وقتى كه ممنوع شدم
تازه فهميدم چقدر آدم تو اطراف خودم
منتظر اون لحظه بودن

يه نفس راحت و يه آب روى آتيش

بعضى از همكار هاى خودم

با پست و استورى توى صفحه شون
خشمشون رو نسبت به من بروز ميدادند
همكار هاى خودم
كسانى كه من خيلى جاها
ازشون دفاع كرده بودم
بدون اينكه دوستم باشند،
بهشون عشق داده بودم
و خيلى هاشون هنوز دست بردار نيستند،
عليه من حتى توى سازمان هاى مربوطه
صحبت مى كنند و اوضاع رو براى من سختتر
و بعضيهاشون وقتى منو مى بينند
جورى رفتار مى كنند كه انگار خيلى رفيقن
(منم كه روحم خبر نداره?)
اين جور آدما حتى از
ممنوع الكارى من هم ميترسن
""چاقويى كه به دسته خود زخم ميزد"""
خودشون نميدونن با اينكار
چه خيانت بزرگى به روح خودشون كردند
يه ابر سياه از عذاب وجدان تا ابد همراهشون
خواهد بود

حالا ميخوام بگم من يك شبه نيومدم
كه به اين سادگى محو بشم
من بذرم رو جورى كاشتم كه
هيچ طوفانى نميتونه تكونش بده

خدا كمكم ميكنه
ضمن اينكه
عشق شماها رو با خودم دارم
و كلى رفيق وفادار اطرافم?

#‌ايران#‌زنان#‌موسيقى#‌عشق#‌صلح#‌آواز
#‌music#‌musician#‌guitar#‌neginparsa#‌singer#‌song#‌musicband#‌studio#‌grace#‌femaleguitarplayer