همیشه گفته‌اید که صحنه امن‌ترین نقطه‌ی جهان است برای‌تان و دیروز هم تکرارش کردید آقای حسین علیزاده‌ی عزیز؛ اما به این نکته اشاره نکردید که صحنه‌های کنسرتِ‌ ایران و البته که جهان، چقدر مفتخر است به حضورِ گرمِ شما، به آن شیدایی و شورتان روی صحنه، به آن لحظاتی که دست به ساز می‌برید و جدا می‌شوید از عالَمِ خاک و می‌روید به آن‌جایی که انگار هیچ بنی‌بشری راهی به آن نیافته است. آقای حسینِ علیزاده‌ی عزیز که از لقبِ‌ «استاد» خوش‌تان نمی‌آید، دیروز همه را به «عشق» دعوت کردید، خواستید که آدم‌های اهلِ موسیقی که دورِ هم جمع می‌شوند،‌ به جای گلایه‌های مرسوم، از این بگویند که این نواها را چگونه خلق کرده‌‌اند؟ اما می‌دانید شاه‌کلامِ حرف‌های‌تان برای ما چه بود؟ آن‌وقتی بود که با وجود آنکه ما سال‌ها شما را به عنوانِ یک روشن‌فکرِ موسیقی‌دانِ معترض می‌شناسیم که درباره‌ی خیلی چیزهایی که خیلی‌ها جراتِ اظهارنظر درباره‌اش را ندارند، صحبت کرده‌اید و با این حال گفتید: «نباید ناامید شد» گفتید به موسیقی این سرزمین، به جوانانش، به جنب و جوشِ حاکم در آن امیدوارید. آقای حسین علیزاده‌ی عزیز که خالقِ ماندگارترین نواهای ذهنِ ما هستید، نمی‌دانید چقدر به این امید نیاز داریم در این روزها که زمین و زمان و آسمان دست به دست هم داده‌اند که یادمان برود «امید» داشتن چه مزه‌ای می‌داد زیر زبانمان.
.
.
گزارش کامل را در سایت موسیقی ما بینید
.
Musicema.com
.
#‌حسین_علیزاده #‌موسیقی_ما #‌صبا_علیزاده #‌علی_بوستان #‌پریسا_پولادیان #‌رادمان_توکلی #‌حمید_قنبری #‌عباس_سجادی #‌نشر_جوان #‌نینوا