چند ده کیلومتر ، به انتهای لواسان که برسید، خانه باغی خواهید دید با مختصاتِ خاصی که نمونه اش نیست،

چند ده کیلومتر از تهران که خارج شوید، از این غبار و از این شلوغی و ازدحام که عبور کنید، به انتهای لواسان که برسید، خانه-باغی خواهید دید با مختصاتِ خاصی که نمونه‌اش نیست، مثلا؟ خالقِ نغمه‌های ماندگار موسیقی‌ای در آن ساکن است که با دست‌های خودش و البته همدم‌ش، سروِ سرحالی در آن کاشته همراه با رزهای قرمز و زیبا. باغچه‌ای کوچک می‌بینید که سیب‌ها و گیلاس‌ها و گوجه‌هایش طعمِ بهشتی دارند، این خانه چیزهای دیگری هم دارد؛ عشق؟ فراوان. احترام؟ بی‌نهایت. زندگی اینجا یک جور دیگر است، مزه‌ی دیگری دارد، خوش آب و رنگ‌تر و دل‌چسب‌تر . معاشرت با صاحبِ خانه عیشی است لایزال. نشستن روبه‌روی «فرهاد فخرالدینی» وقتی می‌خواهد از گذشته بگوید، با چشمان تر از صبا حرف بزند، با حرارت از موسیقی فیلم‌هایش بگوید، با مهربانی و فروتنی از اساتیدش یاد کند و حتی از آنچه غم‌گین‌ش کرده با متانت گلایه کند، همه عیش است. نشستن روبه‌روی «فرهاد فخرالدینی» و مصاحبت با او، از همان لحظاتی است که جزو عمر آدمی نیست، توشه‌ای است برای روزهای سخت. دیدنِ این گفت‌وگو‌، شریک شدن در این لذتِ خوشِ بی حد و حصر است
.
.
#‌فرهاد_فخرالدینی #‌فرهادفخرالدینی #‌موسیقی #‌موسیقی_ایران #‌موسیقی_ما