باید در زندگی روزانه ی خودمان قدرشناس باشیم.
باید تمرین کنیم که چیزهای ساده را ببینیم،
چیزهای ساده را بفهمیم، اتفاقات معمولی را درک کنیم،
راه رفتن را، نگاه کردن را، حرف زدن را،
خندیدن را، باید ساده دوست داشتن را حس کنیم.
قصه ی تلخی ست، از بین میلیون ها پرنده،
فقط پرنده ای که در قفس مانده است قدر آسمان را می داند، فقط اوست که بال هایش روی دوشش سنگینی می کنند.
قصه ی تلخی ست، از بین میلیون ها آدم که روی زمین راه می روند،
فقط دیده بان کشتی ای که در دریا رها شده است با دیدنش بال در می آورد و فریاد می زند: خشکی... خشکی.
تنها او قدر راه رفتن روی زمین را می داند.
قصه ی تلخی ست، زندگی را می گویم...

#‌میثم_اسفندیار

#‌آسمان#‌قدر_شناسی#‌قدر_بدانیم#‌زندگی#‌قصه_تلخ#‌اتفاقات_معمولی#‌کشتی#‌دریا#‌دوست_داشتن#‌قفس#‌خشکی#‌راه_رفتن