردن برای من دیگر مشکل است.
اگر بخواهم انتقاد کنم دلخوری پیش می‌آید ایرادهای اساسی می‌بینم. بارها در جمع واحد دوبلاژ این مشکلات را گفته‌ام. من که نمی‌خواهم دوبله کنم و حسادتی هم ندارم. نه می‌خواهم برگردم و نه می‌خواهم فیلم دوبله کنم؛ البته جوانان هم تقصیری ندارند؛ چرا که آثار خوبی وجود ندارد که ماهیت دوبله را نشان بدهد. اغلب، فیلم‌ها کره‌ای، ژاپنی و هنگ‌کنگی است که بالا و پایین می‌پرند و همدیگر را می‌کشند. با وجود اینکه بارها از من خواسته‌اند که برای کار، به واحد دوبلاژ بروم اما به دلیل مشکلات و بیماری‌ای که داشتم، ترجیح دادم کار نکنم.
او که صدا و چهره‌اش هنوز که هنوز است، یادآور برنامه خاطره‌انگیز «دیدنی‌ها» است، درباره‌ی خاطرات این برنامه گفت: زمانی که این برنامه را پیشنهاد دادند، ابتدا مخالفت کردم و خوشم نیامد اما بعد وقتی که تعریف کردند که سیناپس آن چیست فکر کردم در آن شرایط و بحبوحه جنگ بد نیست کار کنم. مردم هم شدید استقبال کردند و این هم برای ما ماندگار شد.
#‌تى_وى_پلاس